«Ακούς ό,τι σε συμφέρει»

Πόσες φορές εμείς δεν πνίξαμε τον θυμό, την αγανάκτηση, την πίκρα που μας προκαλούν αυτές οι φράσεις; Ειδικά το «ακούς ό,τι σε συμφέρει» Πόσες φορές για χάρη της παρέας, της επαφής, δεν είπαμε εκείνο το υποτιμητικό για μας τους ίδιους «όχι, μίλαγε και ο Γιάννης και δεν κατάλαβα τι είπες»; Ψάχνουμε να βρούμε δικαιολογία για κάτι που δεν είμαστε υπεύθυνοι και από το οποίο υποφέρουμε.

Η αναφορά στο «εμείς» δεν είναι σχήμα λόγου. Σας γράφω ως θύμα αυτής της κατάστασης και όχι ως ευαίσθητος γνώστης θεμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς ή ακτιβιστής υπέρ των ατόμων με σωματικές δυσλειτουργίες. Και μάλιστα θύμα διπλό, διότι ένα μικρό πρόβλημα το οποίο ούτως ή άλλως υπήρχε, έγινε ανήκεστος βλάβη, που δεν δέχεται ούτε τεχνική υποστήριξη, λόγω της εγκληματικής νοοτροπίας που ενέπνευσε σε ορισμένα άτομα η εμφάνιση της οργάνωσης Χρυσή Αυγή, πριν από μερικά χρόνια. Αυτό όμως δεν είναι του παρόντος.

Αυτό που πληγώνει, σε σημείο απελπισίας, δεν είναι οι κουβέντες και τα ειρωνικά χασκογελάκια των ξένων. Είναι η αγανάκτηση στα πρόσωπα των αγαπημένων ατόμων, της μητέρας, της αδελφής, της αγαπημένης μου σε ανύποπτες χρονικές στιγμές. Λόγου χάριν στο αυτοκίνητο, όταν οδηγώ και χρειάζεται να ρωτήσω δεύτερη και τρίτη φορά «τι είπες», στρέφοντας το πρόσωπο να δω τα χείλη τους μήπως και καταλάβω τι λένε, αφού καμία απ’ αυτές δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Ή πάλι όταν επιμένουν να συνεχίζουν την συζήτηση στο κινητό τηλέφωνο, ενώ όλοι οι ήχοι στα αυτιά έχουν γίνει ένα, έχει δυναμώσει εκείνο το συνεχές βουητό, και μετά από κάθε δίλεπτη συνομιλία χρειάζεσαι μισή ώρα για να συνέλθει το κεφάλι.

Είναι το αστείο εκείνο που λέει ο φίλος, ο πολιτικός ακτιβιστής τη στιγμή που συζητάμε τους τρόπους που η πόλη μας θα γίνει βιώσιμη για όλους: «Βάλε επιτέλους ένα ακουστικό, μας έπρηξες»! Κανέναν δεν έπρηξα ούτε εγώ ούτε οι όμοιοι μου. Απλώς, αρκετοί απ’ αυτούς που ασχολούνται με τις πόλεις που θα γίνουν βιώσιμες για όλους δείχνουν να μην έχουν καταλάβει το νόημα του θέματος με το οποίο νομίζουν ότι ασχολούνται, μπορεί και να αερολογούν δίχως να νιώθουν τον διπλανό τους!

Και φυσικά είναι εκείνη η φράση που σκοτώνει, «ακούς ό,τι σε συμφέρει», καταλογίζοντας σου και ευθύνη για αυτό που υπομένεις. Αγνοώντας, βέβαια, ότι οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής, μπορούν να ακούσουν συγκεκριμένους ήχους, μπορούν να διακρίνουν έναν ψίθυρο «στο μέσα δωμάτιο και να μην καταλαβαίνουν τι λέει αυτός που μιλάει δίπλα τους». Εξαρτάται κυρίως από τη χροιά και όχι από την ένταση. Δεν το κάνουν επίτηδες, τόσο μπορούν!

Κανένας βέβαια δεν το κάνει με κακό σκοπό, δεν το κάνει για να πικάρει, δεν το κάνει για αστείο. Ποιος η μάνα μου, η αδελφή μου, η συμβία μου; Το θέμα όμως είναι ότι το κάνει, και ότι πικάρει, και αυτό δεν είναι αστείο!