Το Παρίσι αποφάσισε να «κλείσει» για τα αυτοκίνητα - Όμως, αυτό αποδεικνύεται πολύ δύσκολη υπόθεση

Κι αυτό δείχνει πόσο δύσκολο είναι. Και αναδεικνύει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια μεγαλούπολη όταν σε αυτήν πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα για τον εκσυγχρονισμό της και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της.

Την πρόταση έφερε στο τραπέζι η Δήμαρχος της πόλης, Αν Ινταλγκό, τον περασμένο Μάιο και πέρασε από δημόσια διαβούλευση. Οι κάτοικοι συμφώνησαν σε ένα εντυπωσιακό ποσοστό που έφτασε το 78%. Το 2024, η πόλη τους, η οποία ήδη ασφυκτιά από την κίνηση και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, θα υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Παριζιάνοι ξέρουν πολύ καλά ότι αν δεν ληφθούν μέτρα, το κέντρο της πόλης θα γίνει αβίωτο.

Η «ήρεμη ζώνη», όπως αποκαλείται η ζώνη αποκλεισμού, επικεντρώνεται αρχικά στους τέσσερις πρώτους τομείς του Παρισιού και συμπεριλαμβάνει τα δύο νησιά στο Σικουάνα, αυτά στα οποία βρίσκονται ο Καθερδικός της Νοτρ Νταμ και η Σεν Σαπέλ.

Η ζώνη αποκλεισμού των αυτοκινήτων περιλαμβάνει όλο το κέντρο της πόλης και η εφαρμογή της δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Το μέτρο θα εφαρμοστεί με ελέγχους των οχημάτων στα σημεία εξόδου από το κέντρο. Πρόσβαση στη ζώνη θα έχουν μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι και τα οχήματα ανεφοδιασμού των καταστημάτων. Τα δεύτερα μόνο σε συγκεκριμένες ώρες.

Ο αντιδήμαρχος της πόλης υπεύθυνος για τις συγκοινωνίες, Νταβίντ Μπεγιάρ, είπε ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να επιτρέπεται η διέλευση και στα οχήματα των ανθρώπων που θέλουν να επισκεφθούν φίλους τους στο κέντρο, ή να πάνε σε κάποιο θέατρο, γεγονός που ερμηνεύεται πολύ γενικά και κάπως θολά. Αυτοί που θέλει να «εξορίσει» το Παρίσι από το κέντρο του είναι η διερχόμενοι κυρίως, που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 100 χιλιάδες αυτοκίνητα ημερησίως.

Ο Μπεγιάρ είπε ότι κάθε μέρα περνάνε από το κέντρο δεκαπλάσια αυτοκίνητα από τον αριθμό των κατοίκων που ζουν ή δραστηριοποιούνται σε αυτό.

Η σοσιαλίστρια Ινταλγκό, η οποία ήδη «κοιτάει» και προς τη γαλλική προεδρία, είχε εξαρχής εκφράσει την επιθυμία της να κάνει το Παρίσι μια πόλη λιγότερο εξαρτώμενη από τα αυτοκίνητα. Αυτό βέβαια δεν είναι απλό. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν εναλλακτικούς τρόπους να μετακινούνται από και προς το κέντρο μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Ινταλγκό δημιούργησε 160 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων στην πόλη, εκμεταλλευόμενη την καραντίνα. Και, ήδη τα αυτοκίνητα έχουν απαγορευθεί σε κάποιους από τους δρόμους δίπλα στο Σικουάνα.

Όπως πολύ καλά ξέρουμε και στην Αθήνα, όμως, τα μεγάλα σχέδια ποτέ δεν είναι εύκολο να εφαρμοστούν. Το Παρίσι μοιράζεται με την πόλη μας πολλές από τις παθογένειες κι εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν προβληματική, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι είναι μια πολύ παλιά πόλη με σχεδόν ανύπαρκτη ρυμοτομία σε πολλά σημεία του κέντρου.

Πόσο εύκολο είναι να εκσυγχρονίσεις μια παλιά πόλη;

Πόλεις σχεδιασμένες για ανάγκες που δεν έχουν καμία σχέση με την εποχή μας, που αναπτύχθηκαν με πολύ διαφορετικούς στόχους και σχεδιασμούς, που δεν έχουν ούτε τον απαραίτητο χώρο ούτε τις υποδομές για να μπορέσουν ν' αντέξουν το βάρος των εκατομμυρίων κατοίκων τους.

Στο Μητροπολιτικό Παρίσι ζουν περίπου 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι. Επιπλέον αυτών, κινούνται κάθε χρόνο στην πόλη πολλές δεκάδες εκατομμύρια τουρίστες, οι οποίοι επιβαρύνουν το σύστημα δημόσιας συγκοινωίας.

Ήδη υπάρχουν πολλά παράπονα από τους κατοίκους ότι οι ποδηλάτες δεν εφαρμόζουν τους κανόνες του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και κάνουν ό,τι θέλουν, με συνέπεια να ειναι πολύ επικίνδυνοι για τους πεζούς.

Οι ποδηλάτες απαντούν ότι το δίκτυο των ποδηλατοδρόμων είναι κακοσχεδιασμένο και αν πράγματι ακολουθήσει τους κανόνες ο ποδηλάτης δεν θα φτάσει ποτέ πουθενά.

Οι αρχές αντέδρασαν βγάζοντας περισσότερη αστυνομία στους δρόμους, η οποία μοιράζει πρόστιμα στους ποδηλάτες, ενώ παράλληλα εισήγαγαν στα σχολεία μαθήματα για ασφαλή ποδηλασία και οδηγική συμπεριφορά.

Πέρα απ' αυτό, οι κάτοικοι των μακρινών προαστίων παραπονούνται ότι δεν υπάρχουν αρκετά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για τη μετακίνησή τους, παρά το γεγονός ότι το Παρίσι έχει ένα από τα πυκνότερα δίκτυα υπόγειου σιδηροδρόμου στον κόσμο, ενώ οι κάτοικοι στις παρυφές της ζώνης αποκλεισμού πιστεύουν (μάλλον σωστά) ότι στις περιοχές τους η κίνηση θα πολλαπλασιαστεί.

Καθώς το σχέδιο αποδείχθηκε πολύ πιο περίπλοκο απ' ότι φάνηκε στην αρχή, αποφασίστηκε τελικά η αναβολή της εφαρμογής του έως ότου η πόλη είναι απόλυτα έτοιμη.

Ήταν η δεύτερη υποχώρηση των Αρχών της πόλης, καθώς και ένα ακόμη μέτρο, αυτό της αναγκαστικής απόσυρσης των αυτοκινήτων παλιάς τεχνολογίας, που είχε προγραμματιστεί για τις αρχές του έτους, πήρε αναβολή για την 1η Ιουλίου.