Στο Μαθηματικό με χαμηλή βάση; Γιατί όχι;

Δεν είμαι ειδικός πάνω στο σύστημα εισαγωγής των φοιτητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (το παρακολουθώ ίσως λίγο παραπάνω από έναν μέσο πολίτη, λόγω δουλειάς), αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το συγκεκριμένο σύστημα αλλά και με το γεγονός ότι ενώ κάποιες σχολές στα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν υψηλές βάσεις, στην περιφέρεια, οι ίδιες σχολές έχουν πολύ χαμηλά μόρια εισόδου.

Προφανώς δεν υπάρχει ενδιαφέρον για αυτές τις σχολές ή η μέση ελληνική οικογένεια δεν μπορεί να στηρίξει οικονομικά το παιδί της για να σπουδάσει σε άλλη πόλη, οπότε ελάχιστοι δηλώνουν τις συγκεκριμένες σχολές.

Αν αφήσουμε κατά μέρος τα τεχνικά ζητήματα γύρω από το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, (που οπωσδήποτε χρειάζεται βελτίωση) το ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε αρχικά είναι αν τα παιδιά μας όταν τελειώνουν το σχολείο έχουν τις γνώσεις που χρειάζονται για να προχωρήσουν στη ζωή τους και αν είναι 100% σε θέση να επιλέξουν τι θα κάνουν στη ζωή τους.

Κάποια ναι, αλλά κάποια άλλα σίγουρα όχι. Νομίζω ότι έχουμε όλοι μια μεγαλύτερη ή μικρότερη επαφή με 17χρονα ή 18χρονα παιδιά και μπορούμε να καταλάβουμε το έλλειμμα στον επαγγελματικό προσανατολισμό.

Η περυσινή έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ήταν αποκαλυπτική

Στα γενικά λύκεια:

Στη γλώσσα το 7,1% των μαθητών πήρε κάτω από τη βάση
Στη Φυσική 1 στου δύο μαθητές (48,4%) πήρε κάτω από τη βάση επίσης,
Στην Άλγεβρα κάτω από τη βάση πήρε το 38,9% και στη Γεωμετρία το 44,2%

Στα επαγγελματικά λύκεια:

Στη Γλώσσα ένας στους πέντε πήρε κάτω από τη βάση
Το 52,7% πήρε κάτω από τη βάση στην Άλγεβρα και το 51,3% στη Γεωμετρία
41% πήρε κάτω από τη βάση στη Φυσική και 40,8% στη Χημεία.
Πολλά από αυτά τα παιδιά μπαίνουν σε σχολές που είναι περισσότερο ή λιγότερο της επιλογής τους και αποφοιτούν και σταδιοδρομούν ή αλλάζουν επαγγελματικό προσανατολισμό στην πορεία. Έχοντας όμως πάρει γνώσεις πανεπιστημιακού επιπέδου. Πάντα συνέβαινε αυτό. Μαθητές που ήταν μέτριοι στο Λύκειο, μπήκαν στο πανεπιστήμιο και διέπρεψαν ως επαγγελματίες περισσότερο ή λιγότερο.

Πως τα καταφέρνουν αναρωτιέται κανείς;

Η γνώση είναι μια διαδικασία εξέλιξης και κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει ένα παιδί να μορφωθεί ακόμη και αν χρειάζεται λίγο χρόνο παραπάνω για να βρει το δρόμο του εντός του εκπαιδευτικού συστήματος.

Αν πει κανείς ότι είναι άδικο να μπαίνει κανείς με 3.125 μόρια στο Μαθηματικό Σάμου και κάποιος που δήλωσε Μαθηματικό Αθήνας να μένει απ΄ έξω με 14.000 θα του έλεγα ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα των παιδιών.

Επίσης θα του έλεγα ότι θα ήταν πολύ περισσότερο άδικο να κόβει κανείς ένα παιδί στα 18 από τη διαδικασία της μόρφωσης και να το στέλνει να γίνει ανειδίκευτος εργάτης ή τεχνίτης σε κάτι που δεν θέλει, χωρίς να του δώσει μια ευκαιρία, να ωριμάσει πνευματικά μέσα σε ένα πανεπιστημιακό περιβάλλον, αξιοποιώντας τα νέα ερεθίσματα και τους δρόμους που θα δει να ανοίγονται μπροστά του και τους οποίους μέχρι πριν από λίγο αγνοούσε...

Προφανώς και το σύστημα εισαγωγής χρειάζεται βελτιώσεις αλλά ως κοινωνία θα πρέπει να έχουμε ως γνώμονα να δημιουργούμε μορφωμένους πολίτες και να δίνουμε τη δυνατότητα στους μαθητές μας να σπουδάσουν πρωτίστως αυτό που επιθυμούν και δευτερευόντως αυτό που θέλει η αγορά.

Ναι λοιπόν στην αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στις σχολές, αλλά με στόχο να μορφώνονται όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά και να έχουμε στο μέλλον μορφωμένους πολίτες.

Εύχομαι στους μαθητές που πέρασαν με 3.125 μόρια ή και λίγα περισσότερα στο Μαθηματικό της Σάμου να δουν αυτή την επιτυχία σαν μια μεγάλη ευκαιρία που τους έδωσε η τύχη και τα στραβά ενός συστήματος. Εύχομαι στον πανεπιστημιακό χώρο που θα βρεθούν, να ανοίξει γρήγορα το μυαλό τους από τα ερεθίσματα που θα έχουν και να αρπάξουν την ευκαιρία, να καλύψουν γρήγορα το χαμένο έδαφος, να πάρουν το πτυχίο τους και να σταδιοδρομήσουν σε ένα από τα πολλά επαγγέλματα την πόρτα των οποίων ανοίγει η συγκεκριμένη σχολή.

Είμαι σίγουρος ότι πολλά από αυτά τα παιδιά θα τα καταφέρουν.