Έχουμε γίνει... Γουατεμάλα

Όποια άποψη και να έχει κάποιος για τον Γιάνη Βαρουφάκη ή για τους διαπραγματευτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κατά την πρώτη της διακυβερνητική περίοδο, δύσκολα μπορεί να γίνει αντιληπτή η τόσο έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης για το συγκεκριμένο σχέδιο.

Ο Τζέιμς Γκάλπρεϊθ, από τους κορυφαίους αμερικανούς οικονομολόγους, όμως δεν περιγράφει πουθενά ότι το κυβερνητικό σχέδιο ήταν να βγάλει τη χώρα από το ευρώ. Αυτό που υποστηρίζει είναι ότι ένα επιτελείο, με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών της χώρας και ενημερωμένο τον πρωθυπουργό, ετοίμαζε ένα εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που κατέρρεαν οι διαπραγματεύσεις. Ένα σχέδιο, δηλαδή, που κάθε κυβέρνηση όφειλε να έχει και που φαντάζομαι ότι και η βρετανική κυβέρνηση θα είχε καταρτίσει προετοιμαζόμενη για την περίπτωση του Brexit.

Παράλληλα, μεγάλος μέρος του σχεδίου που περιγράφει ο Γκάλμπρεϊθ, όπως η εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδας, αποτελούσε μέρος του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν, ενώ η «διασφάλιση της τάξης από το υπουργείο Άμυνας» ισχύει και σήμερα.

Επιπλέον, όσοι διαμαρτυρήθηκαν για το ότι το υπουργείο Άμυνας θα φρόντιζε για την τροφοδοσία των πολιτών (εάν αυτό χρειαζόταν) δεν έχουν ανοίξει ούτε μία φορά το στόμα τους κατά την τελευταία εξαετία –και επί των τεσσάρων μνημονιακών κυβερνήσεων-να μιλήσουν για τα συσσίτια από τα οποία τρέφεται, λόγω των πολιτικών λιτότητας, μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών αλλά και των δημοσιογράφων που από χθες έχουν στήσει στον τοίχο τον πρώην υπουργό Οικονομικών συμπεριφέρεται λες και η παραμονή της χώρας στο ευρώ είναι αυταξία και όποια σκέψη για διαφορετικό δρόμο αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ταυτίζουν ένα νόμισμα με το δημοκρατικό πολίτευμα και η οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγής του θεωρείται πραξικοπηματική απόπειρα.

Την ίδια ώρα οι πρώην σύντροφοι του Βαρουφάκη έσπευσαν να πουν ότι δεν υπήρχε κανένα τέτοιο σχέδιο και πως ο ίδιος άνθρωπος τους προέτρεπε να ακολουθήσουν το πρόγραμμα του Αντώνη Σαμαρά. Ο Νίκος Παππάς, στενότερος συνεργάτης του πρωθυπουργού, λέει, δηλαδή, ότι η τότε κυβέρνηση είχε ένα και μόνο σχέδιο: τη συνθηκολόγηση!

Ας επιστρέψουμε όμως στα της «Βενεζουέλας»: Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι καν Βενεζουέλα. Την ίδια ώρα που σχεδόν όλοι οι πολιτικοί της χώρας διαμαρτύρονταν για το σχέδιο Βαρουφάκη στη χώρα προέκυπταν τα εξής ζητήματα: η δίκη για το περίφημο σκάνδαλο της Siemens, στο οποίο εμπλέκονται και πολιτικοί, εκκρεμεί εδώ και δεκαεφτά χρόνια και χθες έγινε η πρώτη συνεδρίαση μετά από οκτώ μήνες. Την ίδια μέρα πρόεδρος μεγάλης τράπεζας (ναι μίας από αυτές που με τα λεφτά του ελλήνων πολιτών έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές τα τελευταία χρόνια) ανακοίνωνε εντός της Βουλής ότι ΜΜΕ έχουν λάβει από μία μόνο τράπεζα δάνεια 85 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, κανείς ακόμα δεν γνωρίζει ακριβώς πόσο μεγάλα είναι τα δάνεια των πολιτικών κομμάτων. Τέλος, οι μισοί περίπου από αυτούς που ζητάνε τηλεοπτική άδεια έχουν ανοιχτές υποθέσεις με τη Δικαιοσύνη.

Σε όλα αυτά βέβαια οι λαλίστατοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν πολυαναφέρονται. Λογικό. Ούτε στη Γουατεμάλα* το κάνουν.

*Η Γουατεμάλα θεωρείται από τις χώρες με τη μεγαλύτερη διαφθορά