Οκτώ δέσμες προτάσεων που έχει ανάγκη η ελληνική βιομηχανία

Τώρα είναι η ώρα να στηρίξουμε τις επιχειρήσεις μας, να προασπίσουμε την ανταγωνιστικότητά μας, να προωθήσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Να μην αφήσουμε γειτονικές χώρες να μας προσπεράσουν, κάνοντας πρώτες κρίσιμα βήματα για να κατακτήσουν τις διεθνείς αγορές.

Εν όψει της ΔΕΘ, καταθέσαμε ως Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος στον Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη τις προτάσεις μας για την περιφερειακή ανάπτυξη και την ενίσχυση της Ελληνικής Βιομηχανίας. Οι ελληνικές επιχειρήσεις -ιδίως όσοι δραστηριοποιούμαστε στην περιφέρεια- στα δύσκολα χρόνια επέδειξαν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Τώρα καλούνται να αντιμετωπίσουν σημαντικές προκλήσεις. Χρειαζόμαστε ουσιαστική στήριξη από την κυβέρνηση, για να μπορέσουμε με τη σειρά μας να στηρίξουμε για άλλη μια φορά την οικονομία και την κοινωνία μας.

Στην πράξη, αυτό σημαίνει μεγαλύτερη εξωστρέφεια, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων. Ώστε οι επιχειρήσεις μας να στηρίξουν τη βιώσιμη ανάπτυξη, να προσφέρουν νέες δουλειές, να βοηθήσουν τις τοπικές κοινωνίες.

Οι 8 δέσμες προτάσεων μας καλύπτουν όλα τα μεγάλα ζητήματα που προβληματίζουν τον χώρο:

Το πρώτο βασικό ζήτημα που απασχολεί το σύνολο της ελληνικής βιομηχανίας -και ιδιαίτερα την περιφέρεια λόγω δημογραφικού- είναι η αδυναμία εξεύρεσης κατάλληλου προσωπικού. Η επίλυση του ζητήματος αυτού μπορεί να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας κάτω από 10% έως το 2027, ενώ μπορεί να αποτελέσει όχημα για την αλλαγή των προτύπων απασχόλησης και την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που πηγάζουν από την ανεργία.

Όμως υπάρχουν λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του «Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», η ορθή διασύνδεση της τεχνικής εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας με θέσπιση της υποχρεωτικότητας πρακτικής άσκησης, η χρηματοδότηση από φορείς ιδιωτικού τομέα για τεχνική εκπαίδευση, η παροχή ισχυρών κινήτρων για την ανάσχεση του κύματος αστυφιλίας, καθώς και νομοθετικές πρωτοβουλίες ώστε πρόσφυγες και μετανάστες να απασχοληθούν στη βιομηχανία.

Οι σύγχρονες υποδομές αποτελούν σημαντικό παράγοντα προσέλκυσης και διευκόλυνσης επενδύσεων. Όμως, σε μεγάλο μέρος της ελληνικής περιφέρειας, διαπιστώνονται σημαντικές ελλείψεις, ενώ η κακή ποιότητα των δικτύων και του ηλεκτρικού ρεύματος αποτελούν μόνιμο πρόβλημα.

Έχουμε προτείνει λύσεις όπως η ενίσχυση της «χωρητικότητας» του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, η αναβάθμιση των υποδομών internet «υψηλών ταχυτήτων», η αναβάθμιση των υποδομών των λιμανιών της Πρέβεζας και της Αλεξανδρούπολης. Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη, πρέπει να εστιάσουμε ιδίως στην επιτάχυνση των διαδικασιών ανάπλασης του εκθεσιακού κέντρου της ΔΕΘ, στην έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος για τα έργα επέκτασης του προβλήτα 6 του λιμένα της Θεσσαλονίκης, και στην ολοκλήρωση των νομικών διαδικασιών για την υλοποίηση του έργου Thess INTEC.

Η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας αποτελεί αδήριτη ανάγκη, ούτως ώστε να επιταχυνθεί η μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Ο στόχος της αύξησης των εξαγωγών στο 60% του ΑΕΠ έως το 2030 εξαρτάται απολύτως από την ενίσχυση της εξωστρέφειας του παραγωγικού συστήματος της χώρας και την παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων. Χρειάζεται όμως, πέρα από την ταχύτατη εξειδίκευση της «Εθνικής Στρατηγικής για τη Βιομηχανία», δημιουργία φιλικού νομοθετικού πλαισίου για τις επενδύσεις και κωδικοποίηση του, ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης και μείωση της φοροδιαφυγής.

Είναι σημαντικό, όμως, να δοθεί και μια ανάσα στις επιχειρήσεις, με κατάργηση ειδικών τελών και επιβαρύνσεων -όπως π.χ. η εισφορά ποσοστού 0,6% της ΑΝΕ 128 στα δάνεια.

