Απήγαγε και έθαψε ζωντανά 27 παιδιά - Τώρα η πιθανότητα της αποφυλάκισής του προξενεί τρόμο
Ανανεώθηκε:
Το 1976, ο Φρεντ Γουντς και οι δύο συνεργοί του απήγαγαν δεκάδες παιδιά από ένα σχολικό λεωφορείο στην Καλιφόρνια και τα παγίδευσαν κάτω από τη γη. Λίγο καιρό αργότερα, καταδικάστηκαν μέχρι και 27 φορές ισόβια χωρίς το δικαίωμα αποφυλάκισης.
Fast Forward: 46 χρόνια μετά, ο Γουντς βρίσκεται λίγο πριν την υπό όρους αποφυλάκισή του.
Αυτός ο επίλογος της μεγαλύτερης μαζικής απαγωγής στην ιστορία των ΗΠΑ είναι είτε ένα πολύχρονο μαρτύριο για έναν άνδρα που έχει μετανοήσει πικρά για τις πράξεις του, είτε μια πηγή ανανεωμένου τραύματος για τα θύματα που θάφτηκαν ζωντανά.
Εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις.
Εφιάλτης χωρίς τέλος
Για την Lynda Carrejo Labendeira, δεν χρειάζονται πολλά για να πυροδοτήσουν μια κρίση πανικού: η θέα ενός λευκού βαν εν κινήσει. Προβολείς. Ένα μικρό δωμάτιο που της θυμίζει την παγίδευσή της.
Μαθήτρια τότε της τετάρτης τάξης του δημοτικού σχολείου Dairyland στο Τσοουτσίλα της Καλιφόρνια, εκείνη, 25 ακόμη παιδιά και ο οδηγός τους είχαν απαχθεί από τρεις ένοπλους άνδρες με σκοπό να πάρουν λίτρα 5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Τα παιδιά, ηλικίας 5 έως 14 ετών και ο οδηγός τους μεταφέρθηκαν σε μια απομονωμένη περιοχή κοντά στο Λίβερμορ της Καλιφόρνια. Υπό το φως προβολέων, οι απαγωγείς ανάγκασαν τα 27 θύματα να μπουν σε κάτι που έμοιαζε με μαζικό τάφο: ένα λευκό φορτηγό θαμμένο δύο μέτρα κάτω από τη γη.
Ένα – ένα, τα παιδιά κατέβηκαν με σκάλα στο βαν, το οποίο ήταν καλυμμένο με φύλλα και χώματα.
Μόλις μπήκε και το τελευταίο, οι απαγωγείς αφαίρεσαν τη σκάλα.
Επί 16 ώρες, τα παιδιά περίμεναν κάποιον να τους σώσει – ή το θάνατο. Τα πιο μικρά έκλαιγαν απελπισμένα. Τα μεγαλύτερα προσπαθούσαν να τα παρηγορήσουν. Όλα τους ήταν θαμμένα σε ένα «φέρετρο», θυμάται η Λαμπεντέιρα, που μύριζε εμετό και βρώμα που γινόταν ακόμη πιο έντονη λόγω της αφόρητης καλιφορνέζικης ζέστης.
Η Λαμπεντέιρα θυμάται με κάθε λεπτομέρεια τον τρόμο. Μετά από 46 χρόνια, προσπαθεί ακόμη να αποφύγει να κοιμηθεί κανονικά, όλο το βράδυ.
«Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κοιμάται βαθιά γιατί δεν θέλω να δω αυτό το όνειρο», λέει σήμερα, στα 50 κάτι της.
«Ο κόσμος αναρωτιέται πολλές φορές πώς κοιμάμαι. Αν κοιμάμαι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου επιτρέπω να βυθιστώ σε REM ύπνο. Κι εκείνες τις φορές που μου συμβαίνει, προσπαθώ να ξυπνήσω όταν αρχίζω να βλέπω ένα άσχημο όνειρο».
