Νεκρά παιδιά στο Αιγαίο; It’s business as usual stupid!

Το καυτό θέμα στους διαδρόμους του Νταβός φέτος είναι το προσφυγικό, αλλά όχι για τους λόγους που θα φανταζόταν κάποιος που διαθέτει στοιχειώδη λογική και κάποια ψήγματα ανθρωπισμού: κινδυνεύει η Ζώνη Σένγκεν με την εφαρμογή ελέγχων στα σύνορα γεγονός που θα κόστιζε έως και 3 δις ευρώ, κυρίως από απώλειες των επιχειρήσεων, όπως δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, την περασμένη Τετάρτη, επιδιώκοντας να ενισχύσει το επιχείρημα ότι οι παρορμητικές κινήσεις για τον περιορισμό της προσφυγικής και μεταναστευτικής ροής, θα πλήξουν την οικονομία.

Τέσσερα χρόνια μετά την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης για την συνεισφορά της στην ειρήνη και τη συμφιλίωση στην Ευρώπη», η ΕΕ αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Η Άγκελα Μέρκελ έχει χαρακτηρίσει την Ευρώπη «εύθραυστη» ενώ τονίζει εμφατικά ότι η μοίρα του ευρώ είναι «απευθείας συνδεδεμένη»με την επίλυση της προσφυγικής κρίσης.

Την ώρα που η UNICEF αναφέρει ότι, με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία, τα παιδιά που διέρχονται από την ΠΓΔΜ ανέρχονται πλέον στο 36% του συνόλου των προσφυγικών ροών, ενώ γυναίκες και παιδιά μαζί καταγράφονται στο 57%, η Γερμανία – μετά την Δανία και την Ελβετία – προχωρά σε κατασχέσεις μετρητών και πολύτιμων αντικειμένων από τους πρόσφυγες ώστε με αυτό τον τρόπο να «πληρώσουν» την διαμονή τους στη χώρα.

Μόλις χθες, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, από το ίδιο πάνελ με τον έλληνα πρωθυπουργό συμφώνησε με τον κ. Τσίπρα ότι η απώλεια ζωών στη Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι μια «ντροπή» για την Ευρώπη. Όμως η Ευρώπη δεν ντρέπεται, ανησυχεί για την ευμάρειά της. Αν η Ευρώπη μπορούσε να κρύψει το προσφυγικό κάτω από το χαλί, θα το έκανε ευχαρίστως. Το προσφυγικό ενοχλεί, διαταράσσει την επίπλαστη ισορροπία, αποκαλύπτει ρωγμές και αδυναμίες, ξεσκεπάζει προθέσεις και την ανικανότητα διαχείρισης κρίσεων, το όραμα της «ενωμένη Ευρώπης» ξεθωριάζει. Τα νεκρά παιδιά στοιχειώνουν την Ευρώπη. Και είναι κρίσιμο αν τελικά η Ευρώπη θα κοιτάξει κατάματα τον εαυτό της στον καθρέφτη ή θα συνεχίσει την πρακτική business as usual.