Η Ελευσίνα κερδίζει τη μάχη με τα «ναυάγια» - Που πάνε όμως τα παλιοσίδερα και πόσο κοστίζουν;

Σε 27 υπολογίζονταν τότε τα ναυάγια μέσα στο κεντρικό λιμάνι και τον περιβάλλοντα χώρο στα αβαθή νερά του κόλπου ενώ ξεπερνούσαν τα 40 τα παροπλισμένα και κατασχεθέντα πλοία που επιβάρυναν την αισθητική, κυρίως όμως τη ρύπναση της θάλασσας.

Η μάχη για να καθαριστεί το λιμάνι και η θάλασσα ήταν μακρά και επίπονη, ενώ παραμένει ανοιχτό το θέμα της απαλλαγής από τους τόνους παλιοσίδερα που κάποτε αποτελούσαν μεγάλα πλοία, όπως το περίφημο Meriterranean Sky.

Ο αβαθής κόλπος της Ελευσίνας, μιας πόλης με ιστορικούς αρχαιολογικούς χώρους, πολιτισμικό πλούτο και παράδοση ήταν μια από τις πιο μολυσμένες περιοχές στη γη, κάτι που ίσχυε και όταν ο Δήμος άρχισε να διεκδικεί να γίνει η Ελευσίνα «πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης».

Τα πλοία αυτά αποτελούσαν διαρκή πηγή μόλυνσης για την περιοχή. Ένα από αυτά, για παράδειγμα, το διαμελισμένο εν μέρει «Slaps» ρύπαινε με πετρελαιοειδή κατάλοιπα και άλλα χημικά τον κόλπο.

Επίσης, πλοία αδρανή, που για μήνες παρέμεναν χωρίς ναυλωτές και δουλειά συγκεντρώνονταν στην Eλευσίνα με το φαινόμενο να λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις όσο η κρίση στις ναυλαγορές του ξηρού φορτίου και των containerships βάθαινε.

Η διοίκηση του λιμανιού της Eλευσίνας υποστήριζε τότε ότι λάμβανε εκατοντάδες αιτήματα από ναυτιλιακούς πράκτορες, ναυλομεσίτες και πλοιοκτήτες προκειμένου να ενημερωθούν για τους όρους και τις προϋποθέσεις, ώστε να «δέσουν» στο λιμάνι.

Δήμος και Οργανισμός Λιμένος βρέθηκαν σε οξεία αντιπαράθεση για το θέμα, ενώ θέση πήραν και οι περιβαλλοντολογικές οργανώσεις.

Με το χρόνο να τελειώνει και την Ελευσίνα να οδεύει προς την Πολιτιστική της αποθέωση, τα ναυάγια άρχισαν να απομακρύνονται προς άγνωστη κατεύθυνση. Μέχρι σήμερα έχουν απομακρυνθεί 15 ναυάγια, ενώ ο Οργανισμού Λιμένος Ελευσίνας συνεχίζει την προσπάθεια με διάφορους αρωγούς, ανάμεσά τους και το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.

Που καταλήγουν όμως τα περίφημα σκραπ, τα φαινομενικά άχρηστα, στην πραγματικότητα πολύτιμα παλιοσίδερα;

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν διαλυτήρια πλοίων, την ίδια ώρα που η Τουρκία, αν και εκτός ΕΕ, είναι η πέμπτη χώρα παγκοσμίως σε δυνατότητα διάλυσης πλοίων και έχει περιληφθεί από το 2016 στον ευρωπαϊκό κατάλογο για τη λειτουργία διαλυτηρίων. Πρόκειται για μπίζνες κυριολεκτικά δισεκατομμυρίων.

Οι νέοι αυστηροί περιβαλλοντικοί κανόνες που εφαρμόζονται στην παγκόσμια ναυτιλία από τον ΙΜΟ-Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό και την ΕΕ για τη μείωση και μακροπρόθεσμο μηδενισμό της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα από τα πλοία, θα οδηγήσει άμεσα χιλιάδες υπερήλικα σκαριά στα διαλυτήρια απ' όπου θα πουληθούν για παλιοσίδερα.

Ολόκληροι στόλοι θα πρέπει να αντικατασταθούν με το κόστος να υπολογίζεται μόνο για τα πλοία της Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων, που κυριαρχούν στην ΕΕ, στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ένα πρόβλημα λύνεται και προκύπτει ένα νέο. Ή μια ευκαιρία. Ανάλογα πώς θα το δει κανείς. Και κυρίως πώς θα δράσει.