Κυπριακό: Πολιτική πραγματικότητα - αναγκαιότητα πρόβλεψης

Η πιο πάνω ρήση του Μακιαβέλι, αλλά και η παραδοχή του Κλαούσεβιτς, έχουν πάντοτε και σήμερα μια αδιατάρακτη επικαιρότητα, που αναδεικνύει την διαχρονικότητα της ανθρώπινης δράσης. Πρόκειται για αντιλήψεις που πρέπει να διατρέχουν απαραιτήτως την σκέψη και την στάση όλων εκείνων των δημοσίων ανδρών που ενδιατρίβουν στο γίγνεσθαι της πολιτικής, τουτέστιν φέρουν ευθύνη για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Αυτοί οφείλουν, διδασκόμενοι από το παρελθόν, να σχεδιάζουν το μέλλον κατά τρόπο που να υπερασπίζεται και να προωθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό το εθνικό συμφέρον. Αυτή είναι και η υποχρέωση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κυπριακής αντιπροσωπείας που βρίσκονται στην Γενεύη, υπερασπιζόμενοι τούτες τις ώρες το παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του Κυπριακού Ελληνισμού. Κυρίως όμως υπερασπιζόμενοι το μέλλον, πρέπει να διδάσκονται από την ιστορία του τόπου, ο οποίος επεβίωσε τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια ως ελληνικός τόπος και δεν μπορεί κανένας να νοθεύσει την υπόστασή του, δηλαδή την ιστορία, την ζωή, τον πολιτισμό και το μέλλον του.

Η διάσκεψη της Γενεύης είναι μια δύσκολη και μεστή προκλήσεων, δηλαδή κινδύνων θα λέγαμε περισσότερο, παρά ευκαιριών, όπου η ικανότητα της ελληνικής πλευράς, δηλαδή της κυπριακής αντιπροσωπείας και της ελληνικής κυβερνήσεως, θα επιδειχθεί στην αποφυγή των παγίδων που κρύβουν οι προτάσεις λύσεις. Η Κύπρος δεν μπορεί να διαπραγματευθεί επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος κατά τρόπο σοβαρό και επωφελή για την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού τελούσα σε συνθήκες κατοχής. Οτιδήποτε παραχθεί σε μια διαπραγμάτευση με την Κύπρο να τελεί υπό κατοχή, θα διατηρήσει εκών άκων την Τουρκία στο παιχνίδι. Η Κύπρος οφείλει να κερδίζει χρόνο τούτες τις ώρες, να μην προχωρήσει σε μια συμφωνία «επίλυσης» υπό τις σημερινές συνθήκες και να προσβλέπει στην ευκαιρία που θα της δοθεί στο μέλλον, ευρισκόμενη σε θέση ισχύος, και λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη τα θεμιτά και νόμιμα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Ουδέν πέραν τούτου.

Η διχοτόμηση που επέβαλε η Τουρκία αποτελεί μια διεθνή παρανομία, η οποία πρέπει και θα αρθεί. Εάν δεν αρθεί η διχοτόμηση και συνεχίζει η Τουρκία να διεκδικεί την Κύπρο, πράγμα που αποτελεί στρατηγικό της στόχο, οι Έλληνες της Κύπρου που σήμερα εφησυχάζουν, θεωρώντας πως η «παρούσα κατάσταση είναι βολική για όλους», θα έχουν την τύχη των μωρών παρθένων, δηλαδή θα υποστούν σε μια στιγμή που δεν το περιμένουν ένα πλήγμα ανεπανόρθωτο για την ζωή και την υπόσταση ολόκληρου του ελληνισμού της Κύπρου.

Η Κύπρος αποτελεί, το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά, ένα στόχο της πολιτικής του βαθέως τουρκικού κράτους, τον οποίο θα επιχειρήσει σε κάθε περίπτωση να υλοποιήσει. Η μη πραγμάτωσή του θα εξαρτηθεί από την ικανότητα πρόβλεψης και προετοιμασίας του ελληνισμού να αντιστέκεται αποτρεπτικά, σταθερά και με συνέπεια. Αθήνα και Λευκωσία, ιδιαίτερα τούτες τις ώρες που το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος σχεδιάζει την εθνική στρατηγική της χώρας με προτεραιότητα το Κυπριακό, πρέπει να συγχρονιστούν με όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται μαζί στο ίδιο μέτωπο απέναντι στην Τουρκία, ώστε να υπάρξει κοινή γραμμή αντιμετώπισης της αναθεωρητικής πολιτικής της Άγκυρας σε ολόκληρη την περιοχή.

Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης

Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής

Διευθυντής Κέντρου Ανατολικών Σπουδών

Για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία

Πάντειο Πανεπιστήμιο