Οι ήττες, οι νίκες και η αλήθεια από τους σκληρούς δείκτες της πανδημίας 

Με την μεταδοτική αλλά με ήπια συμπτώματα μετάλλαξη Όμικρον να επελαύνει πλέον σε όλο τον κόσμο, φυσικά και στην Ελλάδα, με 112 θανάτους, 633 διασωληνωμένους σε ΜΕΘ και σχεδόν 20.000 κρούσματα- 19.712 για την ακρίβεια- την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, κάποιοι προβληματίστηκαν αναφορικά με την άρση των μέτρων. Έπρεπε να ανακοινωθούν ή όχι; Μήπως είναι λίγο πρόωρα; Μήπως έσπευσε η κυβέρνηση να δώσει μία μικρή ικανοποίηση σε πολίτες και επιχειρηματίες, μετά από ένα δραματικό τρίμηνο αυξημένων νοσηλειών εξαιτίας της Δέλτα, και μετά από την χιονοθύελλα «ΕΛΠΙΔΑ», που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της, δημιουργώντας χιλιάδες εγκλωβισμένους σε έναν από τους πιο ακριβούς και σύγχρονους Ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους και την χρυσοπληρωμένη- από τους πολίτες – ΔΕΚΟ να στερεί το ρεύμα σε εκατοντάδες νοικοκυριά;

Ναι, μπορεί κάπου στο βάθος να αχνοφαίνεται μία ελαφρά μείωση της εκρηκτικής επιδημιολογικής κατάστασης και του υψηλού ιικού φορτίου, όμως η Όμικρον δεν είναι ένα απλό κρυολόγημα και ο ιός είναι ακόμη εδώ, όπως αναφέρουν συχνά οι επιδημιολόγοι.

Η καθηγήτρια Παιδιατρικής του ΕΚΠΑ και μέλος της Επιτροπής κυρία Βάνα Παπαευαγγέλου, το τόνισε ξεκάθαρα στην καθιερωμένη ενημέρωση, απαντώντας γιατί αποφασίστηκε τώρα, η χαλάρωση των μέτρων: «Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για νέα εποχή, για πλήρη αποκλιμάκωση… Ο ιός είναι εδώ, ανάμεσά μας, αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι λιγάκι να ζούμε ξανά όλοι λίγο διαφορετικά».

Ρεαλισμός, θα απαντούσαν κάποιοι, σκληρότητα μερικοί άλλοι. Όταν έχουμε διαθέσιμο το αγαθό των εμβολίων, σε αντίθεση με άλλες χώρες, που η πρόσβαση στον εμβολιασμό είναι αμελητέα, και κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να μην εμβολιαστούν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί με υποκείμενα νοσήματα οι περισσότεροι και σε μεγάλη ηλικία, τότε το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο. Διότι αυτοί οι άνθρωποι, είναι λογικό να νοσηλευθούν, να διασωληνωθούν και τις περισσότερες φορές να καταλήξουν. Και εάν η επιλογή ενός ηλικιωμένου να μην εμβολιαστεί δεν είναι δική του και προέρχεται από ένα σκληροπυρηνικό περιβάλλον, τότε με πιο τρόπο μπορούμε να το διαχειρισθούμε; Θα λέγαμε στον δικό μας υπέργηρο πατέρα ή παππού, ότι δεν αξίζει να καταλάβει μία κλίνη σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, ή θα κάναμε τα πάντα για να τον σώσουμε και να τον διατηρήσουμε στην ζωή;

Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο τριψήφιος αριθμός νεκρών καθημερινά αλλά και οι 600 και πλέον διασωληνώσεις- οι οποίες θα συνεχισθούν και τις επόμενες εβδομάδες- δεν συνηγορούν για εφησυχασμό και άρση των μέτρων.

Η πανδημία ανέδειξε μεταξύ άλλων πολλές ανισότητες, καθώς και μερικά καλά στοιχεία της φυλής μας, όπως η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση. Οι επαγγελματίες υγείας, αναδείχθηκαν σε αληθινούς ήρωες, στήριξαν και στηρίζουν το ΕΣΥ και έσωσαν άπειρες ζωές, με κίνδυνο της ζωής τους και με εξουθένωση, πέραν των ανθρωπίνων ορίων.

Πιθανόν να βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της πανδημίας, πιθανόν να εισερχόμαστε σε ένα πλατό της Όμικρον. Ακόμη και έτσι όμως, οφείλουμε να είμαστε φειδωλοί στα λόγια- και ίσως στην άρση των μέτρων. Γιατί όπως τόνισε και η πρόεδρος της Ένωσης νοσοκομειακών γιατρών Αθήνας και Πειραιά Ματίνα Παγώνη, μιλώντας στην ΕΡΤ, «κάθε εξιτήριο αποτελεί μία νίκη και κάθε ανθρώπινη απώλεια, σημαίνει ότι έχουμε ηττηθεί».