Βρετανία: Δεκαετίες μετά, το πιο τρομακτικό ζευγάρι serial killers στοιχειώνει ακόμη μια πόλη

Το κορίτσι πιστεύεται ότι ήταν ένα από τα θύματα του διαβόητου κατά συρροή δολοφόνου Φρεντ Ουέστ, όμως το πτώμα της δεν βρέθηκε ποτέ.

Ο Ουέστ και η γυναίκα του, την οποία γνώρισε την επόμενη χρονιά από την εξαφάνιση της 15χρονης, επρόκειτο να «κερδίσουν» τον τίτλο του χειρότερου ζευγαριού serial killers στην Ιστορία της Βρετανίας.

Σύμφωνα με την αστυνομία, η εβδομάδα ανασκαφών στο Clean Plate Café, στην καρδιά της ιστορικής πόλης ήταν ατελέσφορη: «κανένα ανθρώπινο υπόλειμμα ή σημαντικό στοιχείο» δεν εντοπίστηκε.

Ωστόσο η έρευνα «ξύπνησε» οδυνηρές αναμνήσεις.

Περισσότερα από 25 χρόνια μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων που σόκαραν το Ηνωμένο Βασίλειο, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.

Ο Φρεντ Ουέστ καταδικάστηκε για 12 εγκλήματα, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν υποψίες για την απαγωγή, τον βιασμό και τη δολοφονία και άλλων νεαρών κοριτσιών από το ζευγάρι.

Ο κατά συρροή δολοφόνος αυτοκτόνησε σε ηλικία 53 ετών πριν την δίκη, παίρνοντας πολλά μυστικά στον τάφο του.

Η γυναίκα του, Ρόζμαρι, γνωστή ως Ρόουζ, καταδικάστηκε για 10 εγκλήματα τον Νοέμβριο του 1995. Βρίσκεται ακόμη στη φυλακή, όπου θα παραμείνει μέχρι να πεθάνει. Ποτέ δεν παραδέχτηκε την ενοχή της και αρνείται να αποκαλύψει οτιδήποτε για τα εγκλήματα.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και μέλη της ίδιας της οικογένειας. Η Τζερμέιν Ουέστ, η 8χρονη θετή κόρη του Φρεντ από τον πρώτο του γάμο, και η 16χρονη Χέδερ, η μεγαλύτερη κόρη του με την Ρόζμαρι.

Η δολοφονία της Χέδερ το 1987 ήταν και η τελευταία –όπως πιστεύεται- του ζευγαριού και εκείνη που οδήγησε την αστυνομία στην αποκάλυψη των αποτρόπαιων εγκλημάτων.

Πολλοί αναρωτιούνται πώς οι δολοφόνοι παρέμειναν ελεύθεροι τόσο καιρό.

Τα περισσότερα εγκλήματά τους διεξήχθησαν τη δεκαετία του 1970, αλλά μόλις τον Αύγουστο του 1992, όταν τα πέντε παιδιά των Ουέστ κατέφυγαν στις Αρχές με κατηγορίες κακοποίησης από τους γονείς τους άρχισε να ξεδιπλώνεται η φρίκη.

Νεαρά αθώα κορίτσια απάγονταν, βασανίζονταν, βιάζονταν, δολοφονούνταν, διαμελίζονταν και θάβονταν κάτω από τη μύτη των κατοίκων μιας φιλήσυχης πόλης, η οποία εξακολουθεί να στοιχειώνεται από τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε η αποκάλυψη του τι συνέβαινε στο σπίτι των Ουέστ.

«Οικογενειακό αστείο»

Η Χέδερ Ουέστ εξαφανίστηκε στις 19 Ιουνίου 1987 αλλά κανείς ποτέ δεν δήλωσε την εξαφάνισή της.

Τους επόμενους μήνες, κοινωνικοί λειτουργοί που φρόντιζαν τα άλλα πέντε παιδιά της οικογένειας έγιναν αυτήκοοι μάρτυρες ενός «οικογενειακού αστείου» που ήθελε την αδελφή τους να έχει θαφτεί στο αίθριο του σπιτιού. Το καλοκαίρι του 1993 το έμαθε και η αστυνομία.

Χρειάστηκαν έξι μήνες για να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης στο σπίτι της οικογένειας από το 1972, στο αριθμό 25 της Cromwell Street.

Αρχικά ο πατέρας υποστήριξε ότι είχε δει την κόρη του πρόσφατα, την επομένη ωστόσο παραδέχτηκε ότι την είχε σκοτώσει. Συνελήφθη στις 25 Φεβρουαρίου 1994.

