«Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι» για το «όχι offshore»

Ακόμη και εάν η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης είναι βάσιμη, ότι δηλαδή η αοριστία στους ορισμούς για τις offshore οδηγεί σε νομικά προβλήματα, το πολιτικό ζήτημα που δημιουργείται είναι τέτοιας έκτασης που θίγει τον πυρήνα της ηθικής τόσο της Αριστεράς όσο και της Πολιτικής.

Ουδείς μπορεί να δεχθεί ότι θα επιτρέπεται σε βουλευτή ή πολιτικό στέλεχος να έχει offshore , ακόμη και εάν είναι γνωστό και δηλωμένο στο πόθεν έσχες, αφού ο πυρήνας της φιλοσοφίας της δημιουργίας των offshore είναι η μειωμένη φορολόγηση εισοδημάτων.

Μπορεί η κοινή γνώμη να δεχθεί ότι πολιτικό στέλεχος έχει offshore ή εταιρεία στο εξωτερικό σε χώρα που η φορολογία είναι χαμηλότερη από της Ελλάδας ; Ουδέποτε!

Εάν η κυβέρνηση έλεγε εξ’ αρχής τη θέση της, χωρίς να εντάξει τη διάταξη σε ένα πολυνομοσχέδιο 7.500 σελίδων και δεν υπήρχε η έννοια της αποκάλυψης μιας σκανδαλώδους ρύθμισης ίσως να υπήρχαν «ευήκοα ώτα».

Εάν είχε προσθέσει μια ρύθμιση που θα υποχρέωνε άμεσα τους βουλευτές και τα στελέχη να δημοσιοποιούν μέσα σε ένα μήνα τυχόν συμμετοχές σε εταιρείες του εσωτερικού ή του εξωτερικού, τότε θα «πέρναγε» και θα «χωνευόταν» πιο εύκολα η διάταξη. Θα δημιουργούσε, δηλαδή, τις ασφαλιστικές δικλείδες για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της.

Από τον «κουρνιαχτό» που σηκώθηκε, δεν υπήρχε περίπτωση να ακουστούν εκ των υστέρων τα όποια σοβαρά νομικού χαρακτήρα επιχειρήματα. Γι’ αυτό και ορθά αποφάσισε να τροποποιήσει τη διάταξη και να μην επιτρέπει τη συμμετοχή βουλευτών σε off shore.

Όμως, τυχόν γενική απαγόρευση συμμετοχής σε εταιρείες του εξωτερικού, όπως είναι η αρχική διατύπωση στην κυβερνητική ανακοίνωση, μπορεί να σημαίνει και μη κατοχή μετοχών σε καμία εταιρεία στο εξωτερικό;

Μπορεί να σημαίνει και απαγόρευση αγοράς μετοχών σε εισηγμένες εταιρείες του εξωτερικού;

Μπορεί να σημαίνει υποχρεωτική εκποίηση των μετοχών που έχουν βουλευτές και πολιτικά πρόσωπα στο εξωτερικό;

Μήπως τελικά είναι λύση οι ασφαλιστικές δικλείδες και όχι λογικές του τύπου «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι;»