Όνειρα θερινής νυκτός για τις εκλογές και την Ελλάδα

Υποκλινόμενος πάντα σε αυτούς που «ζητούν το αδύνατο», η ταπεινότητά μου έχει πολύ πιο απλά όνειρα:

Έχω ένα όνειρο (μια που έχει ανοίξει προ πολλού η συζήτηση) να γίνονται οι εκλογές κανονικά και όχι όποτε «μας βολεύει» γιατί δεν πάνε καλά οι δημοσκοπήσεις ή η οικονομία.

Έχω ένα όνειρο να γίνονται εκλογές χωρίς να με θεωρούν ιθαγενή και να μου δίνουν προεκλογικά «βοηθήματα» μπας και τους ψηφίσω.

Έχω ένα όνειρο να συζητούν οι υποψήφιοι για τα προγράμματά τους και το με ποιο σχέδιο θέλουν να μας κυβερνήσουν.

Έχω ένα όνειρο, οι πολίτες να σκέφτονται προτού ψηφίσουν και όχι να δηλώνουν «εμείς στην οικογένεια πάντα είμασταν αριστεροί/δεξιοί/πασόκοι»…

Έχω ένα όνειρο, οι υποψήφιοι να μην δεσμεύονται στα ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα προεκλογικά, για να τους στηρίξουν «με το αζημίωτο»…

Έχω ένα όνειρο, οι δημοσιογράφοι να απευθύνουν ερωτήσεις στους υποψηφίους, όχι να εκφωνούν κομματικά διαγγέλματα και μετά να ρωτούν «εσείς τι λέτε για όλα αυτά τα σωστά;»…

Έχω ένα όνειρο να μην έχει κανένα κόμμα αυτοδυναμία («προκόψαμε» με αυτές) αλλά να εμπεδωθεί μια κουλτούρα συνεργασιών η οποία να είναι αποδεκτή από τους πολίτες.

Έχω ένα όνειρο να μην ψηφίζω με κριτήριο «το λιγότερο κακό», αλλά να επιλέγω με θετικά κριτήρια.

Έχω ένα όνειρο, οι κοινωνικές ομάδες να είναι αυτές που επιβάλουν τα προεκλογικά ερωτήματα και όχι οι επικοινωνιολόγοι.

Έχω ένα όνειρο, στοιχείο της παιδείας μας να είναι η δημοκρατία η οποία να διδάσκεται στα σχολεία και στοιχείο της καθημερινότητάς μας να είναι η εφαρμοσμένη δημοκρατία.

Έχω ένα όνειρο, οι πολίτες να εκλέξουν τους καλύτερους από το κόμμα της επιλογής τους και όχι αυτούς που κάνουν τον μεγαλύτερο θόρυβο (όπως οι κενοί ντενεκέδες)…

Κάπου εκεί ξύπνησα ιδρωμένος. Έτσι συμβαίνει όταν βλέπεις ένα τρομακτικό όνειρο. Και εκεί θυμήθηκα τη γνωστή διαφήμιση: «Όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε»…