Πνιγόμαστε σε μια κουταλιά βροχή

Στη συνέχεια, έκανα μία ώρα κι ένα τέταρτο για να έρθω στο CNN Greece, όταν κανονικά κάνω μισή. Οι δρόμοι-ποτάμια και τα ακινητοποιημένα αυτοκίνητα συνιστούν τις κοινές εμπειρίες των Αθηναίων στη σημερινή βροχή, αλλά και σε κάθε βροχή.

Η πόλη πνίγεται

Δεν θα ήταν υπερβολή ο ισχυρισμός ότι κάθε κακοκαιρία μετατρέπεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για την πρωτεύουσα –και αρκετές άλλες περιοχές της χώρας. Πνιγόμαστε σε μια κουταλιά βροχή. Αν δε η βροχή είναι κάτι παραπάνω από… μια κουταλιά νερό, τότε αρχίζουν να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Ποιος μπορεί να ξεχάσεις τους 24 νεκρούς της πλημμύρας της Μάνδρας τον Νοέμβριο του 2017;

Οι αιτίες

Γιατί όμως πνιγόμαστε; Σταχυολογώ μερικές από τις αιτίες:

• Από τα 1.000 ρέματα στην Αθήνα έχουν μείνει ελεύθερα μόλις 50. Μάλιστα και αυτά τα 50 βρίσκονται υπό διαρκή απειλή κλεισίματος.
• Όλο το Λεκανοπέδιο έχει τσιμεντοποιηθεί. Το χώμα σπανίζει, με αποτέλεσμα να καθίσταται δυσχερής η απορροή των υδάτων.
• Τα αντιπλημμυρικά έργα δεν επαρκούν. Αυτή τη στιγμή εξελίσσονται ή ολοκληρώνονται έργα προϋπολογισμού 500 εκατομμυρίων –μεταξύ τους και αυτό της Μάνδρας. Ωστόσο αυτά έργα μπορεί να βελτιώνουν κατά τόπους την κατάσταση, αλλά δεν αλλάζουν τη μεγάλη εικόνα.
• Ο καθαρισμός των φρεατίων είναι πάντα ελλιπής.
• Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση επιβαρύνεται από έντονα καιρικά φαινόμενα (πολλή βροχή μέσα σε λίγη ώρα) που αποτελούν στοιχεία της κλιματικής κρίσης. Ακόμα όμως και χωρίς τα έντονα καιρικά φαινόμενα, το πρόβλημα είναι οξύ.

Τι να κάνουμε

Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι η σημερινή κατάσταση είναι απαράδεκτη και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να σπάσουμε τη λογική της «τι τα θες, έτσι είναι τα πράγματα» η οποία επιτρέπει τη διαρκή απαξίωση της καθημερινότητάς μας.

Από εκεί και πέρα, οι λύσεις είναι προφανείς: Όχι άλλο τσιμέντο και αυθαίρετη δόμηση, όχι άλλα κλεισίματα ρεμάτων, αντιπλημμυρικά έργα μεγάλης πνοής. Αυτό το τελευταίο δεν είναι τόσο αυτονόητο. Ο πρώην αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Γιώργος Γαβρίλης μου είχε πει σε μια συνέντευξη ότι τα χρόνια της κρίσης είχαν αναπλαστεί το 60-70% των πλατειών της Αττικής. Δηλαδή την ώρα που η Αττική έχει επείγουσα ανάγκη αντιπλημμυρικά έργα, οι δημοτικοί άρχοντες κάνουν έργα βιτρίνας δευτερεύουσας σημασίας. Η λογική είναι απλή: Όποιο έργο γίνεται πάνω από το έδαφος φέρνει ψήφους, πράγμα που δεν συμβαίνει με ό,τι είναι υπόγειο. Στο σημείο αυτό έγκειται και η ευθύνη των πολιτών. Το να κάνουν δηλαδή τις επιλογές τους με βάση την ουσία της καθημερινότητάς τους και όχι τις φευγαλέες εντυπώσεις. Δεν γίνεται να πνιγόμαστε όποτε βρέχει.