Εθνικός στόχος η ενεργειακή αυτονομία

Και μάθαμε -με πόνο που ακόμα δεν γνωρίζουμε πότε θα τελειώσει- ότι η απόλυτη εξάρτηση από μια ενεργειακή πηγή που προέρχεται κατά βάση από μία μόνο χώρα δεν είναι βιώσιμη λύση.

Μάθαμε επίσης ότι, σε συνέχεια και των πανδημικών ελλείψεων, η εξασφάλιση αυτάρκειας σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες πρέπει να καταστεί ξανά προτεραιότητα.
Και ειδικά στο ζήτημα της ενέργειας, η Ελλάδα έχει τα φόντα και τις δυνατότητες για να τα καταφέρει.

Σε ένα πρόσφατο συνέδριο ο Υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε -με μια δόση υπερβολής- ότι μπορούμε να γίνουμε η Σαουδική Αραβία της Ευρώπης, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που δίνει στη χώρα μας η πράσινη ενέργειας.
Πιθανότατα αυτό δεν θα συμβεί και άρα δεν θα κολυμπάμε στα ευρώ μέσα στα επόμενα χρόνια, η αλήθεια είναι όμως ότι μπορούμε κατ’ ελάχιστον να εξασφαλίσουμε την πολυπόθητη ενεργειακή αυτάρκεια.

Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με ηλιοφάνεια σχεδόν ολόκληρο το χρόνο και ταυτόχρονα έχει ιδανική μορφή εδάφους αλλά και πρόσβαση σε θάλασσα που ευνοεί την ανάπτυξη αιολικών πάρκων. Τα δύο χαρακτηριστικά αυτά σημαίνουν ότι μπορούν να αναπτυχθούν φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα σε όλη σχεδόν τη χώρα, τα οποία θα υπερκαλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες. Και, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο σκέλος της αποθήκευσης και μεταφοράς ενέργειας, ο στόχος της αυτάρκειας δεν είναι μακρινός.

Ταυτόχρονα, ένα ακόμη πλεονέκτημα -στους περίεργους καιρούς που ζούμε- είναι πως οι ΑΠΕ επιτρέπουν την αποκέντρωσης της παραγωγής της ενέργειας και δεν καθιστούν ευάλωτο το σύστημα αν δύο ή τρεις μονάδες παραγωγής βγουν ξαφνικά εκτός λειτουργίας.

Συνεπώς, η Ελλάδα μπορεί να θωρακιστεί και γεωπολιτικά, καθώς θα είναι σε θέση να καθορίζει μόνη της και το κόστος της ενέργειας μια και θα την παράγει η ίδια.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στο δια ταύτα; Ότι, παρά τη συγκυρία και ακριβώς λόγω της ενεργειακής κρίσης πρέπει να ενισχυθεί η ικανότητα της χώρας να παράγει από μόνο της την ενέργεια που χρειάζεται. Τα κομμάτια του παζλ υπάρχουν, καθώς το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι έντονο, ενώ η Ελλάδα μπορεί να υποστηρίξει την ενεργειακή μετάβαση.

Χρειάζεται όμως, κατά πρώτον, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες έγκρισης των επιχειρηματικών σχεδίων, πολλά από τα οποία λιμνάζουν λόγω γραφειοκρατίας. Και ταυτόχρονα να ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς τις αδειοδοτήσεις, ώστε να μην «μπλοκάρει» το σύστημα από έργα που δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθούν.

Και κυρίως, να γίνει κατανοητό από όλους ότι η ενεργειακή αυτονομία είναι εθνικός στόχος. Ώστε να σταματήσουν να μπαίνουν εμπόδια λόγω μικροσυμφερόντων και τοπικών ατζεντών που στο παρελθόν είχαν οδηγήσει σε πολυετείς, αναίτιες καθυστερήσεις. Γιατί σε αυτή τη συγκυρία κάθε μέρα μετράει.