Αντίο γιαγιά Μαρίτσα

Κατά τη στιγμή της λήψης της εικόνας εκτός απο το αίσθημα συγκίνησης και χαράς για την έμπρακτη αλληλεγγύη που λάμβανε μέρος μπροστά μου -όχι μόνο σε εκείνο το σημείο αλλά και σε κάθε σημείο που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή- δεν μπορούσα να φανταστώ την απήχηση που θα είχε η συγκεκριμένη εικόνα.

Κάπως έτσι όμως γνωρίσαμε τη δράση των τριών γιαγιάδων (γιαγιά Μαρίτσα, γιαγιά Μηλίτσα και γιαγιά Ευστρατία). Η λίστα όσων βοήθησαν είναι μεγάλη, δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει τους ψαράδες της Σκάλας, Θανάση Μαρμαρινό και Κώστα Πιντέρη που έσωσαν εκατοντάδες ανθρώπους στη θάλασσα ή τους χιλιάδες εθελοντές που έφτασαν στα νησιά μας από όλα τα μέρη του κόσμου.

Σε μια στιγμή κρίσης η ανθρωπιά κέρδισε την ξενοφοβία και τον ρατσισμό και αυτό γιατί όπως η γιαγιά Μαρίτσα έτσι και πολλοί συγχωριανοί της λειτούργησαν με το ένστικτο που είχαν διδαχθεί από τους γονείς τους ...σαν άνθρωποι... τόσο απλό και παράλληλα τόσο δύσκολο ανά τους αιώνες.

Τη δεύτερη φορά που τη συνάντησα για να της δώσω την εικόνα, καθίσαμε στο σπίτι της με τον Μυτιλινιό συνάδελφο Πέτρο Τσακμάκη και μας έφτιαξε καφέ, μας έβαλε γλυκό και το στόμα της δεν σταματούσε να τα λέει ωραία.

Μεταξύ των όσων είπαμε μου αποτυπώθηκε ο τρόπος με τον οποίο τόσο η ίδια όσο και η γιαγιά Αιμιλία και η γιαγιά Ευστρατία αντιμετώπιζαν το θέμα. «Μας παίρνουν τηλέφωνα, μας δείχνουν στα κανάλια λες και κάναμε κάτι, το αυτονόητο κάναμε»... λιτά και απέριττα. Για αυτό το λόγο, για το αυτονόητο αυτών των γυναικών λοιπόν αξίζει να σκεφτούμε ολοι ξανά σήμερα τη γιαγιά Μαρίτσα. Να την θυμόμαστε γιατί οι πράξεις της όσο ζούσε αποτέλεσαν παράδειγμα και έμπνευση.

Προσωπικά νοιώθω τιμή που έγινα κομμάτι αυτής της ιστορίας. Την ευχαριστώ για την στιγμή και την εικόνα που μου χάρισε, στέλνω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς αλλα και σε όλη τη Συκαμνιά για την απώλεια αυτού του Ανθρώπου.

PHOTO 1 / 5

Photo 1/5

Photo 2/5

Photo 3/5

Photo 4/5

Photo 5/5