Δεν άντεξε στη Γερμανία, επέστρεψε στο Ιράκ
Αύγουστος 2015, Κως: Με το που καταφέρνει να πατήσει τα πόδια του στη στεριά, ο Λέιθ Ματζίντ αλ-Αμίρι από το Ιράκ ξεσπά σε λυγμούς. Ο γεροδεμένος άνδρας κρατά τη μικρή του κόρη αγκαλιά ενώ με το άλλο του χέρι σφίγγει στο στήθος του ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά του.
Είναι το τέλος ενός δύσκολου κι επικίνδυνου ταξιδιού από τα τουρκικά παράλια στην Κω, μέσα σ’ ένα φουσκωτό για τέσσερις που είχαν, όμως, στοιβαχτεί, δώδεκα. Οι αλ-Αμίρι ήταν οι μισοί εξ αυτών: Ο Λέιθ Ματζίντ, η γυναίκα του Νέντα, τα αγόρια τους Μουσταφά, 18 ετών, Αχμέντ, 17, Τάχα, 9, και η κόρη τους Νουρ, 7 χρονών∙ βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο και κατατρομοκρατημένοι καθώς το φουσκωτό είχε πάρει νερά, τρέμουν και περπατούν με δυσκολία.
Το καρέ 'εγκλωβίζει' στη φωτογραφική του μηχανή, για λογαριασμό των New York Times, o Daniel Etter, η φωτογραφία -που χάρισε Πούλιτζερ φέτος στην εφημερίδα- γίνεται ευθύς αμέσως viral ενώ το πρόσωπο του Λέιθ Ματζίντ αλ-Αμίρι γίνεται το συλλογικό των χιλιάδων κατατρεγμένων ανθρώπων του περασμένου καλοκαιριού.
H βραβευμένη με Πούλιτζερ φωτογραφία του Daniel Etter με τον Λέιθ Ματζίντ και την κόρη του αγκαλιά - Πηγή: twitter
Οι αλ-Αμίρι στη Γερμανία
Οι αλ-Αμίρι καταφέρνουν τελικά να φτάσουν στη Γερμανία. Οδηγούνται, μαζί με πολλούς άλλους πρόσφυγες, σ’ ένα παλιό στρατόπεδο στο Σπαντάου στο Βερολίνο. Τον πρώτο καιρό της εγκατάστασής τους, εκεί, οι δημοσιογράφοι τους πολιορκούν και οι συνεντεύξεις τους διαδέχονται η μία την άλλη. Δηλώνουν ανακουφισμένοι, αν όχι χαρούμενοι, και ανυπομονούν να ενταχθούν στο γερμανικό τρόπο ζωής. Πούλησαν το σπίτι τους και ό,τι άλλο περιουσιακό στοιχείο είχαν στη Βαγδάτη, καθώς, όπως λένε στα ΜΜΕ, όντες σουνίτες μουσουλμάνοι σε μια χώρα που πλειοψηφούν οι σιίτες και η οποία δοκιμάζεται από τη σεχταριστική βία, η ζωή τους απειλείτο. Μηχανικός αυτοκινήτων ο Λέιθ Ματζίντ στο Ιράκ, έχει μεγάλο θαυμασμό προς τη Γερμανία και τα τεχνολογικά της επιτεύγματα και εκτιμά ότι μπορεί να βρει δουλειά στο αντικείμενό του.
Οι αλ-Αμίρι επιστρέφουν στο Ιράκ
Καθώς οι μήνες περνούν, οι συνεντεύξεις αραιώνουν και κάποια στιγμή σταματούν εντελώς. Κάπου τότε, οι New York Times κερδίζουν το Πούλιτζερ χάρη στη φωτογραφία του Λέιθ Ματζίντ με τη Νουρ αγκαλιά που τράβηξε ο Daniel Etter. Οι αλ-Αμίρι επανέρχονται στο προσκήνιο και η γερμανική εφημερίδα Bild αποφασίζει να τους αναζητήσει για να δει πώς τα πάνε.
