Στα άδυτα των gamers
Το ίντερνετ, αυτός ο γοητευτικός ξένος, μπήκε δειλά δειλά στη ζωή των περισσότερων πριν καμιά εικοσαριά χρόνια. Γρήγορα, όμως, η σύνδεση στο διαδίκτυο έγινε για τα περισσότερα σπίτια αυτονόητη όσο και η σύνδεση στο δίκτυο ηλεκτροδότησης.
Σήμερα το ίντερνετ είναι παντού, είναι φθηνό, είναι ελεύθερο και είναι προσιτό σε όλους. Όμως, εκτός από συναρπαστικές δυνατότητες, έφερε μαζί του και έναν κίνδυνο: τον εθισμό, μεταξύ άλλων, και στα online βιντεοπαιχνίδια.
Η Στέλλα Χρηστίδη, ψυχίατρος και υπεύθυνη του τμήματος προβληματικής χρήσης του διαδικτύου στη μονάδα 18 Άνω, μας πληροφόρησε ότι περίπου το 60% των χρηστών του διαδικτύου που απευθύνονται στη συγκεκριμένη δομή για βοήθεια, αναφέρουν τα online παιχνίδια ως την κύρια εφαρμογή στην οποία κάνουν κατάχρηση. Τα εντυπωσιακά γραφικά, το συναρπαστικό σενάριο, η διάδραση με άλλους παίκτες, ο ανταγωνισμός και η ανωνυμία είναι τα βασικά τους γνωρίσματα που καθιστούν τα διαδικτυακά παιχνίδια ελκυστικά στους νέους. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι όλοι όσοι παίζουν, θα εθιστούν.
Η φωτεινή πλευρά του gaming
Κράτησα τον προβληματισμό και παράλληλα επιχείρησα να ανακαλύψω τη φωτεινή πλευρά του gaming, γιατί -δε μπορεί- θα υπάρχει κι αυτή, σκέφτηκα. Συνάντησα, λοιπόν, σε ένα ίντερνετ καφέ την Έφη και τον Τρύφωνα, 20 και 18 ετών αντίστοιχα, φοιτητές και φανατικούς gamer, που γνωρίστηκαν μέσα από το παιχνίδι. Τα παιδιά με κέρδισαν από το πρώτο λεπτό με το χιούμορ τους, τη ζεστασιά τους, το κοφτερό μυαλό τους, το ειλικρινές τους χαμόγελο και μου μίλησαν για τη σχέση τους με τα online games.
Μου εξήγησαν ότι παίζουν κάποιες συγκεκριμένες ώρες τη μέρα, ανάλογα και με το υπόλοιπο πρόγραμμά τους, ότι βγαίνουν έξω με τους φίλους τους όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους και ότι το απολαμβάνουν και λαχταρούν να παίξουν, όπως άλλοι λαχταρούν να παίξουν ποδόσφαιρο ή να φάνε το αγαπημένο τους φαγητό... Μου απαρίθμησαν όλα όσα λατρεύουν στο αγαπημένο τους χόμπι: το ότι μπορείς να είσαι ο ήρωας ενός σεναρίου που φτιάχνεις μόνος σου, τη συνεργασία με τους άλλους παίκτες, τη διάδραση, το ότι καλούνται να πάρουν γρήγορες αποφάσεις και να είναι σε εγρήγορση.
