Μάθανε πως ενημερωνόμαστε και πλάκωσε και ο Ίλον Μασκ…

Ας ξεκινήσουμε αντίθετα: τι δεν εμπιστευόμαστε.

Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι την ενημέρωσή μου στην τηλεόραση. Πολλοί οι λόγοι. Υπάρχει πλέον μια δικαιολογημένη επιφύλαξη από όλους μας για τα «παιχνίδια» που παίζονται και τους στόχους που εξυπηρετούνται. Εντάξει, ουδείς τέλειος, αλλά ας τηρούνται έστω τα προσχήματα…

Οι εφημερίδες δεν είναι όπως παλιά. Όταν ξεκίνησα να διαβάζω υπήρχαν ο Καραπαναγιώτης στα «Νέα», η Βλάχου στην «Καθημερινή», ο Φυντανίδης στην «Ελευθεροτυπία». Και σήμερα υπάρχουν αξιόλογοι δημοσιογράφοι, όμως συνολικά οι εφημερίδες είναι πιο «αδύναμες» και πιο λίγες.

Το ραδιόφωνο -η μεγάλη μου αγάπη- είναι ένα Μέσο «ερωτικό και αναρχικό». Είναι μια ενημέρωση που «καταναλίσκεται την ώρα που παράγεται» και ως εκ τούτου έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι αυθεντική. Από το ηχόχρωμα του καθενός καταλαβαίνεις αν πιστεύει αυτά που λέει ή δεν τα πιστεύει. Και υπάρχουν σταθμοί «δια πάσαν νόσον». Αν βαρεθείς ή εξοργιστείς με τον ομιλούντα, το γυρίζεις και ακούς μουσική, τόσο απλά… Προσωπικά μου λείπουν ένας Λυκούργος Κομίνης ή ένας Γιάννης Τζανετάκος, αλλά πάλι υπάρχουν αξιόλογοι δημοσιογράφοι σε ορισμένα ραδιόφωνα. Το «παράδοξο» είναι ότι ορισμένες από τις πιο «ψαγμένες» τοποθετήσεις τις ακούς σε εκπομπές που δεν είναι καθαρά πολιτικές, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε...

Υπάρχουν και τα sites. Εδώ έχεις πολλές επιλογές και καλό είναι που έχεις πολλές επιλογές, που μπορείς να συγκρίνεις προτού καταλήξεις από πού θα ενημερώνεσαι.

Υπάρχουν και οι διάφορες κοινωνικές πλατφόρμες. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Ο Ζούκερμπεργκ στο Facebook και ο Ελον Μασκ στο Twitter δεν αποτελούν «εγγύηση» αντικειμενικότητας. Οι εξαγγελίες τους είναι καλές, αλλά δυστυχώς όλοι πια «γνωριζόμαστε» σε αυτόν τον πλανήτη. Το ότι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου αποφάσισε να μας σώσει από την παραπληροφόρηση, πέφτει λίγο βαρύ… Πολύ περισσότερο που με λίγο «γκουγκλάρισμα» μαθαίνεις τον βίο και την πολιτεία του νέου ιδιοκτήτη του twitter, για να μην πέσεις από τα σύννεφα…

Υπάρχει «δια ταύτα»; Υπάρχει απάντηση στο ερώτημα από πού να ενημερωνόμαστε; Ναι υπάρχει: Να τα αντιμετωπίζουμε όλα με επιφύλαξη, να επιδιώκουμε και να απαιτούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλες τις πηγές πληροφόρησης (και όχι να κλείνουν οι κυβερνήσεις όσα Μέσα δεν τους «κάνουν»), να συγκρίνουμε και να χρησιμοποιούμε τη γνώση, την πείρα και τη λογική μας. Αυτά με το «απόλυτο καλό» και το «απόλυτο κακό» είναι ξεπερασμένα. Και δεν είναι ενημέρωση.

Επιπλέον όλοι μας έχουμε εντοπίσει κάποιους που θεωρούμε ότι «το ψάχνουν» προτού γράψουν ή μιλήσουν. Ας τους ακολουθούμε, αλλά πάντα να έχουμε και την εναλλακτική πληροφόρηση από περισσότερες πηγές.

Παρακολουθώ, λοιπόν, με προσοχή τις εξελίξεις στο twitter. Και αν διαπιστώσω προσπάθειες χειραγώγησης της πληροφορίας, υπάρχει και το delete.