Η επιλογή Σακελλαροπούλου: Τι σηματοδοτεί η απόφαση Μητσοτάκη

Πετυχαίνει κατ' αρχάς τον δεδηλωμένο εξ αρχής στόχο του να διαμορφώσει συνθήκες ευρύτερης δυνατής συναίνεσης μέσω της συγκεκριμένης εκλογής και μάλιστα το κατορθώνει την ώρα που τα κόμματα παίρνουν θέσεις μάχης, εν όψει της ψήφισης νομοσχεδίων της κυβέρνησης που αναμένεται να προκαλέσουν σκληρή πολιτική σύγκρουση, όπως ο νόμος για τις απεργίες, τις συγκεντρώσεις και το νέο συνταξιοδοτικό.

Η πρωθυπουργική πρόταση δεν είναι κομματική, πρόκειται για ένα πρόσωπο που προέρχεται, όπως είπε και στο διάγγελμά του ο κ. Μητσοτάκης, από άλλη πολιτική οικογένεια και υπερβαίνει τις κομματικές γραμμές.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν με συνοπιτικές διαδικασίες να στηρίξουν την υποψηφιότητα της κ. Σακελλαροπούλου. Πώς θα δικαιολογούσαν άλλωστε μία αρνητική ψήφο σε ένα πρόσωπο που πριν από λίγους μήνες είχαν επιλέξει πανηγυρικά για τη θέση της προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας;

Θετική είναι και η στάση του ΚΙΝΑΛ, όπως προέκυψε από την κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Πολιτικού Συμβουλίου.

Έτσι, εκτός απροόπτου και ανεξαρτήτως τι θα κάνουν τα υπόλοιπα κόμματα, η κ. Σακελλαροπούλου θα εκλεγεί η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας με συντριπτική πλειοψηφία που θα φτάνει τουλάχιστον τις 266 ψήφους.

Ο βίος της κ. Σακελλαροπούλου δεν είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό. Η έως τώρα επαγγελματική της πορεία, ωστόσο, η εκτίμηση που χαίρει από τους συναδέλφους της, οι νομικές γνώσεις της, οι σπουδές της, η ακεραιότητά της ως δικαστικού, η κοινωνική της ευαισθησία δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για την υποψηφιότητά της.

Κατά τα άλλα, το έργο της νέας Προέδρου θα κριθεί σε βάθος χρόνου και κυρίως θα κριθεί από το πόσο γρήγορα θα μπορέσει η ίδια, μέσα στο στενό θεσμικό χώρο που της δίνει το Σύνταγμα, να δομήσει ένα πολιτικό προφίλ, το οποίο δεν διαθέτει και είναι απαραίτητο για τη θέση που αναλαμβάνει. Ως εκ τούτου, σε βάθος χρόνου θα κριθεί κι αν η επιλογή του κ. Μητσοτάκη ήταν ορθή στην ουσία της.

Κοινή είναι πάντως η πεποίθηση ότι ο κ. Μητσοτάκης με την απόφασή του αυτή καινοτόμησε, στέλνοντας μήνυμα ότι η χώρα γύρισε σελίδα, μπαίνει σε μία νέα φάση σύνθεσης και αποφεύγει τις άγονες εντάσεις.

Σε τακτικό επίπεδο, μπορούμε να πούμε ότι εμβόλισε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, υποχρεώνοντας τα να τον ακολουθήσουν.

Σε επικοινωνιακό επίπεδο -και εκεί ίσως οφείλεται η επίσπευση της ανακοίνωσης- άλλαξε την πολιτική ατζέντα, σε μία συγκυρία που η κυβέρνηση αναγκαζόταν από τα γεγονότα να ανασυστήσει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, μία κίνηση που ερμηνεύτηκε ως αποδοχή των λαθών χειρισμών που έγιναν στον τομέα αυτό, ενώ ταυτόχρονα δεχόταν πυρά για τους χειρισμούς της στο θέμα της Λιβύης και τον αποκλεισμό της χώρας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου.

Πέραν όλων αυτών όμως, που λίγο έως πολύ είναι και προφανή, δεν αποκλείεται το πρόβλημα για τον πρωθυπουργό να προκύψει από το εσωτερικό της παράταξής του, την επομένη της αναμενόμενης πανηγυρικής εκλογής της νέας Προέδρου.

Και αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, η υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου δεν «μιλά» στην ψυχή του παραδοσιακού, συντηρητικού δεξιού ψηφοφόρου, που αποτελεί ισχυρή συνιστώσα στην εκλογική βάση της ΝΔ. Δεύτερον, η επιλογή του κ. Μητσοτάκη για υπέρβαση των κομματικών ορίων -και μάλιστα στο πρόσωπο μιας γυναίκας- βρίσκει μεν θετική ανταπόκριση ευρύτερα στην κοινωνία, δεν παύει όμως να προσθέτει πικρίες εντός της παράταξης. Όσοι προσέβλεπαν σε μία κομματική επιλογή δεν αποκλείεται να αρχίσουν να «πετροβολούν» από έξω. Οι πικρίες αυτές ίσως είναι ακόμη νωρίς να εκφραστούν και όλοι θα πειθαρχήσουν. Κάποια πρώτα παράπονα ωστόσο ψιθυρίζονταν, από τις πρώτες ακόμη ημέρες μετά την εκλογή της κυβέρνησης, για το άνοιγμα που έκανε ο κ. Μητσοτάκης σε στελέχη από τον χώρο του Κέντρου, αφήνοντας εκτός κομματικά στελέχη.

Στην παρούσα φάση, ίσως το πιο απλό και έξυπνο που έχει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να στηρίξει όσο πιο ένθερμα μπορεί την πρόταση του πρωθυπουργού για την κ. Σακελλαροπούλου.