Στα άδυτα της κοινότητας των gamers
Αυτό όμως στο οποίο επέμειναν περισσότερο ήταν η κοινότητα των gamers. «Ένα πράγμα που έχω πάρει από τα games είναι οι φίλοι, καλοί φίλοι», μου λέει ο Τρύφωνας, ο οποίος έχει γυρίσει όλη την Ελλάδα χάρη στη φιλοξενία των διαδικτυακών του φίλων. «Είσαι με κάποιον και παίζεις μαζί του επί πέντε χρόνια κάθε μέρα. Κάποια στιγμή φτάνει η στιγμή που λες “δε θες να έρθεις να σε φιλοξενήσω;”». Αλλά και η Έφη μου εξηγεί ότι γνώρισε νέους φίλους μέσα από το gaming, τόσο από την Ελλάδα, όσο και από το εξωτερικό, και ότι αυτό είναι κάτι που της ανοίγει πολύ τους ορίζοντες, γιατί γνωρίζει νέες κουλτούρες μέσα από τα παιχνίδια. “Μου αρέσει πολύ η κοινότητα, υπάρχει ένα δέσιμο μεταξύ των gamer, γιατί μοιραζόμαστε κάτι κοινό.”, καταλήγει.
Τα παιδιά μου διηγήθηκαν όλες τις αστείες φορές που έπρεπε να εξηγήσουν στους γονείς τους τι ακριβώς κάνουν και πώς παίζεται το εκάστοτε παιχνίδι και ότι «...τα παιχνίδια multiplayer δεν μπορούν να κάνουν παύση και ότι δεν μπορείς να σηκωθείς για να βάλει [η μάνα σου] σκούπα κάτω απ’το γραφείο”, αλλά και τις πιο αμήχανες στιγμές που κάποιος, ο οποίος δεν τους γνώριζε, αυθαίρετα συμπέρανε ότι είναι “κολλημένα φρικιά”, μόνο και μόνο επειδή του είπαν ότι τους αρέσουν τα online games.
Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς μου τύπου “θε μου, τι θα βρω να πω με δύο 20 χρονα και δη gamer;”, η συζήτηση με τα παιδιά αποδείχτηκε τόσο ενδιαφέρουσα και ευχάριστη, που οι ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Για να μην πω ότι λίγο ακόμα και θα τους ζητούσα να μου μάθουν τα κόλπα του gaming.
"Άλλα κόλπα" στο gaming
Ο Νίκος, από την άλλη, φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, έχει πάει το gaming σε άλλο επίπεδο. Παίζει μεν, όπως όλοι, αλλά παράλληλα κάνει και streaming μέσω της πλατφόρμας twitch, όπου οι followers του έχουν τη δυνατότητα να τον βλέπουν να παίζει και ταυτόχρονα να τον ακούν να περιγράφει το παιχνίδι του. Είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες, καθώς πρέπει να συνδυάζεις ένα καλό επίπεδο παιχνιδιού, ώστε οι θεατές σου να έχουν κάτι να μάθουν από σένα, αλλά και να είσαι χαρισματικός στην επικοινωνία μαζί τους, ώστε να κάνεις τη συνολική εμπειρία πιο διασκεδαστική.
Για το Νίκο, ή αλλιώς ZedronKinG, αυτός ο συνδυασμός είναι κάτι το φυσικό και αυτό φαίνεται ότι το αναγνωρίζουν και οι followers του, οι οποίοι μέσα σε μόλις 3 μήνες streaming έφτασαν τους 3000. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα τον έχουν ενθαρρύνει με τις δωρεές τους να συνεχίσει, ενώ ήδη οι πρώτοι χορηγοί του έχουν χτυπήσει την πόρτα. Ωστόσο, ο Νίκος αυτή τη στιγμή θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο στο να γίνει επιτυχημένος streamer, παρά επαγγελματίας παίκτης, ώστε να μπορεί παράλληλα να τελειώσει και τη σχολή του.
Κάπως έτσι, και αφού έκλεισαν οι κάμερες, έμαθα ότι υπάρχει επαγγελματικό gaming και μάλιστα στην Ελλάδα. Και όταν λέμε επαγγελματικό gaming, εννοούμε ομάδα, όπου οι παίκτες έχουν συμβόλαια, ασφάλιση και πληρώνονται. Σε ποιο παράλληλο σύμπαν συμβαίνουν αυτά; Υπόσχομαι ότι θα κάνω την έρευνά μου και θα επανέλθω σύντομα με νέα ευρήματα!