Καθώς η έρευνα συνεχιζόταν και ο μεν πατέρας άλλαζε συνεχώς την ιστορία και η μητέρα αρνούνταν κάθε εμπλοκή, η αστυνομία βρήκε στον κήπο του σπιτιού πέρα από υπολείμματα που όπως διαπιστώθηκε ανήκαν στη Χέδερ, διάφορα ακόμη μέλη που ανήκαν σε άλλα θύματα.

Στις 26 Φεβρουαρίου ο Φρεντ ομολόγησε δύο ακόμη φόνους, μιας 16χρονης και μιας 18χρονης, μέλη των οποίων βρέθηκαν επίσης στον κήπο, ενώ μια εβδομάδα αργότερα παραδέχτηκε εννέα ακόμη δολοφονίες.

Τα θύματά του ήταν ηλικίας 15 με 21 ετών και τα διαμελισμένα απομεινάρια τους είχαν θαφτεί σε διάφορα σημεία του σπιτιού.

Όπως ήταν φυσικό, η ιστορία μαγνήτισε τα ΜΜΕ τις χώρας και πολλά τηλεοπτικά συνεργεία «μετακόμισαν» μπροστά στο σπίτι της φρίκης.

«Ήτα μια τεράστια ιστορία», θυμάται ο δημοσιογράφος Κρις Σάμερς, ο οποίος εκείνη την εποχή εργαζόταν για την εφημερίδα «Πολίτης του Γκλούσεστερ».«Μέσα σε μια εβδομάδα τηλεοπτικά συνεργία από την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ είχαν κατακλύσει την περιοχή. Όλοι μιλούσαν γι’ αυτό».

Αποσβολωμένοι οι τηλεθεατές παρακολουθούσαν από τους οθόνες τους μαύρα κουτιά που περιείχαν ανθρώπινα μέλη να μεταφέρονται από το σπίτι. Όλοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το πώς είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο. «Κορίτσια χάνονταν, το ένα μετά το άλλο, και σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται τα απομεινάρια τους. Ήταν πραγματικά κάτι απίστευτο».

Οι λεπτομέρειες που ήρθαν αργότερα στο φως αποκάλυψαν δύο «σεξουαλικά σαδιστές» δολοφόνους.

Σε αντίθεση με τα άλλα θύματα, η Χέδερ πέθανε επειδή αποτελούσε απειλή. Είχε αρχίσει να μιλά σε φίλους της για τη σεξουαλική κακοποίηση που υφίσταντο κάποια από τα παιδιά της οικογένειας από τον πατέρα και είχε ανακοινώσει σχέδια φυγής.

Η αναζήτηση στην οδό Cromwell 25 διήρκεσε 55 ημέρες.

Στη συνέχεια το ακίνητο κατεδαφίστηκε.

Τον Απρίλιο του 1994 οι έρευνες εστίασαν στο προηγούμενο σπίτι της οικογένειας, στην οδό Midland Road 25. Στις 4 Μάϊου η Τζερμέιν, η 8χρονη κόρη την πρώτη γυναίκας του Φρεντ από τον πρώτο γάμο της με την Καθρίν Κοστέλο, βρέθηκε διαμελισμένη κάτω από την κουζίνα. Την είχε σκοτώσει η Ρόζμαρι τον Ιούνιο του 1971, ενώ ο Φρεντ εξέτιε ποινή φυλάκισης για κλοπή. Όταν αποφυλακίστηκε την βοήθησε να κρύψουν το πτώμα. Η εξαφάνιση της 8χρονης δεν είχε δηλωθεί ποτέ.

Στη συνέχεια ο Φρεντ οδήγησε την αστυνομία σε ένα χωράφι έξω από την πόλη. Εκεί βρέθηκαν τα απομεινάρια της Κοστέλο αλλά και μιας ακόμη γυναίκας, της Αν ΜακΦαλ, νταντάς της οικογένειας αλλά και ερωμένης του Φρεντ, η οποία μάλιστα ήταν έγκυος όταν δολοφονήθηκε. Παρότι υπέδειξε το σημείο ταφής της, ο Ουέστ αρνήθηκε ότι την σκότωσε εκείνος.

Αυτό ήταν και το τελευταίο ανθρώπινο εύρημα στην υπόθεση. Πιστεύεται ωστόσο ότι υπάρχουν ακόμη πολλά θύματα που μένουν να ανακαλυφθούν.

Δραματική δίκη

Όταν ο Φρεντ Ουέστ βρέθηκε νεκρός στο κελί του την 1^η Ιανουαρίου 1995, οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες. Αν και κάποιοι αισθάνθηκαν ανακούφιση, πολλοί, ειδικότερα οι συγγενείς των θυμάτων, αισθάνθηκαν εξαπατημένοι από την δικαιοσύνη.

