Ημίφως... στο τούνελ μετά το 2018

Το σχέδιο για να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση για ελάφρυνση του χρέους σε συνδυασμό με την μείωση των πλεονασμάτων αποτελεί ίσως τη μόνη διέξοδο για την οικονομία και τη χώρα και σε αυτόν τον οδικό χάρτη λίγοι μπορούν να διαφωνήσουν.

Ίσως, μεταξύ των κομμάτων, οι τακτικές και οι ενδιάμεσοι σταθμοί να διαφοροποιούνται αλλά σε κάθε περίπτωση η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι εάν συνεχιστεί το μπαράζ των φόρων και των περικοπών.

Όμως,το σχέδιο για να εφαρμοστεί προϋποθέτει ότι οι δανειστές θα συμφωνήσουν. Προϋποθέτει ότι το ΔΝΤ θα είναι μέσα στο πρόγραμμα για να πιέζει για μείωση του χρέους, κάτι που θέλει η Αθήνα. Η Γερμανία θέλει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα ενώ ταυτόχρονα δεν θέλει σοβαρές μειώσεις του χρέους λόγω πολιτικού κόστους και ενόψει εκλογών, αλλά το ΔΝΤ θα πιέζει και για επιπλέον εσωτερική υποτίμηση( μειώσεις μισθών και πιο χαλαρές εργασιακές σχέσεις), κάτι που δεν θέλει η Αθήνα.

Έτσι, η βασική μεταβλητή για την επιτυχία του προγράμματος που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας είναι οι δανειστές.

Το βέβαιον είναι ότι δεν πρέπει να μπαίνει «το κάρο πριν από τ’ άλογα». Και αυτό σημαίνει ότι τους αμέσως δύο επόμενους μήνες, αρχής γενομένης από σήμερα, η κυβέρνηση πρέπει να κλείσει την πρώτη αξιολόγηση- που δεν φαίνεται να υπάρχουν σοβαρές εκκρεμότητες - και να υπάρξει συμφωνία για την δεύτερη η οποία θα έχει επίπονες αποφάσεις.

Και πάλι είναι εμφανές ότι βασική μεταβλητή είναι οι δανειστές.

Εάν και όταν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση τότε θα μπορεί να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους αλλά δεν θα δοθεί χωρίς ανταλλάγματα και δεσμεύσεις.

Το μείζον μήνυμα που προκύπτει από την εμφάνιση του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ είναι ότι έως και το 2018 δεν θα υπάρξουν ελαφρύνσεις , με εξαίρεση επιπλέον ορισμένες απαλλαγές από τον ΕΝΦΙΑ το 2017.

Και προφανώς από το πλαίσιο της συμφωνίας για το χρέος και τα πλεονάσματα θα εξαρτηθεί εάν θα έχει η κυβέρνηση τη δυνατότητα για φοροελαφρύνσεις 3 δις το 2019.