Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών: «Όχι» στη διεκπεραίωση και στα κουπόνια…

Στη διάρκεια της πιο σοβαρής υγειονομικής κρίσης, οι νοσηλευτές, αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι και επαγγελματίες υγείας, υπερέβαλαν εαυτόν, φρόντισαν ασθενείς με COVID σε ΜΕΘ, κράτησαν συντροφιά στην γηραιά κυρία και στον ηλικιωμένο που δεν μπορούσε να έχει κοντά του έναν συγγενή, κράτησαν σφιχτά το χέρι του διασωληνωμένου, έκλεισαν τα μάτια του ανθρώπου που κατέληξε από τον ιό, την ίδια ώρα όμως, νόσησαν βαριά και οι ίδιοι, αλλά δεν τα παράτησαν…

Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών σήμερα, 12 Μαΐου, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και η πανδημία όπως απέδειξε περίτρανα, δεν κάνει εξαιρέσεις. Παρά τις γνώσεις, την προσοχή, το αίσθημα ατομικής ευθύνης, και οι νοσηλευτές του ΕΣΥ νόσησαν -όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι πολίτες- και πολλοί από αυτούς κατέληξαν άδοξα και αδόκητα.

Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Εργαζομένων στο ΕΣΥ (ΠΟΕΔΗΝ), η πανδημία του κορωνοϊού, έχει κοστίσει τη ζωή 26 υγειονομικών, εκ των οποίων οι 15 νοσηλευτές. Από την αρχή της σοβαρής κρίσης δημόσιας υγείας, έχουν νοσηλευτεί 3.000, εκ των οποίων οι 20 διασωληνώθηκαν. Επιπλέον, περισσότεροι από 2.000 πάσχουν από σοβαρά προβλήματα υγείας διαπιστωμένα από Υγειονομικές Επιτροπές.

Όμως οι Ήρωες στην πραγματικότητα δεν θέλουν χειροκρότημα, ούτε κουπόνια, αλλά μία αληθινή και βαθιά αναγνώριση, τόσο όσον αφορά τον ρόλο τους στο σύστημα υγείας, όσο και οικονομικά στο σημερινό δύσκολο υγειονομικό και οικονομικό περιβάλλον. Ζητούν τα αυτονόητα, επαρκή στελέχωση, αξιοπρεπείς μισθούς και συμβάσεις και στην πυραμίδα της δουλειάς τους, να τεθεί ξανά η έννοια της φροντίδας και όχι της διεκπεραίωσης και ο ηγετικός ρόλος της νοσηλευτικής.

Από την φροντίδα στην διεκπεραίωση

Όπως αναφέρει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Συνδικαλιστική Ομοσπονδία Νοσηλευτικού Προσωπικού (ΠαΣΟΝοΠ), Γεώργιος Τσόλας, η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών, αναδεικνύει τα προβλήματα του νοσηλευτικού προσωπικού των νοσοκομείων. Και συνεχίζει:

«Όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται κάθε τέτοια μέρα, η εν λόγω εορταστική εκδήλωση αν δεν συνοδεύεται και από την ανάλογη υλική και χειροπιαστή δέσμη μέτρων, καθίσταται κενή περιεχομένου και βέβαια φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα στην πλειοψηφία των συναδέλφων που δοκιμάζονται ιδιαίτερα από τη σφοδρότητα της βίαιης εντατικοποίησης της νοσηλευτικής εργασίας.

Η λέξη «φροντίδα» που αποτελεί τον πυρήνα της νοσηλευτικής, έχει πλέον παραχωρήσει τη θέση της στην απλή και απρόσωπη «διεκπεραίωση», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της παροχής των υπηρεσιών προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας.

Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα, αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι αυτά διογκώνονται με γεωμετρική πρόοδο, ειδικά μέσα στην πρωτόγνωρη συγκυρία της πανδημίας η οποία λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός όλων των δυσχερειών και των αντιξοοτήτων που ο κλάδος μας αντιμετωπίζει.

Μέσα σε όλα αυτά, η άνευρη και ύποπτα αναιμική εκπροσώπηση των νοσηλευτών από τον επίσημο θεσμικό τους φορέα, την ΕΝΕ, μόνο θλίψη προκαλεί μεταξύ των συναδέλφων που ψάχνουν απεγνωσμένα να στηριχθούν κάπου ώστε να αντεπεξέλθουν στις επιπρόσθετες δυσκολίες, αλλά αντί στήριξης βλέπουν (όσοι βλέπουν…), δελτία ελεημοσύνης και ευτελή ανταλλάγματα σε κουπόνια για απορρυπαντικά…

Παράλληλα, η τραγική υποστελέχωση σε νοσηλευτικό προσωπικό, η έλλειψη διαφάνειας και αξιοκρατίας στην εξέλιξη της νοσηλευτικής ιεραρχίας, η διατήρηση της πολυδιασπασμένης εκπαιδευτικής νοσηλευτικής «Βαβέλ» και ο εργασιακός Μεσαίωνας των συμβασιούχων, συνθέτουν ένα ζοφερό σκηνικό που δεν επιτρέπει να ακουστεί καμία νότα αισιοδοξίας, όσο το σκοτάδι εξαπλώνεται μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο.

Κλείνοντας, δεν έχουμε παρά να καλέσουμε τον νοσηλευτικό κόσμο της εργασίας και της βάρδιας, να αφυπνιστεί έστω και την δωδεκάτη ώρα, διεκδικώντας τα δικαιώματά του δυναμικά, εδραιώνοντας παράλληλα ένα ισχυρό και δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας».