Πανδημία: Με μικρές καθημερινές νίκες θα νικήσουμε τον πόλεμο

Φαίνεται ότι το διάστημα αυτό που διανύουμε, μεσούντος του πιο ιδιόμορφου καλοκαιριού σε όλο τον κόσμο, πώς αποτελεί μία από τις πολλές (ίσως) στροφές που θα πρέπει να προσέξουμε, μέχρι να φθάσουμε στον τελικό μας προορισμό με ασφάλεια.

Και εάν όλοι ανέμεναν με βεβαιότητα το δεύτερο κύμα της πανδημίας το φθινόπωρο του 2020, ο COVID-19, μας εξέπληξε για ακόμη μία φορά, ορίζοντας με τους δικούς του όρους τα δεδομένα της πιο σοβαρής και αλλόκοτης υγειονομικής κρίσης.

Το δεύτερο κύμα είναι ήδη εδώ, λίγο νωρίτερα, αλλά δεν έχει σημασία, σημασία έχει να προσέξουμε όλοι μας και να διαχειρισθούμε για ακόμη μία φορά και με υποδειγματικό τρόπο την καταιγίδα της πανδημίας.

Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, αλλά και με περισσότερη γνώση που έχουμε αποκτήσει, χωρίς φόβο, ακόμη και εάν στους δέκτες της οθόνης μας, συναντήσαμε και πάλι, μετά από 70 ημέρες, τον καθηγητή Τσιόδρα, με το γνώριμο, ήρεμο τόνο της φωνής του.

Ήταν Τρίτη 26 Μαΐου 2020, όταν ο Σωτήρης Τσιόδρας έκλεισε την αυλαία της ενημέρωσης του υπ. Υγείας μαζί με τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκο Χαρδαλιά, με έναν γενναίο επίλογο εκ μέρους του καθηγητή, που δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο.

Την ημέρα εκείνη, οι θάνατοι στην Ελλάδα έφθαναν τους 173, ενώ αν δεν λαμβάναμε όλα τα μέτρα, η χώρα μας θα μετρούσε, όπως είχε τονίσει ο καθηγητής, 13.685 απώλειες.

Την ίδια εκείνη ημέρα, οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές στις ΗΠΑ, πλησίαζαν τις 100.000, στην Βραζιλία τις 24.500, στην Βρετανία (που θεοποίησε την ανοσία της αγέλης) τις 37.000, στην Ιταλία τις 32.950, στην Ισπανία τις 27.000, ενώ το περίφημο σουηδικό μοντέλο, που «ξέκανε» όλους σχεδόν τους ηλικιωμένους στους οίκους ευγηρίας, και παρότι ο λαός εξετέθη, κατάφερε να κτίσει αντισώματα μόνο το 7,3%, ενώ οι θάνατοι ξεπερνούσαν τους 4.100.

Ήταν στον επίλογο της ενημέρωσης, που ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, είχε δηλώσει, ότι τα πράγματα θα ήταν πράγματι σοβαρά, εάν τους ξαναβλέπαμε μαζί. Εβδομήντα ημέρες αργότερα, όλοι οι Έλληνες βλέπουν και πάλι ΜΑΖΙ το δίδυμο Τσιόδρα - Χαρδαλιά, άλλοι με κομμένη την ανάσα, άλλοι με την αδιαφορία και την ραστώνη του θέρους, κάποιοι τρίτοι με την ελπίδα να μην βιώσουμε νέα lockdown, γενικευμένα, ή τοπικά, και οι περισσότεροι, με την προσδοκία να μπορέσουμε να ζήσουμε έναν ανθρώπινο –και όχι ανθρωπόμορφο- Αύγουστο. Έστω και χωρίς πανηγύρια, έστω και με πρόσωπα που φορούν κάθε λογής μάσκες…

Η εμφάνιση του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα την Τρίτη 4 Αυγούστου και πάλι στην ενημέρωση του υπ. Υγείας, σηματοδοτεί από μόνη της μία κατάσταση αγωνίας αλλά και μία ασφάλεια. Κρίθηκε επιβεβλημένη (για να πείσει αναμφισβήτητα), αλλά και διότι τα κρούσματα αυξάνονται κατακόρυφα (121) πολλά είναι ασυμπτωματικά και μάλιστα η ανησυχία αφορά περισσότερο τα εγχώρια και όχι τα εισαγόμενα, καίτοι άνοιξε ο τουρισμός και η οικονομία μας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι την περίοδο 31 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου από τα 144 κρούσματα με πλήρη δεδομένα, τα 34, δηλαδή το 24%, ήταν ασυμπτωματικά.

Από την επιδημική, επίσης, καμπύλη φαίνεται πως έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό εισαγομένων κρουσμάτων από ό,τι τους προηγούμενους μήνες. Αυτό είναι λογικό με βάση το άνοιγμα του τουρισμού.

Εντούτοις, τις τελευταίες εβδομάδες ανεβαίνει ο αριθμός των εγχώριων κρουσμάτων, ενώ μειώνεται και ο μέσος όρος των ηλικιών που νοσούν. Χαρακτηριστικά, για την περίοδο 31 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου σε 113 κρούσματα με πλήρη δεδομένα στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη, το 10% μόνο ήταν εισαγόμενα και τα υπόλοιπα εγχώρια.

Το δεύτερο κύμα είναι ήδη εδώ, και το στοίχημα μεγάλο, ίσως ακόμη μεγαλύτερο από το πρώτο κύμα…Μεγάλο, για την κοινωνία, την οικονομία και τα συστήματα υγείας.

Ο ιός τελικά, δεν έχει εποχές, δεν τιθασσεύεται από τις υψηλές θερμοκρασίες, δεν έχει σύνορα, δεν βολεύεται εύκολα. Καραδοκεί κάθε στιγμή, και γι’ αυτό επιβάλλεται από την πλευρά μας, η μέγιστη υπευθυνότητα, συλλογική και ατομική αλλά ταυτόχρονα, και η μέγιστη δυνατή προσοχή μας και η ευελιξία προσαρμογής στα νέα δεδομένα (έστω και εάν αλλάζουμε τις κοινωνικές μας συμπεριφορές). Κάποτε θα νικήσουμε τον πόλεμο, αλλά μέχρι τότε, ας μετράμε μικρές καθημερινές νίκες!