Τα «ορφανά του Σημίτη» και τα ορφανά της πολιτικής

Κι αν παλιότερα οι θεωρίες συνομωσίας και οι απειλές για φυλακίσεις και εξορισμούς λέγονταν από περιθωριακές ομάδες συνήθως της ακροδεξιάς, πλέον εκφράζονται από πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής που βρέθηκαν, βρίσκονται και θα βρεθούν σε υπουργικούς θώκους και κυβερνητικές θέσεις.

Παρακολουθώντας το επίπεδο του πολιτικού λόγου αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο οι πολιτικές δυνάμεις επιλέγουν αυτού του είδους την αντιπαράθεση.

Ο πρώτος σχετίζεται με την συσπείρωση των ψηφοφόρων του. Όσο ανεβαίνουν οι τόνοι, τόσο «παίρνει φωτιά» του twitter και το facebook και οι ψηφοφόροι συντάσσονται με μανία οργανωμένου οπαδού πίσω από την κομματική γραμμή. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι οδεύουμε προς μια τριπλή εκλογική μάχη και με τον υπό διαμόρφωση νέο διπολισμό να ενισχύεται, οι λεκτικές αντιπαραθέσεις και οι θεωρίες συνομωσίας θα πολλαπλασιάζονται.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές των μεγάλων κομμάτων έχουν λειανθεί. Με δεδομένο ότι το Μνημόνιο έχει διαπεράσει όλες τις μεγάλες παρατάξεις και το μετα-μνημονιακό αφήγημα δύσκολα πείθει τους ψηφοφόρους, τα κόμματα και οι εκπρόσωποί τους επιστρατεύουν νέες αντιθέσεις και δίπολα για να κονταροχτυπηθούν στα τηλεοπτικά πάνελ και για να αναρτήσουν στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το δυστύχημα είναι ότι λίγοι από αυτούς που επιλέγουν αυτού του είδους την πολιτική αντιπαράθεση, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που ελλοχεύει αλλά και το πόσο υπονομευτική είναι αυτή η επιλογή ακόμα και για τους ίδιους. Δυστυχώς δεν χρειάζεται να κοιτάξουν μακριά. Ας μελετήσουν ξανά τους λόγους ανόδου της Χρυσής Αυγής, ας παρακολουθήσουν προσεκτικά την άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία και ας διαβάσουν τις αναλύσεις για το φαινόμενο Σαλβίνι στην Ιταλία. Τότε θα συνειδητοποιήσουν πώς ενισχύονται οι απόψεις τύπου «οι πολιτικοί είναι κλέφτες» και «όλοι ίδιοι είναι» και πώς γιγαντώνονται χρόνο με τον χρόνο τα ποσοστά αποχής στις εκλογικές διαδικασίες των ευρωπαϊκών χωρών.

Ίσως τότε καταλάβουν ότι εκτός από τα «ορφανά του Σημίτη» πολύ πιθανόν σύντομα να υπάρχουν και «ορφανά της πολιτικής».