Το αυτονόητο της ψήφου των μεταναστών
Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το κατά πόσο οι Έλληνες που ζούνε εκτός της ελληνικής επικράτειας ψηφίζουν παραδοσιακά συγκεκριμένα κόμματα της χώρας μας.
Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών τάσσονται διαχρονικά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και λιγότερο υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Παλαιότερα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ οι απόδημοι Έλληνες έρχονταν με ναυλωμένα αεροπλάνα απ’ όπου Γης για να ψηφίσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και τους μετέπειτα πολιτικούς αρχηγούς.
Υπάρχει επίσης η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει ευνοϊκές ρυθμίσεις, διευκολύνσεις στην ουσία προς τους Έλληνες του εξωτερικού προκειμένου να ψηφίζουν στο τόπο κατοικίας τους, γιατί δεν έχουν πολιτικό όφελος, δεν κερδίζουν την μάχη του σταυρού.
Το πώς κρίνεται αυτό και πως οι Έλληνες του εξωτερικού ψηφίζουν τον έναν ή τον άλλον πολιτικό αρχηγό, είναι προς διερεύνηση.
Σημασία έχει να μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να ψηφίζουν από τον τόπο κατοικίας τους. Οι περιορισμοί που υπήρχαν στο αρχικό νομοσχέδιο του πρώην υπουργού Εσωτερικών Τάκη Θεοδωρικάκου, να έχουν δηλαδή οι δικαιούχοι δύο χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα τα τελευταία 35 έτη και να καταθέτουν τα δύο τελευταία χρόνια φορολογική δήλωση, είχαν το σκεπτικό τους.
Έρχεται τώρα ο νέος υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης και απευθυνόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από πρόταση της Θεοδώρας Τζάγκρη λέει «ελάτε να καταργήσουμε μαζί τους περιορισμούς αυτούς και να μπορούν ελεύθερα οι απόδημοι Έλληνες να ψηφίζουν από τον τόπο διαμονής τους υπό έναν όρο: Να είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους». Το μέτρο αυτό είναι το πλέον σωστό και αλίμονο αν δεν υπήρχε , τότε όποιος ήθελε θα μπορούσε να ψηφίσει.
Οι άλλοι δύο περιορισμοί στην ουσία ήταν άκαιροι, καθώς υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα για την απόφαση που ίσχυε τότε στο αρχικό νομοσχέδιο: Ποιος Έλληνας κάτοικος του εξωτερικού θα διέμενε για πάνω από 30 χρόνια εκτός Ελλάδας και θα ερχόταν να μείνει στην Ελλάδα μόνο για δύο χρόνια. Άντε και υπάρχουν τέτοιοι συνάνθρωποί μας, αλλά πόσοι είναι αυτοί που θα άφηναν έπειτα από 30 και πλέον χρόνια τη ζωή τους, τις οικογένειές τους και τις περιουσίες τους και θα επέστρεφαν μόνο για δύο χρόνια στη γενέτειρά τους.
Ακόμη πόσοι από τους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού θα κατέθεταν τα δύο τελευταία χρόνια φορολογική δήλωση στην Ελλάδα και άρα θα πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου; Πόσοι θα ήταν αυτοί όλοι.
Επομένως νομίζω ότι η κυβέρνηση καλώς έπραξε και καταργεί τους δύο περιορισμούς και αφήνει ελεύθερους όσοι είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και μόνο να μπορούν να ψηφίσουν όποιο κόμμα θέλουν στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν.
Το θέμα είναι γιατί τις αλλαγές αυτές δεν τις υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και καταψηφίζει το νομοσχέδιο του Μάκη Βορίδη, με αιτιολογία διάφορες περικοκλάδες… Εκτός κι αν από μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επιβεβαιώσει την εντύπωση που μέχρι τώρα υπάρχει για το πώς κινούνται οι ψηφοφόροι εκτός της ελληνικής επικράτειας και ποια πολιτική κατεύθυνση επιλέγουν.
Ο Μάκης Βορίδης στην ουσία πήρε τη σκυτάλη από τη Θοδώρα Τζάγκρη, για την οποία στον ΣΥΡΙΖΑ ορισμένα στελέχη δεν κρύβουν ότι έκανε γκάφα και έθεσε το δίλημμα στον κ. Τσίπρα, καλώντας τον να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Είτε ο κ. Βορίδης είναι ακραίος που ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατατάσσει πολιτικά μαζί με τον κ. Άδωνι και για αυτό αρνείται να ψηφίσει τις αλλαγές που διευκολύνουν τους ψηφοφόρους εκτός Ελλάδας, είτε δεν τις ψηφίζουν τιμωρώντας τους Έλληνες αυτούς που θα υποχρεωθούν να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους.