Ελ Αλαμέιν 78 χρόνια μετά: Η ιστορική μάχη μέσα από ένα σπάνιο ντοκουμέντο

Η δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν ξεκίνησε σαν σήμερα, στις 23 Οκτωβρίου του 1942 και διήρκεσε μέχρι τις 5 Νοεμβρίου.

Η μάχη υπήρξε σημείο καμπής των επιχειρήσεων του Άξονα και σήμανε την έναρξη της υποχώρησης των ιταλογερμανικών δυνάμεων στο βορειοαφρικανικό μέτωπο.

Η επιτυχία των συμμαχικών δυνάμεων στη μάχη απέτρεψε οριστικά το ενδεχόμενο απώλειας της στρατηγικής σημασίας διώρυγας του Σουέζ και των πετρελαιοπαραγωγικών περιοχών της Μέσης Ανατολής.

Η ελληνική εφημερίδα «ΝΕΑ ΗΧΩ» του Καΐρου, που αποτελούσε την κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «ΦΩΣ», με αφορμή την έβδομη επέτειο από την ιστορική μάχη, δημοσίευσε στις 23 Οκτωβρίου του 1949 μία συγκλονιστική περιγραφή του Βρετανού πολεμικού ανταποκριτή Ρίτσαρντ Μακ Μίλαν. Ακολουθεί απόσπασμα του δημοπσιεύματος:

«Σαν σήμερα ήταν λοιπόν η νύχτα του Αλαμέιν. Κάτω από ένα τέλειο Αιγυπτιακό φεγγάρι οι στρατιώται προχωρούν πάνω στην άμμο προς τη γραμμή της μάχης για να καταφέρουν το χτύπημα που πρόκειται να σαρώσει το Άφρικα Κορπ και να κλίνη την πλάστιγγαν του πολέμου εις όφελος μας.

Όπως τους Πέρσας βασιλείς οι οποίοι συνεβουλεύοντο έναν μάντη πριν ξεκινήσουν για τον πόλεμο, οι διοικηταί των στρατιωτικών τμημάτων κυττάζουν το φεγγάρι για να αποφασίσουν πότε πρέπει να επιτεθούν.

Το φεγγάρι έχει πάρει ένα χρώμα ωχρό κίτρινο. Κάτω από το φως του που αντανακλά η άμμος κινούνται διάφορες σκιές, προχωρώντας ανάμεσα στα ξερά αγκάθια, διασχίζοντας μονοπάτια και υψώματα. Είναι οι άντρες και οι μηχανές της ισχυράς νέας στρατιάς του Μοντγκόμερι.

Την περισσότερη ώρα οι στρατιώτες ήταν σιωπηλοί καθώς προχωρούσαν κάτω από το αδύνατο φως. Όταν όμως μιλούσαν καταλάβαινε κανείς από τη γλώσσα ή την προφορά τους ότι ήταν μια αυτοκρατορική αλλά και μια συμμαχική στρατιά. Υπήρχαν Σκώτοι, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί , Μάσρι, νοτιοαφρικανοί, παιδιά των επαρχιών.

Οι ηρωικοί Έλληνες ήταν κι αυτοί στη γραμμή του πυρός, ανδρείοι επιζήσαντες των μαχών του Ολύμπου και των Θερμοπυλών, του Μπράλου και των ακτών του Αργους. Οι ελεύθεροι Γαλλοι ειναι κι αυτοί εδώ, ακόμα και οι πολεμισταί της ερήμου των Σενούσι.

Η έμπνευσις του Μοντγκόμερι είχε μετατρέψει έναν ηττημένο στρατό σε μια αναζωογονημένη δύναμη. με πεποίθηση στον εαυτό της, με πίστη στο νέο διοικητή σίγουρη επιτέλους ότι η νίκη θα ήταν δική μας.

Η συγκέντρωσις και οι κινήσεις της μεγάλης αυτής στρατιάς της ερήμου έχει διοργανωθεί πολύ προσεκτικά. Αλλά και με κάποια πονηρία.

