Μίλο Γιαννόπουλος: Ο εναλλακτικός δεξιός εξηγεί γιατί πρέπει να εκλεγεί πρόεδρος ο Τραμπ

"Αυτό που θέλω είναι μια νέα πολιτική ευθυγράμμιση. Σε γραμμές αυταρχισμού και φιλελευθερισμού, αντί για δεξιάς και αριστεράς", είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Rubin Report.

Και συνέχισε εξηγώντας τον πυρήνα της ιδεολογίας του: "Θέλω να υπάρξει μια νέα επικρατούσα άποψη από ανθρώπους που έχουν μείνει στο περιθώριο, που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να έχει μια περιορισμένη λειτουργία αλλά και πως η κουλτούρα και η γλώσσα μας δεν πρέπει να αστυνομεύεται. Πρέπει να είμαστε ικανοί να κάνουμε, να είμαστε, να λέμε, να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε ακριβώς όπως επιθυμούμε".

Γιατί οι απόψεις του είναι σημαντικές για το ακροατήριο των Αμερικανών που σε λίγους μήνες θα ψηφίσουν; Διότι είναι οι μόνες που επισήμως καταγράφουν στο χαρτί τις ιδεολογικές αφετηρίες που οδηγούν στη στήριξη της υποψηφιότητας του Ντόναλντ Τραμπ, οι ψηφοφόροι του οποίου και η εν γένει στάση τους δεν έχει γίνει εφικτό να εξηγηθούν πλήρως.

Το "φαινόμενο Τραμπ" άλλωστε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι φαινόμενο: είναι τέτοια η σύνθεση και η ψυχοσύνθεση της εκλογικής του βάσης που ίσως πρέπει να αναζητηθεί σε άλλες δεξαμενές σκέψεις η κοινή συνισταμένη των ανθρώπων που συνωστίζονται για να τον υποστηρίξουν.

Άνθρωποι από κάθε ηλικιακή κατηγορία, ανεξαρτήτου μορφωτικού επιπέδου, φύλου, εισοδήματος και περιοχής ψηφίζουν τον μεγιστάνα σε ολόκληρη την Αμερική. Το κοινό τους χαρακτηριστικό όμως και ενδεχομένως η πιο πειστική απάντηση στην ερώτηση "ποιος ψηφίζει για τον Τραμπ" βρίσκεται σε ένα άλλο σημείο της στατιστικής.

Η πλειοψηφία όσων τον ψηφίζουν πιστεύουν ότι ο νέος πρόεδρος πρέπει να είναι έξω από το "καθεστώς", με τους περισσότερους να δηλώνουν "ανικανοποίητοι" και "θυμωμένοι" με την κυβέρνηση.

Επειδή λοιπόν λίγοι είναι οι προβεβλημένοι διαμορφωτές γνώμης στην Αμερική που ανοιχτά δηλώνουν στήριξη προς τον Τραμπ, η υποστηρικτική προς τον πιθανότερο υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών για τον Λευκό Οίκο παρέμενε μέχρι πρόσφατα ένα πολιτικό "άβατο".

Το άρθρο των 3.500 λέξεων όμως του Γιαννόπουλου -που έγραψε από κοινού με τον Αλούμ Μποκάρι- και το οποίο τιτλοφορείται "Ο Οδηγός των Συντηρητικών του κατεστημένου προς την εναλλακτική δεξιά" αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά -ίσως όμως και τρομακτικά έγγραφα- στην εκλογική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι συγγραφείς επί της ουσίας οδηγούν τους αναγνώστες του άρθρου στις ιδεολογικές βάσεις του κινήματος της "εναλλακτικής δεξιάς" που αγκαλιάζουν την πολιτική της λευκής ταυτότητας και απορρίπτουν τόσο τις ανοιχτές αγορές όσο και την κυρίαρχη αμερικανική εξωτερική πολιτική, κάτι που κάνει τον συμβατικό συντηρητισμό, το ίδιο το κόμμα των Ρεπουμπλικανών να αναθεματίζει.

Το άρθρο κάνει λόγο για τους "διανοούμενους", σκεπτόμενους δηλαδή ανθρώπους που δεν είναι τόσο υπέρ της φιλελεύθερης δημοκρατίας και οι οποίοι ενδιαφέρονται για θέματα όπως, για παράδειγμα, σκόπιμες βιολογικές διαφορές ανάμεσα στις φυλές.