Το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Βόρειας Αμερικής εξακολουθεί να υφίσταται και αυτό πλήττει την πατρίδα μας.

Αυξημένη χρηματοδότηση σε ερευνητικά προγράμματα σχετικά με την τεχνολογική ανάπτυξη, παροχή ειδικών και αυξημένων κινήτρων για προσέλκυση ξένων επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας, δημιουργία προγραμμάτων ανάσχεσης του brain drain και προσέλκυσης Ελλήνων του εξωτερικού και αλλοδαπών στελεχών υψηλής εξειδίκευσης, είναι προτάσεις που μπορούν να μειώσουν το «τεχνολογικό έλλειμμα» της χώρας μας.

Η έννοια του «φιλικού» ρυθμιστικού περιβάλλοντος δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη μείωση του λειτουργικού κόστους, την εξασφάλιση ισότιμων όρων ανταγωνισμού και την προσέλκυση επενδύσεων. Για να γίνει πραγματικότητα, χρειάζεται ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, εκ των προτέρων αξιολόγηση των επιπτώσεων κάθε νέας νομοθετικής παρέμβασης στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ψηφιοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και περαιτέρω απλούστευση του ισχύοντος πλαισίου.

Απολύτως καθοριστική για το μέλλον της Ελληνικής Βιομηχανίας, όμως είναι και η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης. Η ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και προσαρμογής στις αρχές της πράσινης οικονομίας, διαμορφώνουν ένα νέο επιχειρηματικό πρότυπο. Χρειάζονται καμπάνιες ενημέρωσης, ενθάρρυνση και παροχή κινήτρων στις βιομηχανίες, αυξημένη χρηματοδότηση επενδύσεων και προγραμμάτων, για επιχειρήσεις που εφαρμόζουν τις αρχές της «κυκλικής οικονομίας».

Ένα πρόβλημα που απασχολεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και κατ’ εξοχήν όσους δραστηριοποιούνται στο επιχειρείν, είναι οι υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ενέργειας τα προηγούμενα χρόνια. Το υψηλό κόστος ενέργειας μπορεί να αντιμετωπιστεί με την εγκατάσταση συστημάτων ΑΠΕ από επιχειρήσεις, την κατάργηση του πλαφόν στα διμερή συμβόλαια των βιομηχανιών με παραγωγούς, την επιτάχυνση της έγκρισης του μηχανισμού κρατικής ενίσχυσης των βιομηχανικών PPAs, την επαναφορά των χρεώσεων ΥΚΩ στα προ κρίσης επίπεδα και την ειδική πρόβλεψη για προστασία των επιχειρήσεων από την πιθανή αύξηση των τιμών.

Και αν όλα τα προηγούμενα είναι καίρια, η 8η ενότητα για την οποία καταθέσαμε προτάσεις είναι στην κυριολεξία θέμα ζωής ή θανάτου.

Οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στον Έβρο, εκτός από τις εμφανείς επιπτώσεις τους, θα αναδείξουν μεσο-μακροπρόθεσμα σημαντικά προβλήματα σε κοινωνικό, επιχειρηματικό και περιβαλλοντικό επίπεδο, για το σύνολο της Θράκης.

Ειδικά η μείωση του πρωτογενούς τομέα, μπορεί να προκαλέσει παύση λειτουργίας σε πολλές επιχειρήσεις της περιοχής.

Ο ΣΒΕ, για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη συνολικά της Θράκης, προτείνει την εκπόνηση σε χρονικό ορίζοντα δώδεκα μηνών ενός ρεαλιστικού «master plan», στο οποίο να προδιαγραφούν συγκεκριμένες ενέργειες υποστήριξης για το σύνολο των τομέων της τοπικής οικονομίας, να δημιουργηθούν τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία, να εξασφαλισθούν μηχανισμοί λειτουργικών ενισχύσεων, όπως το μεταφορικό ισοδύναμο, η επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, κ.λπ. και να προβλεφθεί το κατάλληλο σχήμα διακυβέρνησής του για τη Θράκη.

Πετυχαίνοντας μικρές και μεγάλες νίκες σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα, μπορούμε να ισχυροποιήσουμε στην πράξη τις ελληνικές επιχειρήσεις, ώστε να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

Για να τα καταφέρουμε, πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να ενώσουμε δυνάμεις και να συμφωνήσουμε στην υλοποίηση, βήμα προς βήμα, ενός σχεδίου που να θέτει ως προτεραιότητα την περιφερειακή ανάπτυξη και να καθιστά πρωταγωνίστρια την ελληνική βιομηχανία.

* Η κυρία Λουκία Σαράντη είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ)