Το τρένο της «ελευθερίας»: Όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται επίμονα και μονότονα
Ανανεώθηκε:
Η εικόνα είναι τρομακτική από μόνη της: Χιλιάδες Ουκρανοί πολίτες περιμένουν συνωστισμένοι στους σταθμούς των τρένων, για να πάρουν τους συρμούς με προορισμό την Πολωνία. Σκοπός τους να γλιτώσουν από τη φρίκη ενός παράλογου πολέμου.
Το tweet της Τάνια Κοζίρεβα καταδεικνύει τη σκληρή πραγματικότητα
Στη συλλογική μνήμη των ανθρώπων η αντιπαραβολή δύο χαρακτηριστικών εικόνων είναι από μόνη της καθηλωτική:
- Στις αρχές της δεκαετίας του '40, εκδιωγμένοι άνθρωποι στοιβάζονταν σε τρένα, σε ένα ταξίδι δίχως γυρισμό προς τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας και τα κρεματόρια.
- Το 2022, εκδιωγμένοι άνθρωποι προσπαθούν να φύγουν όπως - όπως από την πατρίδα τους, με το τρένο, προς την Πολωνία.
Τότε ήταν ταξίδι θανάτου, τώρα ταξίδι ζωής και σωτηρίας.
Πόσο αληθεύει, όμως, αυτό; Ποιος μπορεί να μιλήσει για ζωή σε αυτούς τους ανθρώπους που άφησαν πίσω το βιος τους, το σπίτι τους;
Υπάρχουν κάποια πράγματα, τα οποία δεν αλλάζουν: η βία και ο ξεριζωμός.
Το κλάσμα είναι πάντοτε καταχρηστικό: Το κόκκινο κουμπί ενός ισχυρού - ενίοτε άφρονα - ηγέτη έναντι εκατομμυρίων ζωών. Η δύναμη του δυνάστη και το χρήμα που πρέπει να κινηθεί τροφοδοτώντας πολεμικές μηχανές αίματος, καταστροφής και πόνου.
Η Ιστορία έχει την τάση, πράγματι, να επαναλαμβάνεται, ενίοτε με παραλλαγμένες μανιέρες: Όμως εκείνοι που δεν αλλάζουν ποτέ είναι το θύμα και ο θύτης.
Ο Άνθρωπος κι ο ανθρωπάκος...