«Έμοιαζε σαν να το έκανε για να βγάλει αθώα την Ρόουζ. Σκέφτηκε ότι αν αυτοκτονούσε, εκείνη θα μπορούσε να τα ρίξει όλα πάνω του. Προφανώς αυτό δεν δούλεψε», λέει ο δημοσιογράφος.

Δέκα μήνες αργότερα, η Ρόζμαρι βρισκόταν αντιμέτωπη με τη δικαιοσύνη για δέκα δολοφονίες. Η δίκη χαρακτηρίστηκε «ιδιαίτερα δραματική». Η γυναίκα άκουσε την καταδίκη της ανέκφραστη. Το 1996 απορρίφθηκε μια έφεσή της και την επόμενη χρονιά η καταδίκη της μετατράπηκε «δια βίου» φυλάκιση.

Αναπάντητα ερωτήματα

Παρά τη δίκη, τα ερωτηματικά παρέμειναν πολλά, τόσο για το πού βρίσκονται τα υπόλοιπα θύματα όσο και για τις ευθύνες των Αρχών. Οι φόνοι ανέδειξαν επίσης το ζήτημα των εξαφανίσεων νεαρών γυναικών τις περασμένες δεκαετίες. Συνολικά, 110 αγνοούμενες βρέθηκαν εκείνη την περίοδο ως αποτέλεσμα της έρευνας των Αρχών.

Τα θύματα του ζεύγους ήταν κυρίως κοπέλες που προέρχονταν από ευάλωτο περιβάλλον. Απάγονταν ενώ περίμεναν σε κάποια στάση ή κάνοντας οτοστόπ.

Οι φρικιαστικές πράξεις του ζευγαριού ήταν αποτέλεσμα του χειρότερου δυνατού συνδυασμού: ως παιδιά, και οι δύο είχαν υποστεί αιμομιξία και κακοποίηση. Ο Φρεντ Γουέστ ήταν σαδιστής, ηδονοβλεψίας, κατά συρροή δολοφόνος, ψυχοπαθής με στρεβλές σεξουαλικές ορέξεις. Η Ρόουζ Ουέστ ήταν η πρόθυμη μαθητευόμενή του. Οι εκρήξεις οργής της ήταν αδιανόητες.

Σήμερα 67 ετών, αρνείται ακόμη να λύσει τη σιωπή της.

Μία κλονισμένη πόλη

Εν τω μεταξύ, η υπόθεση έχει σκεπάσει με μια βαριά σκιά το Γκλούσεστερ και των περίπου 120.000 κατοίκων.

Πριν την υπόθεση αυτή, ήταν μια «ξεχασμένη πόλη», αγνοούμενη από τους τουρίστες για χάρη του κοντινού πιο εντυπωσιακού Τσέλτενχαμ.

Ακόμη και σήμερα μοιάζει σαν η υπόθεση των Ουέστ να μην έχει αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο.

Οι αναπάντητες ερωτήσεις σχετικά με την εξαφάνιση της Μάρι Μπάστχολμ έχουν ως αποτέλεσμα η οικογένειά της και όσοι τη γνώριζαν να παραμένουν ακόμη στην αγωνία.

Οι γονείς της και πιο πρόσφατα ο αδερφός της, Πίτερ, έφυγαν από τη ζωή χωρίς να γνωρίζουν τη μοίρα της.

Όσοι εργάστηκαν για την εκσκαφή στο καφέ είναι απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα.

Η ευρύτερη οικογένεια της εφήβου είναι ακόμη χωρίς κλείσιμο, τώρα η αστυνομία είναι σίγουρη ότι δεν θαμμένη κάτω από το καφενείο όπου κάποτε δούλευε. «Όλοι εργάζονται σε αυτό είναι απογοητευμένοι που δεν βρήκαμε τη Μαρία», δήλωσε την Πέμπτη ο Βοηθός Αρχηγός Κρίγκ Χόλντεν.

«Το να μπορέσει η οικογένειά της να θάψει τη Μάρι μετά από πάνω από 50 χρόνια ήταν πάντα ο πιο σημαντικός λόγος για την ανασκαφή μας», λέει ο επικεφαλής των ερευνών Κρεγκ Χόλντεν. «Ελπίζω έστω η κατεδάφιση αυτού του μέρους να έφερε κάποια γαλήνη στην οικογένειά της».

Britain's worst serial killers haunt a city, decades after their grisly crimes, by Laura Smith-Spark, CNN