Στα μετόπισθεν κοντά στις όχθες του Νείλου ο Μοντγκόμερι έχει ετοιμάσει μιαν έκπληξη στους Γερμανούς. Το δέκατο Σώμα Στρατού εστρατοπέδευσαν για γυμνάσια στο Δέλτα, αρκετά μακριά απο το μέτωπο των επιχειρήσεων.

PHOTO 1 / 9

Photo 1/9

Photo 2/9

Photo 3/9

Photo 4/9

Photo 5/9

Photo 6/9

Photo 7/9

Photo 8/9

Photo 9/9

Σύμφωνα με τις αεροπορικές αναγνωρίσεις του εχθρό το 10ον Σώμα Στρατού ήταν ακόμη εκεί στις 22.10.1943, παραμονή της επιθέσεως. Στην πραγματικότητα όμως είχε μετακινηθεί. Ολόκληρο το Σώμα Στρατού, είχε ξεκινήσει κάποια νύχτα για το Ελ Αλαμέιν αφήνοντας, πίσω του ένα ψεύτικο στρατόπεδο για να ξεγελάσει τους ανιχνευτάς της Λούφτβαφε.

Για τον ανεφοδιασμό της αναγεννηθείσης Ογδόης Στρατιάς έγιναν τεράστιες προετοιμασίες. Τρία εκατομμύρια γαλόνια βενζίνης μεταφέροντο κάθε εβδομάδα σε κρυμμένες αποθήκες της ερήμου καθώς και οκτώ χιλιάδες τόνοι πυρομαχικών κάθε διαμετρήματος. Επίσης είχαν μεταφερθεί χίλια τανκς, οχτακόσια πυροβόλα, χιλιάδες πολυβόλων, δεκάδες χιλιάδες αυτοκινήτων κάθε είδους και μεγάλες ποσότητες κινητών αντιαεροπορικών πολυβόλων νέου τύπου. Η αεροπορία είχε ανεφοδιαστεί εξολοκλήρου και το ναυτικό ήταν έτοιμο να μεταφέρει πολεμικό υλικό όταν θα άρχιζε η παρέλασις.

Η στρατιά δεν περίμενε παρά το σύνθημα. Κι επιτέλους το σύνθημα εδόθη. Και τα οκτακόσια πυροβόλα άρχισαν να βάλλουν με απόλυτο συγχρονισμό και να σκίζουν τον ουρανό με κόκκινες κορδέλλες κάμνοντας έναν δαιμονιώδη θόρυβο.

Τα τανκς επροχώρησαν και τα πολυβόλα εκελάιδαν και νυχτερινά βομβαρδιστικά αεροπλάνα απογειώθησαν και η γη εσείετο και ο αέρας εδονείτο.

Τα σύννεφα της άμμου και ο καπνός της πυρίτιδος εσκίασαν το φεγγάρι. Και έπειτα άρχισαν να σκίζουν το σκοτάδι κόκκινα πυροτεχνήματα. Ήταν τα τανκς, οι αποθήκες βενζίνης, τα αυτοκίνητα, τ νοσοκομειακά φορεία και τα τεθωρακισμένα των Γερμανών που εκαίγοντο. Η μάχη εμαίνετο και την άλλη μέρα και πολλές μέρες και πολλές νύχτες. Και το πρωί της 1ης Νοεμβρίου η εχθρική γραμμή διεσπάσθη επιτέλους. Η τακτική του Μοντκόμερι είχε επιτύχει. Ήταν το θαύμα του Ελ Αλαμέιν. Η μάχη αυτή εστοίχισε στον Αξονα 75. 000 νεκρούς κι αιχμαλώτους, 1000 πυροβόλα, άνω των 500 τανκς και πολλές χιλιάδες πολυβόλα.

Όσοι συμμετέσχον σ’ αυτήν θα αισθανθούν σήμερα μεγάλη ικανοποίηση για το κατόρθωμα τους και υπερηφάνεια για το ένσημο που φορούν όλοι τους, το Άφρικα Σταρ, το ένσημον των ανδρών του Μονγκόμερι».