Το παιχνίδι με τα κανάλια

Κάποια κανάλια θα κλείσουν με βάση τη διαδικασία, κάποια άλλα ετοιμάζονται να ανοίξουν.

Όμως, για ποιο λόγο ορίστηκε συγκεκριμένος αριθμός τηλεοπτικών αδειών;

Γιατί η κυβέρνηση δεν καθόρισε κάποια κριτήρια που θα πρέπει να πληρούν τα κανάλια ώστε να πάρουν την άδεια;

Μήπως έτσι το κόστος των αδειών θα ήταν χαμηλότερο αλλά και το τίμημα για την οικογένεια ενός εργαζομένου που αύριο θα αναγκαστεί να ψάχνει δουλειά;

Ποιες όμως είναι και οι επιπτώσεις αυτής της κίνησης σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, που κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να φιμώνει την ενημέρωση;

Αυτά τα ερωτήματα θα έπρεπε να μας απασχολούν.

Μέσα σε κλίμα, λοιπόν, φόβου, ανασφάλειας και θυμού των εργαζομένων, ένας καναλάρχης που ακούει στο όνομα Δημήτρης Κοντομηνάς ύψωσε τη φωνή του, θέλοντας να αποτινάξει το μαύρο, διαβεβαιώνοντας με αποφασιστικότητα και πυγμή τους εργαζόμενους του, πως δεν θα αφήσει καμία αντισυνταγματική απόφαση να γίνει ο δρόμος που θα τους οδηγήσει στην ανεργία.

Σε μία σπάνια δημόσια εμφάνιση του, αφήνει υπονοούμενα για την κυβέρνηση ότι ήθελε να ποδηγετήσει το κανάλι της Κάντζας και να το χρησιμοποιήσει ως πομπό της . Φυσικά κάτι τέτοιο που θα είχε ως αποτέλεσμα την κοροϊδία και την αλλοιωμένη ενημέρωση του λαού. Ο ίδιος δήλωσε ότι αρνήθηκε θέλοντας να δώσει βήμα στους δημοσιογράφους να υπηρετήσουν το καθήκον τους απέναντι στον πολίτη αλλά και να διαφυλάξει τους εργαζόμενους του.

Και φτάσαμε στο σημείο διώξεων, δημοσιευμάτων και αναρτήσεων με τίτλους "Φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος, ποινική δίωξη εις βάρος τουΔημήτρη Κοντομηνά" . Μήπως λοιπόν ο καναλάρχης με τη στάση του ενόχλησε και μπήκε εμπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης; Μήπως αρνείται να γίνει συνεργός σε μια κίνηση που υποδηλώνει την διαστρέβλωση της αλήθειας; Μήπως στοχοποιείται ; Μήπως επειδή αρνήθηκε δελεαστικές προτάσεις που θα είχαν τελικά ως αποτέλεσμα την χειραγώγηση του πολίτη επιχειρείται να αμαυρώσουν το όνομα του;

Ίσως...

*Η Μαριάννα Γεωργαντή είναι φοιτήτρια