Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος, είτε οικονομικός, είτε βιοχημικός, είτε στρατιωτικός

Εδώ και 19 ημέρες, ένας νέος αψυχολόγητος πόλεμος τον οποίο ξεκίνησε ο «σύγχρονος Τσάρος» της Ρωσίας στην Ουκρανία, ξυπνά μνήμες από δραματικά γεγονότα άλλων πολεμικών συρράξεων, όπως του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένας πόλεμος που ξέσπασε ξαφνικά, όπως η πανδημία του SARS CoV-2, τον Δεκέμβριο του 2019 στη Γουχάν της Κίνας και μας βρήκε το ίδιο απροετοίμαστους.

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η Ευρώπη και όλος ο κόσμος τη βία που ασκείται στον Ουκρανικό λαό, το αιματοκύλισμα του άμαχου πληθυσμού και το νέο προσφυγικό που έχει ξεσπάσει στην Ευρώπη, αφού ήδη πάνω από δύο εκατ. Ουκρανοί έχουν πάρει τους δρόμους της προσφυγιάς.

Και είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, τώρα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια τις απανωτές κρίσεις, άραγε ποια είναι η χειρότερη, ποια μορφή είναι η πιο ακραία, η οικονομική, η υγειονομική, η κλιματική, η ενεργειακή ή ο πραγματικός πόλεμος;

Σίγουρα η πρώτη απάντηση που έρχεται αυθόρμητα είναι ο πόλεμος στον οποίο χάνονται ανθρώπινες ζωές, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία που παρακολουθούμε εδώ και 19 ημέρες στις οθόνες μας. Μα και η δεκαετής κρίση δεν προκάλεσε ανισότητες, αυτοκτονίες, δραματικές αλλαγές στην καθημερινότητα και κυρίως των πλέων ευάλωτων;

Η πανδημία του κορωνοϊού δεν έφερε εκατ. θανάτους σε όλο τον κόσμο, διασωληνώσεις, ορφάνια- καθώς σύμφωνα με στοιχεία του The Lancet, τους πρώτους 14 μήνες της πανδημίας, 1,5 εκατ. παιδιά ορφάνεψαν, αφού έχασαν τον ένα ή τους δύο γονείς, ή ακόμη και τον κηδεμόνα τους.

Αν δεν ήταν πόλεμος αυτό που ζήσαμε με την πανδημία, τότε τι ήταν; και μάλιστα χωρίς να ξεχωρίζει ηλικίες, εισοδήματα, μόρφωση, κοινωνικό status.

Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος, είτε οικονομικός, είτε βιοχημικός, είτε στρατιωτικός. Δεν έχει σύνορα, δεν αντιλαμβάνεται τις ηλικίες, το εισόδημα, την εκπαίδευση, δεν έχει ενσυναίσθηση, δεν έχει λογική, έχει παράπλευρες απώλειες και πάντα πονάει. Σκορπίζει στο διάβα του αίμα, δάκρυα, απώλειες, απόγνωση, αδιέξοδα…

Και μπορεί η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών ομότιμη καθηγήτρια Παιδιατρικής, Μαρία Θεοδωρίδου, στην ενημέρωση της Δευτέρας 14 Μαρτίου να έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου, καθώς η κλιμάκωση των συρράξεων και η μετακίνηση του Ουκρανικού λαού, μπορεί να σηματοδοτήσει μία νέα έξαρση του κορωνοϊού, οι Ουκρανοί ωστόσο αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, αυτή την στιγμή σίγουρα, δεν σκέφτονται τον COVID, αλλά το διαρκές σφυροκόπημα από αέρος και γης του άμαχου πληθυσμού και το φόβο ενός πυρηνικού ατυχήματος.

Οι Ουκρανοί θέλουν μόνο να σωθούν και να επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή, στην ρουτίνα τους, αυτό που ήθελε όλη η ανθρωπότητα (έχοντας να αναμετρηθεί με τον ιό που ξαφνικά έσβησε) μέχρι πριν 19 ημέρες!