Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, πολιτικά, από τις υπερβολές της Αστυνομίας

Ο υπουργός στην αρχική του δήλωση έδωσε κάλυψη στον εξευτελισμό των ανθρώπων που προσήγαγε η αστυνομία αλλά μετά αναγκάστηκε να «τα μαζέψει», υπό την πίεση της κατακραυγής και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε για μία ακόμη φορά το ρόλο των κοινωνικών δικτύων, όπου τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί ή να καμουφλαριστεί ή να αποσιωπηθεί όπως γίνεται συχνά στον επώνυμο Τύπο.

Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να σημειώσω ότι ακόμη και η αστυνομία με την ανακοίνωσή της αλλά και ο ίδιος ο υπουργός με το δεύτερο μήνυμά του ουσιαστικά αναγνώρισαν ότι κάτι δεν πήγε καλά στην τελευταία επιχείρηση και ότι οι φωνές για υπέρμετρη βία κάπου έχουν δίκιο

Ωστόσο ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε την Αστυνομία να ξεπερνά τα όρια ή τέλος πάντων τη βλέπουμε να λειτουργεί αντιεπαγγελματικά. Ουκ ολίγες φορές είδαμε τα ΜΑΤ να σπάνε στο ξύλο διαδηλωτές και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και σας θυμίζω τα χημικά κατά συνταξιούχων, το ξύλο σε εκπαιδευτικά συλλαλητήρια, το ξύλο στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο του Απριλίου, για να μην πούμε για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου για τον οποίο οι Αστυνομικοί φέρουν βαρύτατες ευθύνες. Η Αστυνομία είναι ένας μηχανισμός προορισμένος και για αυτή τη δουλειά.

Προσωπικά δεν θα έδινα πολύ βάρος, ούτε στις δηλώσεις των εκπροσώπων των αστυνομικών ότι «πριν ήταν ευνουχισμένοι» ή ότι «έτσι λειτουργεί η αστυνομία και σ’ όποιον αρέσει» κ.λπ. Συνδικαλιστές είναι οι άνθρωποι, εκλογική πελατεία θέλουν να μαζέψουν και ποιος ξέρει ίσως να ελπίζουν ότι στα γεράματα μπορεί αν γίνουν και διοικητές νοσοκομείων.

Οι τελευταίες εικόνες ωστόσο όπως είπαμε δεν είναι διόλου τιμητικές για την Αστυνομία.

Ταυτόχρονα, άλλα περιστατικά όπως η συνεχής περικύκλωση των Εξαρχείων, χωρίς λόγο, αφού οι ναρκέμποροι και τα βαποράκια είναι κανονικά στις θέσεις τους, το «ντου» σε σινεμά για να κυνηγήσουν 16χρονους που έβλεπαν το «Τζόκερ», ή σε νυχτερινό κλάμπ βάζοντας 300 άτομα γονατιστά με τα χέρια στο κεφάλι για να μαζέψουν καμιά δεκαριά τσιγαριλίκια, οι σεξιστικές παρενοχλήσεις γυναικών στα Εξάρχεια, ο νόμος για το άσυλο και τις συζητήσεις που έχει προκαλέσει τόσο σε πολιτικό επίπεδό όσο και στους χώρους των πανεπιστημίων κ.λπ., έχουν φέρει την Αστυνομία και τα έργα της στην ημερήσια ειδησεογραφία.

Και αυτό κατά τη γνώμη μου έχει προκαλέσει κάτι πιο σημαντικό από όσα προανέφερα. Έχει προκαλέσει μια αντίδραση από τη νεολαία, η οποία έχει ήδη αρχίσει να παίρνει μορφή και που εμείς οι παλιότεροι ξέρουμε ότι έχει τη δύναμη να κινητοποιεί το εκλογικό σώμα, να «τρώει» υπουργούς και τέλος κυβερνήσεις.

Ξεκινώντας από το εκπαιδευτικό, μαζικό συλλαλητήριο, τις 31 Οκτωβρίου, περάσαμε στην σφοδρή αντιπαράθεση φοιτητών (φοιτητών και όχι κάποιων που δήλωναν φοιτητές)- Αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ, όπου εκεί οι αστυνομικές δυνάμεις υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση, συνεχίσαμε με την μεγάλη και μαζική συγκέντρωση και συναυλία στα Προπύλαια κατά της «κρατικής καταστολής» όπως χαρακτηρίστηκε από τους διοργανωτές και τον κόσμο που συμμετείχε και φτάσαμε στις πορείες του Πολυτεχνείου και της επετείου για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου που ήταν οι μαζικότερες και με συμμετοχή μεγάλης μερίδες νεολαίας τα τελευταία χρόνια. Την ίδια ώρα μαθαίνουμε ότι υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στις πανεπιστημιακές σχολές, συνελεύσεις κ.λπ.

Με λίγα λόγια, το «δόγμα νόμος και τάξη» ανεξάρτητα πως το βλέπει κανείς, έχει αρχίσει να δημιουργεί μια αντίδραση που παίρνει κινηματικά χαρακτηριστικά. Και η κυβέρνηση ακόμη δεν έχει κλείσει εξάμηνο.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πώς μπορεί να εξελιχθεί αυτή η αντίδραση, ούτε πόσο μεγάλη επίδραση μπορεί να έχει στο εκλογικό σώμα, αλλά όποιος νομίζει ότι μπορεί να την κάμψει με ξύλο ή εξευτελισμούς, ή να κάνει πως δεν βλέπει, είναι γελασμένος.