Πολλοί οι Joker και Batman κανείς

Βλέποντας χτες βράδυ τις αναρτήσεις σχετικά με τα αστυνομικά ντου στους κινηματογράφους που έπαιζαν το Joker, η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επρόκειτο περί τρολιάς.

Το να μπαίνει η αστυνομία στα σινεμά και να μαζεύει τους πιτσιρικάδες είναι μια εμπειρία που η δικιά μας η 40+ γενιά δεν την έχει. Οι τελευταίοι που την είχαν, είναι οι αμέσως προηγούμενοι σε κάτι παρακμιακά σινεμά που έπαιζαν «τολμηρές» ταινίες.

Μια καλή ιδέα

Τελικά το απίστευτο αποδείχτηκε αληθινό –μας συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό. Η αστυνομία παραδέχτηκε ότι έκανε «ντου» στο Αελλώ και το Village. Διευκρίνισε, βέβαια, ότι η επιχείρηση δεν έγινε από τα ΕΚΑΜ –για να μην ανησυχούμε μάλλον.

Από τα όσα μπερδεμένα και αντιφατικά έχουν πει μέχρι στιγμής οι «υπεύθυνοι», στην όλη υπόθεση εμπλέκονται οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, η εισαγγελία, η αστυνομία και πιθανόν μια εταιρεία διανομής. Από όσα λοιπόν (μπερδεμένα και αντιφατικά) ξέρουμε μέχρι τώρα, προκύπτει ότι μια σειρά από υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Πολιτισμού, της εισαγγελίας και της αστυνομίας σκέφτηκαν, συσκέφτηκαν κι εντέλει τους φάνηκε καλή ιδέα να γίνει το ντου στα σινεμά. Δεν υπήρξε δηλαδή κανείς στο ΥΠΠΟ, την εισαγγελία και την αστυνομία που να πει:

• «Θα κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά στα παιδιά αν τα βγάλουν αστυνομικοί από την αίθουσα, από ό,τι αν δουν την ταινία».
• Ή «τα παιδιά με το internet βλέπουν απείρως χειρότερα από το Joker».
• Ή « να πάμε να κάνουμε σύσταση στους ιδιοκτήτες των κινηματογράφων να μην επιτρέπουν την είσοδο στους ανηλίκους».

Το ότι στους υπηρεσιακούς παράγοντες φάνηκε καλή ιδέα να μπει η αστυνομία στα σινεμά, αποδεικνύει εκ νέου πως η κρατική γραφειοκρατία αποτελεί θερμοκήπιο παραλογισμού. Νομίζω όμως ότι δείχνει και κάτι άλλο: Έχουν αποκτήσει πια μεγάλη ισχύ αυτοί που νοσταλγούν τις εποχές των παιδονόμων, που θέλουν να προωθήσουν ακραία συντηρητικές και αυταρχικές λογικές.

Υπουργοί εναντίον των υπουργείων τους

Όταν το θέμα δεν μαζευόταν και είχε βουήξει πια ο τόπος, οι υπηρεσιακοί παράγοντες έδωσαν τη σκυτάλη στους υπουργούς. Η συνισταμένη όσων είπαν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και η Λίνα Μενδώνη ήταν ότι οι ίδιοι δεν γνώριζαν τίποτα για την υπόθεση και δεν φέρουν πολιτική ευθύνη. Ας υποθέσουμε ότι όντως δεν γνώριζαν. Ακόμα κι έτσι, μου φαίνεται εξαιρετικά προβληματικό να δηλώνουν εμμέσως οι υπουργοί ότι οι υπηρεσίες των υπουργείων τους λειτουργούν ανεξέλεγκτα, προκαλώντας μάλιστα το δημόσιο αίσθημα. Ειλικρινά δεν ξέρω αν το «κάναμε λάθος» είναι χειρότερο από «οι υπάλληλοι λειτούργησαν από μόνοι τους». Το πρώτο ίσως και να διορθώνεται. Το δεύτερο όχι.

Επιπλέον, η πολιτική ευθύνη για ένα υπουργό προκύπτει «αντικειμενικά». Ο υπουργός δεν είναι μόνο υπεύθυνος για όσα πράττει ο ίδιος, αλλά και για όσα πράττει το υπουργείο του. Είναι πολιτικά υπεύθυνος τόσο για όσα προώθησε όσο και για εκείνα που δεν απέτρεψε. Είναι λοιπόν αυτονόητη η πολιτική ευθύνη για τον κλαυσίγελο των αστυνομικών εφόδων στα σινεμά.

Κι αποτελεί πραγματικά οξύμωρο ότι ο υπουργός ΠΡΟΠΟ δηλώνει ότι θα πάει στον Joker με τον 15χρονο γιο του, παραβιάζοντας το σχετικό νόμο βάσει του οποίου ταλαιπωρήθηκαν το Σαββατοκύριακο άλλοι γονείς και τα παιδιά τους. Αν έχει δικαίωμα ο υπουργός στην πολιτική ανυπακοή, γιατί δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα οι πολίτες;

Για μια ακόμα φορά αντιλαμβανόμαστε ότι στην καθ’ ημάς Gotham City περισσεύουν οι Joker, αλλά λείπουν οι Batman.