Για την Ελένη… και κάθε Ελένη
Μία νεαρή κοπέλα, η Ελένη, δολοφονήθηκε στη Ρόδο. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις οι δράστες ήταν δύο νεαροί άντρες οι οποίοι δεν αποδέχτηκαν το γεγονός ότι η κοπέλα αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά μαζί τους.
Τρεις μέρες νωρίτερα, στη Λευκίμμη δολοφονήθηκε από Έλληνα, ο Petrit, κάτοικος αλβανικής υπηκοότητας, μετά από διαφωνία για το Μακεδονικό.
Δεν έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από τη στυγνή δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στο κέντρο της Αθήνας.
Ο κατάλογος είναι δυστυχώς ακόμα πιο μακρύς. Φιλοπάππου, Έβρος, Άγιοι Ανάργυροι και πάει λέγοντας.
Ο σεξισμός, η πατριαρχεία, ο ρατσισμός, ο φανατισμός κάθε είδους δεν είναι απλά επικίνδυνοι. ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
Τον προηγούμενο Μάιο έγραψα με αφορμή τον ξυλοδαρμό του Γιάννη Μπουτάρη ότι σε αυτή εδώ τη χώρα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα εκφασισμού. Λίγους μήνες αργότερα με αφορμή τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, έγραφα για την αυταξία της ζωής αλλά και το γεγονός ότι στην ελληνική κοινωνία ορισμένες ζωές θεωρούνται κατώτερες.
Αποδεικνύεται όμως ότι κατώτερες θεωρούνται και οι γυναίκες. Αλήθεια, πόσες φορές έχετε διαβάσει για άνδρα που δολοφονήθηκε μετά από απόπειρα βιασμού; Πόσες φορές έχετε ακούσει για γυναίκα που ξυλοκόπησε άνδρα γιατί δεν ήθελε να συνευρεθεί μαζί της σεξουαλικά; Πόσες φορές έχετε ακούσει κάποιαν στον εργασιακό σας χώρο να μιλά ή να σχολιάζει σεξιστικά έναν άνδρα; Έχετε δει συχνά παρουσιάστρια μεγάλου γεγονότος να κάνει σεξιστική ερώτηση σε μεγάλο αθλητή που βραβεύεται (εδώ το χθεσινό περιστατικό στην απονομή Χρυσής Μπάλας).
Δυστυχώς οι επιλογές είναι συγκεκριμένες: η μία είναι να αναλάβουμε δράση. Να αντιδρούμε κάθε φορά που ακούμε κάποιον να χλευάζει τη συνάδελφό μας σεξιστικά, να μην γελάμε με ανόητες αναρτήσεις στο facebook που σχολιάζουν την εξωτερική εμφάνιση μιας πολιτικού (ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε μαζί της), να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μειώνει κανέναν. Πρώτα να εκπαιδευτούμε εμείς οι ίδιοι και μετά να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας, τους φίλους, τους γείτονες, τους συναδέλφους μας.
Η δεύτερη είναι να μείνουμε απαθείς. Να μετράμε θύματα, ορισμένοι στις οθόνες των υπολογιστών τους, άλλοι στα πληκτρολόγια και στα Μέσα τους και ορισμένοι, πιο άτυχοι, μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Όμως, αυτή δεν είναι επιλογή για όποιον θέλει να λέγεται άνθρωπος.