Υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ Καπιτωλίου και ελληνικής πραγματικότητας;
Παρακολουθώντας, όπως όλος ο πλανήτης άλλωστε, όλα αυτά τα έκτροπα που συνέβησαν στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον και ταυτόχρονα τη συζήτηση στο Διαδίκτυο -και όχι μόνο- που ακολούθησε διάβασα πολλές εκτιμήσεις.
Άλλοι είπαν ότι πρόκειται για «ψεκασμένους», άλλοι για συνωμοσιολόγους, ακροδεξιούς, εθνικιστές και ό,τι άλλο μπορούσε να διαβάσει κανείς για τους ανθρώπους που επιχείρησαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία.
Μερικοί μάλιστα προσπάθησαν να συνδέσουν αυτά τα έκτροπα με εκείνα που έγιναν επί διακυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και τους αγανακτισμένους που έσπαγαν αυτοκίνητα ή έριχναν μολότοφ σε συγκεντρώσεις κατά των μνημονίων.
Άλλοι πάλι βρήκαν ευκαιρία για να συνδέσουν τους Ρεπουμπλικάνους και τον Τραμπ με τον Άδωνι και την ελληνική πολιτική σκηνή με ομοιότητες αυτών των γεγονότων.
Φυσικά, κατά την γνώμη μου, τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει και τίποτα από όσα έκαναν οι άνθρωποι αυτοί δεν συγχωρούνται.
Γιατί όμως τα έκαναν αυτά; Τι τους ώθησε; Γιατί αψήφησαν τους κινδύνους να έρθουν αντιμέτωποι με την Αμερικανική Δικαιοσύνη. Γιατί δεν φοβήθηκαν τη CIA, το FBI, την Εθνοφρουρά, την Αστυνομία και επιχείρησαν να αντικαταστήσουν με τη βία την ελεύθερη Δημοκρατία των ΗΠΑ; Τόσο ατρόμητοι ήταν όλοι αυτοί;
Νομίζω πως όχι. Γιατί δεν είναι θέμα να είσαι ατρόμητος για να κάνεις τέτοιες χαζομάρες. Το πολιτικό τους υπόβαθρο ήταν ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος στην ουσία τους ενέπνευσε για να κάνουν κάτι τέτοιο. Τους ώθησε με ένα αόρατο χέρι, λέγοντας τους στην ουσία να τα κάνουν «γης Μαδιάμ». Επομένως, πολιτικό ήταν το κίνητρο και με αυτό πορεύτηκαν όλοι αυτοί που μπήκαν από τα παράθυρα στο Καπιτώλιο.
Τα δικά μας εδώ, όπου επιχειρήθηκε να συγκριθούν τα γεγονότα στην Αθήνα με εκείνα της Ουάσινγκτον, ήταν άλλης τάξεως φασαρίες. Αφ’ ενός είχαν αντιπολιτευτικό μένος και αφετηρία και αφ’ ετέρου ήταν και οργανωμένα και καθοδηγούμενα από πολιτικά κέντρα. Απλά ήθελαν να δημιουργήσουν εικόνα αναταραχής και κατάλυσης του Κράτους επισπεύδοντας τις πολιτικές εξελίξεις, που πράγματι ήρθαν στις αρχές του 2015 με την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Στην Αμερική το κίνητρο δεν ήταν οι εκλογές, αφού αυτές είχαν γίνει αλλά το άλλοθι περί «νοθείας» στις εκλογές και η παραμονή Τραμπ στην εξουσία. Για αυτό και ο ίδιος απερχόμενος πρόεδρος τους παρότρυνε να ασκήσουν βία και ευτυχώς εκεί δεν πέτυχε το σχέδιο. Αντίθετα με το εδώ, που το σχέδιο ήταν πειστικό και «τσίμπησαν» οι ψηφοφόροι με τις επιλογές που έκαναν. Και φυσικά ήταν δικαίωμά τους...