Όπως γράφουν οι "φυσικοί συντηρητικοί" ενδιαφέρονται για τη διατήρηση αυτού που εκτιμούν ότι αντιπροσωπεύει την λευκή και αρσενική πλειοψηφική κουλτούρα ενώ η "meme team" αποτελείται από χρήστες του διαδικτύου που αποσκοπούν στην υποβάθμιση των κοινωνικών ταμπού, ανεξάρτητα από το πόσο χυδαία ή προπαγανδιστικά μπορεί να είναι τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν γι' αυτό.

Καλούνται επίσης οι αναγνώστες να μην ταυτίζονται με τους "1488's", ομάδα ναζιστών και ρατσιστών που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο -επισημαίνεται- από το να αμαυρώνουν τη φήμη της υπόλοιπης εναλλακτικής δεξιάς.

Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι το άρθρο και οι συγγραφείς του αν και αποκηρύσσουν τον ρατσισμό ως έννοια "φλερτάρουν" έντονα με αυτόν.

Και αυτό γιατί ενώ διαβεβαιώνουν τους αναγνώστες ότι η εναλλακτική δεξιά δεν καλύπτει ιδεολογικά καμία ρατσιστική έχθρα απέναντι σε κανέναν, προτάσεις όπως "το κίνημα πιστεύει ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας βαθμός διαχωρισμού μεταξύ των ανθρώπων για να μπορέσει να διατηρηθεί μια κουλτούρα" δύσκολα μπορούν να πείσουν για την αλήθεια του επιχειρήματος...

Ο Γιαννόπουλος στη συνέντευξή του στο Rubin Report εξηγεί ότι οι επερχόμενες εκλογές είναι οι πρώτες στην ιστορία που θα παιχτούν στο πεδίο της κουλτούρας και όχι σε αυτό της εξωτερικής πολιτικής ή της οικονομίας.

Εκτιμά μάλιστα ότι η υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ θα συνταράξει τόσο συθέμελα το παλιό πολιτικό κατεστημένο που αρχικά θα διαλύσει το ρεπουμπλικανικό κόμμα και εν συνεχεία το δημοκρατικό.

Μιλώντας σε εκδήλωση των #NeverTrump ρεπουμπλικάνων την περασμένη εβδομάδα, ο Γιαννόπουλος είπε ότι το μεγαλύτερο τμήμα των υποστηρικτών του βρίσκεται στην ηλικιακή ομάδα 18-34, στρέφοντας εν συνεχεία τα "πυρά" του προς τους την ηγεσία του κόμματος που θεωρεί ότι απομακρύνεται από την βάση των ψηφοφόρων της: "Αυτοί δεν είναι απλά ηλικιωμένοι ψηφοφόροι που αποξενώνετε. Περιλαμβάνουν την επόμενη γενιά των συντηρητικών υποδαυλιστών, που αυτή τη στιγμή έλκονται από τον Τραμπ, την εναλλακτική δεξιά και εμένα".

Ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται πως βρήκε στο πρόσωπο του Γιαννόπουλου τον καλύτερο ιεροκήρυκα ιδεών, μελωδικών ηχητικά σε ένα αγριεμένο εσωκομματικό ακροατήριο, επικίνδυνων όμως μετεκλογικά σε εθνικό επίπεδο και στην πλήρη τους ανάπτυξη.

Όπως η άκρα Αριστερά στην Αμερική κατηγορεί κατά καιρούς άδικα όλους τους λευκούς, ή τους άντρες ή τους ετερόφυλους, οι νέοι δεξιοί που έλκονται από το κίνημα της εναλλακτικής δεξιάς θα καταλήξουν αναπόφευκτα να κρίνουν τον συνάνθρωπό τους πρωτίστως στη βάση του χρώματός του.

Θέλει σκέψη, θέλει προσοχή και ιστορική μνήμη. Οι μήνες που θα ακολουθήσουν σε επίπεδο προεκλογικής εκστρατείας θα κρίνουν εάν όντως η δημόσια συζήτηση στις ΗΠΑ θα μεταφερθεί στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής ή εάν η γοητευτική απέχθεια προς το "παλιό" θα φέρει στο προσκήνιο αχαρτογράφητες, εναλλακτικές ατραπούς...