Ελισάβετ: Από τον Κένεντι στον Τράμπ - Δύο εικόνες, εξήντα χρόνια ιστορίας
Πώς το λένε αυτό οι Κινέζοι: «Μια εικόνα χίλες λέξεις»... Εδώ έχουμε δύο εικόνες και εκατομμύρια λέξεις. Για την ακρίβεια, δύο εικόνες και όλη την ιστορία του δυτικού κόσμου τις τελευταίες έξι δεκαετίες...
Η ιστορία είναι γεμάτη από παράξενες συμπτώσεις. Κοιτώντας τις εικόνες από την επίσημη επίσκεψη του Ντόναλντ και της Μελάνια Τραμπ στο Μπάκιγχαμ και τους δύο τους να στέκονται δίπλα στη βασίλισσα Ελισάβετ, γυρίζεις 58 χρόνια πίσω, όταν, στις αρχές Ιούνιου του 1961 η Ελισάβετ υποδεχόταν έναν πολύ διαφορετικό Αμερικάνο Πρόεδρο και μια πολύ διαφορετική πρώτη κυρία, τον Τζ. Φ. Κένεντι και τη Τζάκι...
Δεν ήταν μόνο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και η σύζυγός του πολύ διαφορετικοί από τους σημερινούς, βέβαια. Ήταν όλος ο κόσμος πολύ διαφορετικός από το σημερινό. Όλος εκτός από την Ελισάβετ, που στέκει στην ίδια θέση, με τα ίδια κοσμήματα, τον ίδιο σύζυγο, το ίδιο αξίωμα και επί δεκαετίες βλέπει την ιστορία να περνάει και να γράφεται δίπλα της...
Όλο αυτό είναι ίσως η καλύτερη περιγραφή της μοναρχίας -και ειδικότερα της βρετανικής- που θα μπορούσε να κάνει κανείς σε αντιδιαστολή με τη Δημοκρατία.
Κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται η Ελισάβετ για όλα αυτά, είναι μέρος της δουλειάς της κι αυτό, να μην ξέρει κανείς τι σκέφτεται. Και πιθανότατα δεν θα μάθουμε και ποτέ. Δεν μπορεί να μην τα σκέφτεται όμως...
(ΑΡ Photo)
(AP Photo/Alastair Grant, Pool)
Το 1961 ο Κένεντι ήταν η ελπίδα όχι μόνο των Αμερικανών, αλλά του κόσμου όλου. Μπορεί να είχε τα δικά του, ήταν σαφέστατα μια προσωπικότητα και ένας πολιτικος πολύ μακριά από την εξιδανικευμένη εικόνα που του έχουμε προσδώσει -μοιραία- με τα χρόνια, αλλά, στο μεταπολεμικό και κυρίως στον ψυχροπολεμικό κόσμο, ήταν εκείνος που έφερνε μια νέα πνοή στο Λευκό Οίκο, την αμερικανική κοινωνία και τις προσδοκίες του κόσμου για παγκόσμια ειρήνη. Μια ειρήνη για την οποία τόσο πάλεψε ο πλανήτης μόλις 15 χρόνια νωρίτερα και όμως ξανά κρεμόταν από μια κλωστή. Ο Κένεντι δικαίωσε τις προσδοκίες -αν και κανείς δεν ξέρει αν το έκανε ηθελημένα ή κατά λάθος- ένα χρόνο αργότερα, το 1962, με τη διαχείρισή του στην κρίση του Κόλπου των Χοίρων στην Κούβα.
Ήταν ο νεώτερος Πρόεδρος που είχε εκλεγεί ποτέ, μόλις 43 ετών όταν εξελέγη το 1960, διαδέχτηκε τον 70 και βάλε ετών Αϊζενχάουερ, είχε πράγματι δημοκρατικό όραμα για την κοινωνία της εποχής, έβγαλε την Αμερική από το σκοτάδι του Μακαρθισμού και κυρίως ήταν εκείνος που άρχισε να δίνει τέλος στην κάθετη διχοτόμηση της κοινωνίας αυτής σε μαύρους και λευκούς.
Αν υπάρχει το ακριβώς αντίθετο του Τραμπ -τηρουμένων των αναλογιών και των χρονικών δεδομένων- αυτός ήταν ο Κένεντι.
(ΑΡ Photo)
(AP Photo/Alastair Grant, Pool)
Η ιστορία έχει και γκόσιπ
Και μετά, είναι οι πρώτες κυρίες. Θα βιαστεί κανείς να κάνει τη σύγκριση και να πει «άλλο πράγμα η Τζάκι βρε παιδί μου», εντάξει δεν ήταν και ΤΕΛΕΙΩΣ άλλο πράγμα όπως αποδείχθηκε αργότερα. Επίσης η Ελισάβετ θα πρέπει να τη μισούσε, διότι όταν επέστρεψε στην Αμερική, η Τζάκι «εκμυστηρεύτηκε» σε τραπέζι στο Λευκό Οίκο, ότι «η Ελισάβετ είναι μια μεσήλικη γυναίκα, όχι ιδιαίτερα έξυπνη, καθόλου ενδιαφέρουσα και πολύ ασήμαντη» και συμπλήρωσε ότι «με τέτοια βασίλισσα, η συρρυκνωμένη θέση της Βρετανίας στον κόσμο δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά νομοτέλεια». Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Τζάκι είπε ότι το Μπακιγχαμ είναι «ένα δεύτερης διαλογής, ερειπωμένο και θλιβερό μέρος, που μοιάζει με εγκαταλειμμένο επαρχιακό ξενοδοχείο».
Η Ελισάβετ τα έμαθε όλα αυτά -φυσικά- και αρκέστηκε να απαντήσει «Ε, λοιπόν, τότε θα πρέπει να την ξανακαλέσουμε»...
Ατυχώς, δεν είχε την ευκαιρία.
Δύο χρόνια αργότερα, ο Κένεντι έπεφτε νεκρός, λίγα χρόνια μετά η Τζάκι γινόταν κυρία Αριστοτέλη Ωνάση, το 1994 αποδήμησε εις Κύριον, έκτοτε η Αμερική έχει δει άλλους 10 Πρoέδρους και ισάριθμες πρώτες κυρίες, αλλά η «όχι ιδιαίτερα έξυπνη, καθόλου ενδιαφέρουσα και πολύ ασήμαντη» Ελισάβετ παραμένει ακλόνητη στη θέση της...