Δήμαρχοι για κλάματα

Ειδικά στα Βόρεια προάστια, κάποιοι από τους πιο «πλούσιους» δήμους της χώρας, με μεγάλα αποθεματικά και ισχυρότατο ταμείο ήταν απλά απόντες. Μολονότι γνωρίζαμε εγκαίρως τι επρόκειτο να συμβεί -όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος- δεν υπήρξε καμία προετοιμασία. Ή για να είμαι δίκαιος, καμία προετοιμασία που να φάνηκε στην πράξη, καθώς προφανώς έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, με μηδενικό όμως αποτέλεσμα, εκτός από τα εκατέρωθεν συγχαρητήρια των δημοτικών αρχόντων.

Αλλά και την επαύριον της κακοκαιρίας, η ανταπόκριση της τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν εξίσου ατυχής. Και φέρνω ως παράδειγμα το δήμο της Κηφισιάς, έναν από τους πλουσιότερους της χώρας –με βάση τόσο τα δημογραφικά του πληθυσμού του όσο και τα δημοτικά τέλη που χρεώνει.

Αυτό που είδαμε, δύο 24ωρα μετά το τέλος της χιονόπτωσης ήταν αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που με ειρωνικό ύφος έδειχναν τις εργασίες αποκατάστασης που γίνονταν πέριξ του δημαρχείου και σε επιλεγμένους δρόμους.

Αυτό που δεν είδαμε είναι συντεταγμένο σχέδιο αντιμετώπισης, έγκαιρη ενημέρωση για το τι γίνεται και πού και έναν τρόπο άμεσης επικοινωνίας για περιπτώσεις ανάγκης. Επίσης δεν είδαμε πουθενά τον δήμαρχο, ο οποίος είναι πραγματικά άγνωστο πού βρίσκεται, τι κάνει και κυρίως γιατί δεν ενημερώνει τους δημότες για τα τεκταινόμενα.

Στην εποχή των “smart cities”, της καινοτομίας και της τεχνολογίας, θα περιμέναμε εφαρμογές που θα δείχνουν την εικόνα της πόλης σε πραγματικό χρόνο, να προειδοποιούν έγκαιρα για ό,τι συμβαίνει και θα επιτρέπουν στους δημότες να ενημερώνουν και να ενημερώνονται άμεσα για περιπτώσεις ανάγκης. Αντ’ αυτού, παραμένουμε στο σκοτάδι –κυριολεκτικά και μεταφορικά- περιμένοντας μάλλον μια βροχή για να λιώσει το χιόνι. Όταν χρειάζονται ιδιωτικά εκχιονιστικά για να ανοίξουν πολυσύχναστοι δρόμοι, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.

Για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, καλώς ή κακώς τα φαινόμενα που βιώνουμε δεν θα πρέπει να θεωρούνται έκτακτα. Είτε μιλάμε για χιόνια, είτε για βροχές, είτε για φωτιές, η καθημερινότητά μας αλλάζει. Και απαιτεί δημάρχους «παντός καιρού» και όχι δημάρχους για κλάματα, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να χαιρετούν ψηφοφόρους σε γιορτές και πανηγύρια.

Και εδώ υπάρχει η μεγάλη ευθύνη των ίδιων των πολιτών. Πέρα από το να κάνουν ό,τι οφείλουν για να αντιμετωπίσουν τις πρωτοφανείς συνθήκες, έχουν και πολιτική ευθύνη στην επιλογή των τοπικών αρχόντων. Στις επόμενες εκλογές καλούμαστε να ψηφίσουμε με κριτήριο όχι φιλικό ή συμφεροντολογικό αλλά με βάση το ποιος μπορεί να κυβερνήσει το καράβι του εκάστοτε δήμου στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε. Ευτυχώς ή δυστυχώς, μέχρι τότε θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να αναλογιστούμε τις επιλογές μας και να μην τις επαναλάβουμε.