Η οικονομία σε κρίση και η δημοκρατία σε δοκιμασία

Η οικονομία μας είναι αδύναμη και αθωράκιστη: η ανάπτυξη και οι επενδύσεις είναι αναιμικές, ο πληθωρισμός ροκανίζει τα θεμέλιά της, οι ανισότητες οξύνονται και το κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο παραπέμπει σε έναν γερασμένο οργανισμό που δεν έχει ανανεωθεί.

Την ίδια σχεδόν μέρα που ανακοινώθηκε η έκθεση του ΟΟΣΑ, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου επιχείρησε να παρεμποδίσει τη θεσμικά κατοχυρωμένη προσπάθεια της αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής για τη διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών.

Η δημοκρατία μας εμφανίζεται τραυματισμένη: λειτουργοί της δικαιοσύνης εμπλέκονται σε μικροκομματικές σκοπιμότητες του Μεγάρου Μαξίμου αντί να αναζητούν την αλήθεια, η κυβέρνηση συσκοτίζει την πραγματικότητα, ισχυρά μιντιακά συμφέροντα συκοφαντούν όποιον διατυπώνει εύλογα ερωτήματα για ένα υπαρκτό σκάνδαλο πρωτοφανών διαστάσεων.

Η οικονομία σε κρίση. Η δημοκρατία σε δοκιμασία. Δεν πρόκειται για δύο ξεχωριστά φαινόμενα.

Είναι οι δύο όψεις ενός κοινού νομίσματος: της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση το 2022 είδε την οριστική κατάρρευση της εικονικής πραγματικότητας στην οποία είχε επενδύσει τόσο προσεκτικά.

Η ραγδαία εκτίναξη του πληθωρισμού και η κρίση στην ενέργεια κονιορτοποίησαν τις καθησυχαστικές της διαβεβαιώσεις και την παραπλανητική αφήγηση περί (νέου) success story.

Η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών και η προκλητική του διαχείριση από τον πρωθυπουργό κατέρριψαν τη ρητορική περί ενός «φιλελεύθερου» πολιτικού που πορεύεται με κριτήριο τη λογοδοσία και την ειλικρινή σχέση με τους πολίτες.

Η απάντηση της κυβέρνησης σε αυτές τις παράλληλες εξελίξεις ήταν η κλιμάκωση ενός τοξικού συνδυασμού οικονομικού παλαιοκομματισμού και θεσμικής παρεκτροπής. Το νήμα που συνδέει την προκλητική επιδότηση της αισχροκέρδειας στην ενέργεια με την πρωτοφανή επιχείρηση συγκάλυψης στην υπόθεση των υποκλοπών είναι η εναγώνια προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να μείνει στην εξουσία όσο περισσότερο μπορεί.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι έτσι βυθίζει τη χώρα στο θεσμικό τέλμα και στην οικονομική στασιμότητα. Η Ελλάδα βγαίνει από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι απλώς έχοντας χάσει χρόνο, αλλά έχοντας δει το ρολόι του χρόνου να γυρίζει πίσω.

Το 2023 θα είναι η χρονιά που η παρένθεση αυτή θα κλείσει. Οι εκλογές θα ανοίξουν το δρόμο για μία προοδευτική κυβέρνηση που έχει ως πρώτους στόχους την οικονομική και θεσμική ανασυγκρότηση σε μια εξαιρετικά σύνθετη συγκυρία.

Έχουμε δύσκολη δουλειά μπροστά μας. Το αίτημα για Δικαιοσύνη -αυτό που τροφοδοτεί το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ «Δικαιοσύνη παντού!»- δεν περιορίζεται απλώς και μόνο σε αποσπασματικές παρεμβάσεις στον Χ ή στον Ψ τομέα. Περιγράφει την επιθυμία και την ανάγκη των Ελλήνων πολιτών για μία ριζική αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού και τη ρήξη με τη μακρά παράδοση της μικροπολιτικής διαχείρισης και της παλαιοκομματικής νοοτροπίας.

Η κυβερνητική αλλαγή είναι η αναγκαία συνθήκη. Δεν αρκεί όμως. Η κατάσταση της χώρας προϋποθέτει την αποφασιστική αντιπαράθεση με τις δυνάμεις της αδράνειας για μια κοινωνία δίκαιης οικονομικής ανάπτυξης, πολιτικής λογοδοσίας και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς. Η νέα αρχή της χώρας μας απαιτεί μία νέα αρχή για τη Δημοκρατία μας.