«Win-win» το Σκοπιανό για την κυβέρνηση

Η ελληνική κυβέρνηση έχει καταφέρει, την ίδια περίοδο που κλείνει η τρίτη αξιολόγηση, να μετατρέψει το «Σκοπιανό» σε κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας, να αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε ένα «καυτό» ζήτημα της γεωπολιτικής ατζέντας και, ταυτόχρονα, να στριμώξει την αξιωματική αντιπολίτευση δημιουργώντας της εσωτερικό πρόβλημα. Παράλληλα, μετά το χθεσινό «απεταξάμην» του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για τα συλλαλητήρια, ο πρωθυπουργός πέτυχε να δημιουργήσει την εικόνα της συναίνεσης με αποτέλεσμα να περιθωριοποιηθούν ως ακραίοι όσοι αποφασίσουν να συμμετέχουν σε αυτά.

Αν εξετάσει κανείς όλες τις πτυχές του ζητήματος θα δει ότι δύσκολα η κυβέρνηση μπορεί να βγει χαμένη.

Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική: Η τρίτη αξιολόγηση κλείνει με σειρά προαπαιτούμενα και σκληρά μέτρα να ψηφίζονται. Η τέταρτη αξιολόγηση έρχεται, αλλά λίγοι συζητούν για αυτό, καθώς υπάρχει η αίσθηση ότι πρόκειται για τυπική υπόθεση. Την ώρα που τα μέτρα θα κλείνουν το ένα μετά το άλλο και οι ελληνικές τράπεζες θα περνάνε από κρίσιμα stress test, τα οποία πιθανόν να κρίνουν το αν θα υπάρξει ή όχι «καθαρή έξοδος» από το μνημόνιο, η κοινή γνώμη θα ασχολείται με ένα σημαντικό αλλά «ξεχασμένο» θέμα, όπως το Σκοπιανό. Με ένα ζήτημα, πάντως, που ελάχιστα επηρεάζει την καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη.

Η Ελλάδα είναι σε θέση ισχύος: Η τελευταία που «καίγεται» να λυθεί το ζήτημα του ονοματολογικού είναι η Αθήνα. Η Ουάσιγκτον πιέζει για λύση πριν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, τα Σκόπια φαίνεται ότι βιάζονται και οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να λυθεί καθώς θεωρούν ότι θα είναι παράγοντας ομαλότητας. Η ελληνική κυβέρνηση έχει «ταμπουρωθεί» πίσω από τη γραμμή του Βουκουρεστίου και περιμένει. Αν λυθεί καλώς. Ιδιαίτερα αν αυτό γίνει κοντά στο καλοκαίρι και συνδυαστεί με το αφήγημα της εξόδου από τα μνημόνια, ακόμα καλύτερα. Αν δεν λυθεί… «τι είχαμε τι χάσαμε», λένε στο Μαξίμου.

Το εμφανές εσωτερικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης: Για διάφορους ιστορικούς και πολιτικούς λόγους το «Σκοπιανό» αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του κόμματος της Δεξιάς. Στο Μαξίμου διείδαν ότι οι εσωτερικές αντιφάσεις της Νέας Δημοκρατίας στα εθνικά θέματα δεν θα μπορούσαν παρά να εκδηλωθούν. Έφεραν το θέμα στην επικαιρότητα, έβαλαν τον Καμμένο μπροστά να «χτυπά από τα Δεξιά» και έκατσαν αναπαυτικά στους καναπέδες τους για να δουν τις δυσκολίες της ΝΔ να εμφανίζονται. Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ό,τι μπορούσε για να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή του. Αντί να βγει μπροστά και να προβάλει την «γραμμή Βουκουρεστίου» ως την εθνική γραμμή που το κόμμα του χάραξε, έδειξε για μέρες να αμφιταλαντεύεται και να χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αν μάλιστα, αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ορισμένοι στην Πειραιώς βλέπουν με καλό μάτι πρωτοβουλίες τύπου «Λίγκα του Βορρά» που εκδηλώνονται στους κόλπους της Δεξιάς, τότε η κυβέρνηση θα έχει πετύχει απολύτως τον στόχο της. Ένα κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είναι πιθανόν να αποδειχθεί ο καταλυτικός παράγοντας των επόμενων εκλογών.

Τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας, με μία κίνηση που δεν θα την βρείτε στα αριστερά εγχειρίδια πολιτικής ορθότητας, επέλεξε την ώρα που όλα τα κόμματα ζητούν ενημέρωση για τις εξελίξεις στο ονοματολογικό, να πάει στην Αρχιεπισκοπή και να ενημερώσει πρώτα τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Και παρά το γεγονός ότι σωστά οι θεσμικοί παράγοντες της πολιτικής ζωής φωνάζουν, ο πρωθυπουργός εξασφάλισε, με την παρέμβαση κατά των συλλαλητηρίων του Ιερώνυμου, κοινωνική συναίνεση. Πλέον, όσοι βρεθούν στα συλλαλητήρια κάτω από πανό τύπου «Η Μακεδονία είναι Ελληνική» θα θεωρούνται περιθωριακοί. Το ότι είναι πιθανό σε αυτά να βρεθούν και μέλη του συγκυβερνώντος κόμματος λίγο φαίνεται να απασχολεί το Μαξίμου.