Ο πραγματικός εφιάλτης έληξε χάρη στην ευφυΐα του οδηγού του λεωφορείου, Έντουαρντ Ρέι, και κάποιων μαθητών που κατάφεραν να σχεδιάσουν την έξοδο διαφυγής όταν οι απαγωγείς είχαν βγει έξω.
Οι όμηροι στοίβαξαν στρώματα που βρήκαν στο φορτηγό αρκετά ψηλά για να τους βοηθήσουν να φτάσουν σε μια μεταλλική πλάκα στην οροφή, ο οποία όμως ήταν καλυμμένη με μια τεράστια μπαταρία φορτηγού και ένα σωρό βρωμιές.
Ο Ρέι και οι μαθητές πάλεψαν να μετακινήσουν το βάρος.
Στο τέλος τα κατάφεραν. Κάποια παιδιά σκαρφάλωσαν στους ώμους άλλων παιδιών και ξέφυγαν την ώρα που οι απαγωγείς κοιμούνταν.
Τις επόμενες ημέρες οι ύποπτοι συνελήφθησαν.
Για την υπόλοιπη παιδική της ηλικία, η Λαμπεντέιρα έπαιρνε παρηγοριά στη σκέψη ότι οι τρεις απαγωγείς της –τα αδέλφια Ρίτσαρντ και Τζέιμς Σόνφιλντ και ο Φρεντ Γουντς- πιθανότατα θα περνούσαν την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή.
Ο καθένας τους καταδικάστηκε 27 φορές από 7 χρόνια έως ισόβια, χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης υπό όρους.
Ωστόσο, το 1980 ένα εφετείο ανέτρεψε τις αρχικές καταδίκες, υποστηρίζοντας ότι οι καταδικασμένοι δεν προκάλεσαν σοβαρές σωματικές βλάβες γι’ αυτό και πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία αποφυλάκισης υπό όρους.
Ο Ρίτσαρντ Σόνφιλντ αποφυλακίστηκε υπό όρους το 2012.
Ο αδελφός του, Τζέιμς, το 2015.
Στις 25 Μαρτίου 2022, συστήθηκε η υπό όρους αποφυλάκιση του Γουντς.
Η απόφαση της επιτροπής εξακολουθεί να υπόκειται σε επανεξέταση από τον επικεφαλής σύμβουλο του Board of Parole Hearings, ο οποίος θα μπορούσε να παραπέμψει την υπόθεση για επανεξέταση και ψηφοφορία από το πλήρες συμβούλιο.
Ένα μέλος της ομάδας ακροάσεων θα μπορούσε επίσης να παραπέμψει την υπόθεση στο πλήρες συμβούλιο.
Εάν κανένα από τα δύο δεν συμβεί εντός τεσσάρων μηνών, η απόφαση καθίσταται οριστική και ο κυβερνήτης έχει 30 ημέρες για να την επανεξετάσει.
Σε υποθέσεις δολοφονίας, ο κυβερνήτης μπορεί να ακυρώσει ή να τροποποιήσει μια χορήγηση αποφυλάκισης. Αλλά σε περιπτώσεις όπως οι απαγωγές στην Τσοουτσίλα, μπορεί μόνο να παραπέμψει πίσω στο πλήρες συμβούλιο για επανεξέταση της απόφασης.
Όταν η Λαμπεντέιρα έμαθε ότι ο Γουντς μπορούσε σύντομα να αφεθεί ελεύθερος, δεν το πίστεψε:
«Ήμουν σε κατάσταση σοκ», είπε.
«Δεν το περίμενα αυτό».
Η γυναίκα έχει παρευρεθεί σε όλες τις ακροάσεις για την αποφυλάκιση των τριών απαγωγέων.
Στην πιο πρόσφατη ακρόαση του Γουντς, ο 70χρονος σήμερα απαγωγέας δήλωσε ότι έχει μετανιώσει βαθιά για τον τρόμο και το τραύμα που προκάλεσε όταν ήταν 24 ετών.
