Πούτιν -Ερντογάν: Συμμαχώντας με τον "διάβολο"

Οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν φθάσει στα όρια της πολεμικής σύρραξης μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Τούρκους αλλά ο Ερντογάν έκανε στροφή και ζήτησε συγγνώμη από τους Ρώσους τον Ιούνιο σηματοδοτώντας νέα στροφή στην εξωτερική του πολιτική και τις συμμαχίες του.

Οι Ρώσοι τον είχαν κατηγορήσει ανοικτά και είχαν δημοσιοποιήσει από «φίλια Μέσα» ντοκουμέντα ότι ενισχύει τον ISIS βγάζοντας πακτωλό εκατομμυρίων.

Η χρονική αλληλουχία των γεγονότων έχει ιδιαίτερη σημασία: μετά την απομάκρυνση Νταβούτογλου ο οποίος φέρεται να είχε προσδεθεί στο ευρατλαντικό άρμα ο Ερντογάν ζήτησε συγγνώμη από τους Ρώσους για την κατάρριψη του αεροσκάφους, εκδηλώθηκε το πραξικόπημα και ο πρόεδρος της Τουρκίας διασώθηκε και καθάρισε εσωτερικά το παιχνίδι, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, μετά από ενημέρωση υπηρεσιών ασφαλείας από τη Μόσχα ότι επίκειται κίνημα του στρατού εναντίον του και με τη συμβολή επίσης ιρανικών υπηρεσιών.

Είτε ευσταθούν είτε όχι οι πληροφορίες, ότι ο Τούρκος πρόεδρος χρωστά την πολιτική του επιβίωση στον Πούτιν σημασία έχει ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για την έκδοση Γκιουλέν, ο οποίος φέρεται να είναι υποκινητής του πραξικοπήματος και μάλιστα οι δύο Τούρκοι πιλότοι που κατέρριψαν το Ρωσικό μαχητικό έχουν συλληφθεί και βρίσκονται στη φυλακή ως συμμετέχοντες στο πραξικόπημα και με σεναριολογία ότι προκάλεσαν το επεισόδιο κατ΄ εντολήν του Γκιουλέν για να υπάρξει ρήξη στις ρωσο-τουρκικές σχέσεις.

Ο Ερντογάν μπορεί να χρησιμοποιήσει την βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα ως μοχλό πίεσης προς τις ΗΠΑ για να απαιτήσει την έκδοση του ιμάμη Γκιουλέν και να παίξει νέο παιχνίδι στην περιοχή διασφαλίζοντας ότι θα περιοριστούν οι κινήσεις των Κούρδων για αυτονομία που μπορεί να οδηγήσει και σε διαμελισμό της Τουρκίας.

Οι Ρώσοι χρειάζονται τον Ερντογάν σε τρεις κατευθύνσεις:

Ως παίκτη εντός του ΝΑΤΟ ενάντια στην αντιπυραυλική ασπίδα και την ανάπτυξη πολυεθνικών ταγμάτων σε χώρες της Βαλτικής όπως αποφασίστηκε στην Σύνοδο της Βαρσοβίας, ως σύμμαχο στην περιοχή για την διατήρηση και ισχυροποίηση του Άσαντ εντός της Συρίας κόντρα στην αντιπολίτευση η οποία στηρίζεται από Ευρωπαίους και Αμερικανούς, κάτι που φέρεται να θέλει και το Ιράν και για την προώθηση της ενεργειακής της πολιτικής και του αερίου από το Νότο προς την Ευρώπη.

Ορισμένοι, θεωρούν ότι οι ΗΠΑ θα πληρώσουν ως αντίτιμο για τη στάση τους την απώλεια της Συρίας ενώ οι Ευρωπαίοι, όπως και η Ελλάδα, κινδυνεύουν με νέες ανεξέλεγκτες ροές μεταναστών εάν ο Ερντογάν αφήσει ανοικτή τη στρόφιγγα εφόσον αρχίσουν νέες σφοδρές πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία.

Αν ο Πούτιν καθαρίσει το παιχνίδι στη Συρία, καλύψει τα νώτα με την Τουρκία αλλά και την ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα, μπορεί να κινηθεί πιο ευέλικτα για την αντιπυραυλική ασπίδα και πιο επιθετικά σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αναλυτών.

Άλλωστε, ο πρώην Βρετανός στρατηγός- υποδιοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Sir Alexander Richard Shirref, έχει προβλέψει σε βιβλίο του πόλεμο το 2017 μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας εκτιμώντας ότι η Μόσχα ως αντίδραση στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ θα εισβάλλει στη Λετονία.

Το Stratfor εκτιμά ότι το επόμενο πεδίο θερμής αντιπαράθεσης θα είναι η Μαύρη Θάλασσα μετά την επικράτηση της Ρωσίας στη Χερσόνησο της Κριμαίας.

Εάν θα επαληθευθούν τα σενάρια πολεμικών συγκρούσεων μένει να αποδειχθεί.

Όμως, όπως όλα δείχνουν οι ΗΠΑ και η Δύση κινδυνεύουν να χάσουν ή χάνουν την Τουρκία και τη Συρία.

Και αυτό θα είναι κίνηση ματ στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Ζητούμενο είναι πόσο θα επηρεαστεί η Ελλάδα από την βελτίωση των σχέσεων Μόσχας και Άγκυρας με δεδομένο ότι ως χώρα μέλος της Ευρωζώνης δεν έχει και πολλά περιθώρια ελιγμών απέναντι στους δανειστές αλλά και στους Αμερικάνους.