Ου μην αλλά, εκείνοι είναι άφαντοι. Με τα πολλά κι έπειτα από αρκετή έρευνα, η εφημερίδα κατάφερε να μάθει πως, απογοητευμένοι από τη ζωή τους στη Γερμανία, είχαν επιστρέψει στο Ιράκ. Το νέο τους σπίτι δεν είναι στη Βαγδάτη αλλά στο σχετικά ασφαλέστερο Ερμπίλ, στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ο μόνος που δεν τους ακολούθησε και παρέμεινε στο Βερολίνο, είναι ο μεγαλύτερος γιος τους, ο Μουσταφά.
Οι έξι μήνες στη Γερμανία
Μόλις έξι μήνες έμειναν οι αλ-Αμίρι στη Γερμανία. Όπως είπε η γυναίκα του Λέιθ Ματζίντ, Νέντα, στον δημοσιογράφο των Τάιμς του Λονδίνου, Bojan Pancevski, που μπόρεσε να βρει το τηλέφωνό τους στο Ερμπίλ και μίλησε μαζί της, η καθημερινότητά τους ήταν «φριχτή»: Έμεναν σ’ ένα μικρό, άδειο δωμάτιο ενός στρατοπέδου, μοιράζονταν βρώμικες τουαλέτες με χιλιάδες άλλους, τους τάιζαν -όπως του τόνισε- «άθλιο» φαγητό και η διαδικασία χορήγησης ασύλου σερνόταν για μήνες. Ούτε δουλειά, ούτε μαθήματα γερμανικών, όπως περίμεναν, μόνο 146 δολάρια ανά ενήλικα το μήνα και άσκοπη αναμονή.
O Λέιθ Ματζίντ με την κόρη του Νουρ στο Βερολίνο - Πηγή: Τάιμς Λονδίνου (screenshot)
Τους έδειχνα τη φωτογραφία των New York Times -'κοιτάχτε, εμείς είμαστε', τους έλεγα αλλά αυτοί γέλαγαν. Μου έλεγαν ότι πρέπει να περιμένουμε όπως όλοι. -Nέντα αλ-Αμίρι/Τάιμς Λονδίνου
Φλεβάρης 2016: Η επιστροφή
Στο μυαλό τους άρχισε σιγά-σιγά να στριφογυρίζει η ιδέα της επιστροφής. Όταν συγγενείς τους πληροφόρησαν ότι η μητέρα του Λέιθ Ματζίντ πέθανε, πήραν τη μεγάλη απόφαση. Σύμφωνα με τους Τάιμς, δεν περίμεναν καν να επωφεληθούν της οικονομικής βοήθειας που δίνει η γερμανική κυβέρνηση σε όσους οικειοθελώς εγκαταλείπουν τη χώρα και επιστρέφουν στις πατρίδες τους. Άρον-άρον, επιβιβάστηκαν σ’ ένα αεροπλάνο και γύρισαν στο Ιράκ. Το όνειρο για μια καλύτερη ζωή ξέφτισε μέσα σε μόλις έξι μήνες: Αύγουστος 2015 - Φλεβάρης 2016.
Ο Λέιθ Ματζίντ βρήκε δουλειά ως μηχανικός αυτοκινήτων αλλά με υγεία καταβεβλημένη πλέον, από την περιπέτειά του, όπως υποστηρίζει.
Στο Βερολίνο, αυτή τη στιγμή, οι αιτούντες άσυλο είναι περίπου 60.000 -εκ των οποίων οι 11.000 είναι παιδιά. Όπως υπογραμμίζει στους Τάιμς ο Sascha Langenbach της υπηρεσίας μετανάστευσης:
Δουλεύουμε νυχθημερόν για ν’ ανταποκριθούμε σ' αυτήν την τεράστια πρόκληση∙ όμως, καθώς η εικόνα που 'φιλοτεχνούν' σόσιαλ μίντια και διακινητές για τη ζωή εδώ είναι μη ρεαλιστική, πολλοί αποφασίζουν να γυρίσουν στις χώρες τους.