Αλλά αυτά τα λόγια δεν τον απαλλάσσουν από τη φρίκη με την οποία εξακολουθούν να παλεύουν τα θύματα δεκαετίες αργότερα, λέει το θύμα του.
«Δεν άλλαξε την πράξη. Δεν άλλαξε το αποτέλεσμα. Δεν άλλαξε τα προηγούμενα χρόνια», είπε.
«Δεν άλλαξε όλες τις αναμνήσεις από αυτό που συνέβη. Οι αναμνήσεις δεν φεύγουν ποτέ».
«Δεν είναι τέρας»
Ο Φρέντερικ Νόιχαλ Γουντς βρίσκεται στη φυλακή από τα 24 χρόνια του. Εβδομήντα ετών, πλέον, έχει χάσει τις περισσότερες ευκαιρίες ζωής καθώς και τους δύο γονείς του ενώ ήταν φυλακισμένος.
Κανείς δεν αρνείται ότι το έγκλημά του ήταν ειδεχθές. Αλλά «δεν είναι τέρας», λέει η δικηγόρος του, Ντόμινικ Μπάνος.
«Δεν είναι το ίδιο άτομο. Δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται όταν ήταν 24 ετών», διευκρινίζει.
Τις τελευταίες δεκαετίες, αναλογίστηκε το έγκλημά του, εργάστηκε μέσα στις φυλακές και παρακολούθησε μαθήματα, συμπεριλαμβανομένων κάποιων για την ενσυναίσθηση και την ψυχολογία του θύματος, είπε ο δικηγόρος του.
«Ένιωθε πάντα τύψεις για αυτό που έκανε», λέει η Μπάνος.
Υπάρχουν κάποιοι πιθανοί λόγοι για τους οποίους ο Γουντς έμεινε στη φυλακή περισσότερα χρόνια από τους συνεργούς του.
Ο Γουντς θεωρήθηκε ως ο εγκέφαλος του σχεδίου απαγωγής, λέει η δικηγόρος του, ο οποίος ανέλαβε την υπόθεσή του το 2017. Είχε επίσης κάποιες μικροπαραβάσεις ενώ βρισκόταν στη φυλακή, όπως η χρήση κινητών τηλεφώνων χωρίς άδεια.
Όμως ο Γουντς δεν αποτελεί πλέον απειλή για την κοινωνία, επιμένει ο δικηγόρος του, και τα θύματα της απαγωγής δεν χρειάζεται να φοβούνται για την ασφάλειά τους.
«Ο Ρικ Σόνφελντ ήταν ο πρώτος που απελευθερώθηκε (το 2012) και έκτοτε ζει μια πολύ ήσυχη ζωή», λέει η Μπάνος.
«Δεν έχει κάνει κανένα κακό σε κανέναν. Ο Τζέιμς Σόνφερνλτ αφέθηκε ελεύθερος το 2015, και έκανε ακριβώς το ίδιο».
Όσο για τον δικό της πελάτη, «πραγματικά δεν μπορείτε να κάνετε πολλά περισσότερα για να δείξετε ότι είναι ένας άλλος άνθρωπος», είπε ο Μπάνος.
«Έχει περάσει 46 χρόνια στη φυλακή... και δεν έβλαψε ούτε μύγα», είπε.
«Δεν έχει νόημα να είναι πια εκεί μέσα».
Η Λαμπεντέιρα διαφωνεί. Εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης τραυματικών αναμνήσεων από τότε που ήταν 10 ετών και πιστεύει ότι οι απαγωγείς πρέπει να συμπληρώσουν ισόβια κάθειρξη.
«Αν το παιδί σας απαγόταν και θαβόταν ζωντανό, πόσος καιρός είναι αρκετός;», λέει «Πόσος καιρός είναι αρκετός όταν έχουν απαχθεί ταφεί ζωντανά 26 παιδιά σε ένα σχολικό λεωφορείο;».
He kidnapped 27 people from a school bus and helped bury them alive. Now a victim is stunned that he may soon walk free, CNNi by Holly Yan