Φιντέλ Κάστρο, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε

Ποιος ήταν, τι έγινε στην πορεία, ποια είναι η Κούβα μετά και τι παρακαταθήκη τελικά θα δικαιώσει τους μεν ή τους δε, αυτούς που τον έχουν αντάρτη ήρωα και εκείνοι που μόνο στυγνό δικτάτορα μπορούν να τον ονοματίσουν, είναι μια υπόθεση που βιαστικά δεν μπορεί να απαντηθεί.

Μπορεί η Διεθνής Αμνηστία σε ανακοίνωση της με αφορμή τον επίλογο στο κεφάλαιο Κάστρο να καταγγέλει τη "συστηματική καταστολή των θεμελιωδών ελευθεριών" που διαπράχθηκε καθ’ όλη την διακυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο, χαιρετίζει εντούτοις τη "σημαντική πρόοδο στο ζήτημα της πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και στέγασης" όπως επίσης "μια πρωτόγνωρη διάθεση για την αντιμετώπιση του αναλφαβητισμού μετά την άνοδο στην εξουσία του 'πατέρα της κουβανικής επανάστασης'".

Κλασικά το ελληνικό Twitter ζει τον εθνικό του διχασμό με διάθεση εμφυλίου που θα έπρεπε να έχει ξεχαστεί αλλά εντάξει, ο απερχόμενος και ο διάδοχος του στο Λευκό Οίκο δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν πιο αντίθετα και Αβάνα vs Μαϊάμι σημειώσατε Χ. Οι πόλεις είναι το Twitter των Ελλήνων πέρα από τον Ατλαντικό.

Δεν είμαι σε θέση να γράψω ακόμη μια στήλη για τη σημαντικότητα, την ιστορία, την αναγκαιότητα, τα εγκλήματα, τις αφορμές, τους λόγους, την αλλαγή που έφερε μια επανάσταση που έγινε καθεστώς και ως τέτοιο έχει αυτούς που το αγαπούν και εκείνους που θέλουν την ανατροπή του. Είναι ένα κεφάλαιο που έκλεισε και οι δελφίνοι του μοιάζουν πολλοί, όχι βέβαια όσες είναι οι απόψεις, αποψάρες, αποψούλες για τον Κάστρο που θα συνεχίζουν να πετάγονται από εδώ και από εκεί για να διασκεδάζουν όσους αντέχουν τη φλυαρία που έχει γίνει η πολυφωνία.

Εάν ο Φιντέλ Κάστρο είχε μια ποιότητα που τον συνόδευε πάντα, είναι και αυτή που θα τον καθιερώσει στο θυμικό ως ένας Κουβανός που μπόρεσε να διχάσει τη Γη πολλές φορές σε μια ζωή -περισσότερες και από όσες αποπειράθηκε να τον εξοντώσει η CIA. Ο γιος του είναι “διαπλεκόμενος κοσμοπολίτης”, ο εγγονός του “κάνει κάτι στο modeling”, ο αδελφός του έχει φορέσει τη στολή εδώ και καιρό, το νησί είναι εκεί, το ίδιο και τα εγκλήματα που έγιναν σε αυτό, το ίδιο και οι νίκες που έζησαν τα εδάφη του.

Ο Κάστρο δεν ανήκε ποτέ στη σφαίρα των θνητών, πέρασε με δαχτυλίδια καπνού στη σφαίρα της αθανασίας και προφανώς φοράει κάτι με ρίγες. Έχοντας αφήσει τον μπερέ για το αθλητικό στιλ στις σπάνιες εμφανίσεις του -ο Φιντέλ Κάστρο άλλαξε μπροστά στα μάτια μας φορώντας φόρμες γιατί έκανε πρωταθλητισμό ενάντια στην κανονικότητα και την παγκόμια γλώσσα της πολιτικής υποτέλειας- μπορεί πλέον άνετα να καπνίσει το πούρο του όσο η ανθρωπότητα αλυχτά για αυτόν. Είναι άλλωστε ένας κανονικά και με το νόμο φανταστικός τύπος.

Ο Κάστρο πιάνει στα χέρια του ένα Esquire, ένα τεύχος παλιό από την εποχή που ο ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Λόις δημιουργούσε εξώφυλλα ιστορικά. Σε αυτό είναι ένας από τους τέσσερις που έδωσαν έμπνευση και φωνή στις φοιτητικές και άλλες αντισυμβατικές φωνές στην Αμερική των 60s που καιγόταν. Βάζει να ακούσει λίγο Ντίλαν. Είναι ο μόνος ζωντανός"

Ή μήπως θες να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε και σε αυτό;