Γιατί αυτή την φορά είναι πιο επικίνδυνες οι τουρκικές προκλήσεις
Η ενδοτουρκική σύγκρουση και ο μετασχηματισμός του τουρκικού κράτους από κεμαλικό σε λαϊκό ισλαμικό για πρώτη φορά μεταφέρονται στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τούτο είναι άκρως επικίνδυνο.
Ουσιαστικά, η Άγκυρα θέτει θέμα συνόρων ισχυριζόμενη ψευδώς ότι δεν έχουν καθοριστεί και νησίδων εγείροντας και πάλι ανύπαρκτα θέματα κυριαρχίας.
Μπορεί ορισμένοι στο εσωτερικό της Ελλάδας να ισχυριστούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που οι γείτονες ανοίγουν τέτοια ζητήματα με τη γνωστή θεωρία των «γκρίζων ζωνών».
Όμως, είναι η πρώτη φορά που ιδεολογικοποιείται το ζήτημα και επιπλέον έχει την απόλυτη κάλυψη του υπουργείου Εξωτερικών.
Ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν έναντι του κεμαλισμού οδηγεί σε αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης, ενώ και οι αυθεντικοί εκφραστές του κεμαλισμού τον κατηγορούν ότι έχει εκχωρήσει στην Ελλάδα 16 νησιά και νησίδες.
Απαιτείται επαγρύπνηση και κινητοποίηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης καθώς ο Ερντογάν στην μετα-πραξικοπηματική περίοδο έχει υπερβεί σε πολλές περιπτώσεις τον δημοκρατικό Ρουβίκωνα και η λογική που πολιτεύεται δείχνει ότι τουλάχιστον κινείται στην κόψη του ξυραφιού.
Η καταγγελία διεθνών συνθηκών οι οποίες μάλιστα εφαρμόζονται για σχεδόν ένα αιώνα και η αμφισβήτηση συνόρων δεν είναι διμερές θέμα αλλά ζήτημα για αντιμετώπιση από την διεθνή κοινότητα. Ο Ερντογάν και η Τουρκία δοκιμάζονται στη διεθνή σκηνή, όπως και η ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος.
Ίσως και ο ίδιος ο Ερντογάν να μην έχει αντιληφθεί ότι έτσι ανοίγει θέμα γενικότερα για μετατροπή και των δικών του συνόρων την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη περιφερειακές συγκρούσεις στα νώτα του με το Συριακό και το Κουρδικό.