Ο διεθνής αντίκτυπος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

Η φασιστική δικτατορία στη χώρα μας είχε ήδη κλείσει έξι χρόνια, απεργαζόμενη την μεταμφίεσή της μέσω της λεγόμενης «πολιτικοποίησης», με στόχο τον προσεταιρισμό μερίδας του αστικού πολιτικού κόσμου.

Στο μεταξύ, το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης με τους αντιδικτατορικούς αγώνες του ελληνικού λαού ήταν σε φυσιολογική κάμψη, ενώ και σε ελληνικούς αντιδικτατορικούς κύκλους του εξωτερικού διακινούταν η άποψη περί μακροημέρευσης της δικτατορίας.

Όλα αυτά διαλύθηκαν από την φοιτητική και ευρύτερα λαϊκή εξέγερση στο Πολυτεχνείο που άρχισε με την κατάληψη του κεντρικού κτιρίου του ιδρύματος στις 14 Νοεμβρίου 1973, με άμεσο αντίκτυπο και στην διεθνή κοινή γνώμη.

Δεδομένου ότι η Ελληνική Αντιδικτατορική Επιτροπή Λονδίνου είχε αδρανοποιηθεί, φοιτητές διάφορων αριστερών αποχρώσεων, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΚ, κινητοποιηθήκαμε αμέσως έχοντας διαρκή τηλεφωνική επαφή με την Αθήνα, με στόχο την ενημέρωση και του αγγλικού τύπου, με την ελληνική εκπομπή του BBC στο πλευρό μας, της οποίας διευθυντής τότε ήταν ο δημοσιογράφος της γενιάς του 114 Παύλος Ναθαναήλ, σήμερα αντιπρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης –ΠΑΔΟΠ, οργάνωσης ειρήνης.

Όλοι μαζί ιδρύσαμε νέα μαζικότατη αντιδικτατορική κίνηση υπό τον τίτλο «Greek Solidarity Committee». Παρόμοιες διαδικασίες δρομολογήθηκαν και στον απόδημο ελληνισμό άλλων χωρών της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας.

Το πλήγμα για την χούντα υπήρξε βαρύτατο, όχι μόνο εντός της χώρας, αλλά και διεθνώς, με συνέπεια η αλλαγή φρουράς από τον Παπαδόπουλο στον βασανιστή της Μακρονήσου Ιωαννίδη, να μην την σώσει. Τελικά, κατέρρευσε τον Ιούλιο του 1974 υπό το βάρος και της προδοσίας της Κύπρου.

Όταν, λοιπόν, τιμούμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας, οφείλουμε να τιμούμε την κορυφαία αντιδικτατορική και αντιφασιστική πράξη της ελληνικής νεολαίας και του λαού στο Πολυτεχνείο, αλλά και τους Κύπριους πολίτες που με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της δικής μας ελευθερίας. Να τιμούμε ιδιαίτερα τους νεκρούς εκείνου του μεγάλου και ηρωικού αγώνα, όπως ο δεκαεπτάχρονος μαθητής Διομήδης Κομνηνός, που μετά το 1974 δώσαμε το όνομά του σε μουσικό συγκρότημα στο Λονδίνο.

Το να τιμούμε το Πολυτεχνείο σήμερα και να δηλώνουμε ότι «το Πολυτεχνείο Ζει» σημαίνει να διεκδικούμε την διαρκή διεύρυνση της δημοκρατίας, την οποία οφείλουμε να υπερασπιστούμε έναντι και της κυβέρνησης των υποκλοπών του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και της ακροδεξιάς που η ΝΔ της έδωσε αέρα, συμπορευόμενη μαζί της κατά της ιστορικής συμφωνίας των Πρεσπών.

Σημαίνει, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες, να διαδηλώνουμε «Όχι στον πόλεμο – Εκεχειρία τώρα – Ειρήνη με δικαιοσύνη – Δύο λαοί δύο κράτη στην ιστορική Παλαιστίνη – Βιώσιμο κράτος και για τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό τώρα»!

Τέλος, να κρατούμε ζωντανό το «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο, διεκδικώντας τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και την επανένωση του νησιού, στο πλαίσιο μιας δικοινοτικής-διζωνικής ομοσπονδίας.

Ο Πάνος Τριγάζης υπήρξε διαδοχικά στέλεχος του ΚΚΕ, του ΣΥΝ και σήμερα είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Διαβάστε εδώ ολό το αφιέρωμα του CNN Greece για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου