Γαλλία ή το τέλος του «Μακρονισμού»: To εκλογικό «χαστούκι», η νίκη Μελανσόν, το ακροδεξιό φάντασμα

Η ήττα που υπέστη ο κυβερνητικός σχηματισμός του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, είναι σημαντική, όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία.

Ο Μεγάλος Συνασπισμός κομμάτων της Αριστεράς και της Οικολογίας του Ζαν – Λυκ Μελανσόν κατόρθωσε να ανατρέψει τις προβλέψεις των Γάλλων δημοσκόπων που έβλεπαν μεν μια «πύρρειο νίκη» του Μακρόν στις εκλογές, αλλά σίγουρα δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι η «Μακρονία» ή ο «Μακρονισμός» - αν μου επιτρέπεται ο σχετικός νεολογισμός - θα έχανε την πλειοψηφία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Ο γαλλικός Τύπος κάνει λόγο για «σοκ». Σε πρώτο πλάνο, προφανώς το σοκ αφορά τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο οποίος βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με μια ιδιότυπη συγκυβέρνηση. Γιατί, ο «συνένοικος» – αυτή τη φορά – δεν είναι ίδιος με εκείνον που υπήρχε, όπως, για παράδειγμα, την εποχή της συγκατοίκησης ανάμεσα στον Ζακ Σιράκ και τον Λιονέλ Ζοσπέν (σ.σ. δεξιός πρόεδρος vs. κεντροαριστερού πρωθυπουργού).

Ο Μελανσόν, ο άνθρωπος που μέχρι πριν από λίγο καιρό κανείς – ούτε και στη Γαλλία – δεν υπολόγιζε ως μετρήσιμη δύναμη δημοσκοπικά, ανέτρεψε όλα τα δεδομένα. Πλέον, ως αξιωματική αντιπολίτευση θα εκπροσωπεί μια ευρεία γκάμα πολιτικών δυνάμεων που σίγουρα δεν θα αφήσουν τον ένοικο των Ηλυσίων να κάνει ό,τι και όπως το θέλει εκείνος.

Σε δεύτερο πλάνο, όμως, το σοκ αναφέρεται στην ανησυχητικά επικίνδυνη άνοδο της Ακροδεξιάς που πλέον μετρά μια σημαντική νίκη στη σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Γαλλίας.

Ο Εμανουέλ Μακρόν πληρώνει ένα βαρύ τίμημα: Το τίμημα της αλαζονείας και της έπαρσης που διακατέχει συχνά αρκετούς πολιτικούς.

Και στη δική του περίπτωση αυτό το τίμημα πληρώθηκε με διττό τρόπο: Ακριβοδίκαια, με το βλέμμα στο θρίαμβο του Μεγάλου Συνασπισμού του Μελανσόν και βαριά, με φόντο την επικίνδυνη «ολική επαναφορά» της Ακροδεξιάς και του λαϊκισμού που ετράφη εξαιτίας λανθασμένων πολιτικών που υιοθέτησε ο Μακρονισμός στη Γαλλία.

Η ήττα του Μακρονισμού συνιστά μάθημα για όλους, ακόμη και για τους «παροικούντες την ελληνική πολιτική Ιερουσαλήμ»: Σε μια δημοκρατία, ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς τον κυρίαρχο λαό, γιατί το έσχατο πολιτικό «όπλο» και δικαίωμα που του έχει απομείνει, η ψήφος, είναι εκείνη που θα σε κρίνει.