Η Πρωτομαγιάτικη απεργία

Χιλιάδες εργαζόμενοι, μαζί με νεολαία και γυναίκες της εργατιάς, συνταξιούχους, φτωχή αγροτιά, αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες, τίμησαν αγωνιστικά τους ηρωικούς αγώνες του εργατικού κινήματος και την παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης. Πήραν θέση μάχης απέναντι στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στο «μαστίγιο και το καρότο» εργοδοσίας και κυβέρνησης. Παραμέρισαν την ταγμένη στους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς σκοπούς ηγεσία της ΓΣΕΕ και ξεγύμνωσαν την απεργία - ανέκδοτο που αυτή είχε κηρύξει σε μέρα αργίας, την Τρίτη του Πάσχα.

Στο Σύνταγμα, οι απεργοί έδωσαν το σύνθημα της συνέχειας και κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα, που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ και ο ειδικός σε τέτοιες «αποστολές» υπουργός εργασίας, για να νομοθετήσουν την εργασιακή «σκλαβιά» του 21ου αιώνα.

Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους συζητούν, αποφασίζουν και ετοιμάζονται να λογαριαστούν –και με νέα απεργιακή κινητοποίηση– με την εργοδοσία που απαιτεί μεγαλύτερη εκμετάλλευση, άντληση υπεραξίας και κέρδη και την κυβέρνηση που «φιλοδοξεί» να την υπηρετήσει με τις ανατροπές του αιώνα, τη συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων και του 8ωρου, με τη 10ωρη δουλειά και τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης, και να μπει έτσι στην προμετωπίδα της λίστας των αντεργατικών ανατροπών, που διαδοχικά χτίζεται από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Τα περί «προστασίας και ελευθερίας των εργαζομένων» που ισχυρίζονται, μόνο ως ανέκδοτα εκλαμβάνονται από τους εργαζόμενους, που βιώνουν τη βαρβαρότητα των εκμεταλλευτών, βλέπουν την «έξοδο» όταν δεν κάνουν τα χατίρια του εργοδότη, όταν προσπαθούν να οργανωθούν ή όταν απεργούν, που η εργοδοσία τους κλέβει ακόμα και το «νόμιμο» δώρο, συνοδεύοντάς τους στα ΑΤΜ, που βλέπουν πρωτοπόρους συνδικαλιστές να απολύονται – αν και «νομικά καλυμμένοι» - ή απεργίες να χαρακτηρίζονται σωρηδόν «παράνομες» από τα αστικά δικαστήρια.

Ως ανέκδοτο εκλαμβάνεται και η δήθεν αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ, με το επιχείρημα ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας «πρέπει να γίνεται μέσω συλλογικών και όχι ατομικών συμβάσεων»…

Δεν περιμέναμε, βέβαια, κάτι διαφορετικό από την αξιωματική αντιπολίτευση, που βρίσκεται σε σταθερό μορατόριουμ με την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική, αφού και η ίδια, ως κυβέρνηση, έχει βάλει το «λιθαράκι» της στο αντεργατικό οικοδόμημα, με την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το χτύπημα της απεργίας, τη διατήρηση όλων των προηγούμενων αντεργατικών νόμων. Ούτε ξεχνά κανείς την αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο ταμείο ανάκαμψης της ΕΕ, που ως προαπαιτούμενα έχει τις επερχόμενες αντεργατικές ανατροπές.

Η πείρα των εργαζόμενων στη χώρα μας και διεθνώς δείχνει ότι είναι μονόδρομος, όχι μόνο η αντίσταση στα νέους βάρβαρους εργοδοτικούς – κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αλλά και η πάλη για την κατάργηση συνολικά του αντεργατικού και αντιλαϊκού πλαισίου, διαμορφωμένου όλα τα προηγούμενα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της κρίσης και σήμερα με αφορμή την πανδημία. Η τοποθέτηση στο προσκήνιο των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών, όπως ο σταθερός και μειωμένος εργάσιμος χρόνος, οι ΣΣΕ με αυξήσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, τα διευρυμένα κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Η οργάνωση και η πάλη για τη διεκδίκησή τους, σε σύγκρουση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, με τα τμήματα τους μέσα στο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα, σε αμφισβήτηση των εκμεταλλευτών και της εξουσίας τους.

Η πραγμάτωση του διαχρονικού συνθήματος: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

H Γιώτα Ταβουλάρη είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