Προαπαιτούμενο του... ισοδύναμου, η γροθιά στο μαχαίρι

Το πρόβλημα πάντα έγκειτο στην απροθυμία των κυβερνώντων να εφαρμόσουν όρο της εκάστοτε συμφωνίας, ανακρούοντας πρύμναν εξαιτίας κοινωνικής αντίδρασης που διέφευγε του ελέγχου τους. Αυτό ήταν που έφερνε στο προσκήνιο την έννοια της εναλλακτικής στο πλαίσιο πάντα της επιτροπείας.

Δεν είναι μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενο στην πρόσφατη ελληνική πολιτική ζωή, καθώς τα ισοδύναμα του 2015 είναι ο,τι ήταν το Ζάππειο του 2012 για τη ΝΔ. Τότε που ο Αντώνης Σαμαράς έβγαζε από τη μύγα... ξίγκι και αντιπρότεινε μέτρα που άλλαζαν το μείγμα της πολιτικής των προκατόχων του. Προκρούστειος κλίνη.

Ήταν τότε που μετεκλογικά ο Σίμος Κεδίκογλου, τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε αποκαλύψει σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ότι είχαν βρεθεί ισοδύναμα ώστε να μην μειωθούν τα ειδικά μισθολόγια. Λίγο αργότερα, η ίδια η τρόικα ζητούσε ισοδύναμα στα τέλη του 2012 όταν στο τραπέζι βρισκόταν η μείωση του ΦΠΑ στο ακτοπλοϊκά εισιτήρια.

Τον Αύγουστο του 2014 η κυβέρνηση συνάντησε την τρόικα στο Παρίσι για να συζητήσει το ενδεχόμενο φοροελαφρύνσεων για να λάβει την απάντηση ότι θα συζητηθεί μόνο εφόσον η Αθήνα μπορεί να προτείνει ισοδύναμα που θα διασφαλίζουν την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.

Αλλά και λίγο πριν παραδώσει τα σκήπτρα στον Αλέξη Τσίπρα η τότε κυβέρνηση είχε επιδοθεί στην αναζήτηση ισοδύναμων για να καλύψει το πρόσθετο δημοσιονομικό κόστος που προέκυπτε από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μισθολογικό καθεστώς των ένστολων, στο πλαίσιο της περίφημης πια πέμπτης αξιολόγησης.

Η τρόικα όπως τότε έτσι και τώρα επιμένει στη δική της αμείλικτη λογική του "καρότου - μαστιγίου". Σφάζοντας από τη μια με το... βαμβάκι και δείχνοντας από την άλλη υπό μια έννοια τη διάθεσή της να χαράξει όρια στη δική της παρέμβαση στα εσωτερικά ενός κράτους όσο αυτό επιτυγχάνει τους στόχους του προγράμματος.

Η δημοσιονομική σπαζοκεφαλιά είναι ξεκάθαρα όμως απόρροια του δεδομένου πως όταν δεν παράγεται νέο εισόδημα τότε το ισοδύναμο της μη εφαρμογής ενός μέτρου ανοίγει αναπόδραστα ένα άλλο "μέτωπο". Μετρημένα κουκιά.

Όσο όμως απομακρυνόμαστε χρονικά από τη διεξαγωγής των εκλογών τόσο εξανεμίζεται το πλεονέκτημα κάθε νέας κυβέρνησης που δεν είναι άλλο από την ορμή με την οποία δύναται τους πρώτους μήνες της θητείας της να πείσει την κοινωνία για το ορθόν και το δίκαιον των αποφάσεών της.

Η νωπή λαϊκή εντολή που κατά κόρον χρησιμοποιείται ως αναγκαιότητα προσφυγής στις κάλπες, διαχέεται πολλές φορές αναποτελεσματικά στον μετεκλογικό χρόνο. Εδώ βρισκόμαστε.

Η κυβέρνηση είναι μπλεγμένη και είναι μπλεγμένη νωρίς. Θέλοντας να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο εξετάζει προτάσεις ακόμα και για φορολογία στο παιχνίδι ΚΙΝΟ, αλλά και σε είδη κρεάτων "πολυτελείας". Το ταμείον όμως παραμένει μείον.

Πρέπει να προχωρήσει γρήγορα και χωρίς δεύτερες σκέψεις προς μια κατεύθυνση γιατί αν τώρα καθυστερεί έτσι, ένας Θεός ξέρει πόσο θα της πάρει να "ξεκολλήσει" σε δυσκολότερες στροφές. Χρειάζεται τελικά να αναλάβει το ρίσκο αλλά και την ευθύνη της επιλογής. Και να μην κοιτάξει πίσω.

Ούτως ή άλλως προεκλογικά έταξε γενικόλογες μόνο προθέσεις περί "αντίρροπων" μέτρων όπως οι παλιότεροι μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση, μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν προλάβει να... διαπραγματευτούν οι ίδιοι το οτιδήποτε.

Εδώ που έφθασε ο... κόμπος, δεν λύνεται με παλινωδίες αλλά με σταθερό βηματισμό προς τα εμπρός που θα δείξει τόσο στο μουδιασμένο αλλά υπομονετικό εσωτερικό ακροατήριο όσο κυρίως στον επιφυλακτικό ακόμα διεθνή παράγοντα ότι αυτή η κυβέρνηση δεν φοβάται να δράσει. Γιατί κανείς δεν... σπονσοράρει τον αναποφάσιστο, παρά συνεχίζει να τον αντιμετωπίζει σαν ψάρι έξω από το νερά του.

Η διστακτικότητα αυτή -θυμίζουμε- κλότσησε την... καρδάρα με το γάλα της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας της κυβέρνησης Σαμαρά το καλοκαίρι του 2014, με τα γνωστά αποτελέσματα. Μόνο με την αύρα της σιγουριάς και της πειθούς μπορεί η τρόικα να αποδεχθεί την πλέον συμφέρουσα για την Αθήνα εκδοχή των ισοδυνάμων ώστε να κλείσει η αξιολόγηση και να ανοίξει κατόπιν η συζήτηση - κλειδί για ελάφρυνση του χρέους. Έστω και στην τούρλα της... Δευτέρας (του Eurogroup).