Ο Λιβάνης πέθανε με το ήθος του ακέραιο

Πιστός από τον πατέρα του Ανδρέα ακόμη, τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο Αντώνης Λιβάνης είχε μια πολύ σημαντική ζωή που κατά καιρούς αντιμετώπιζε πολιτικές διακυμάνσεις. Ποτέ του όμως δεν σκέφθηκε το παραμικρό σε ό,τι αφορά την στενή του σχέση με την οικογένεια Παπανδρέου. Ποτέ η κρίση του δεν μπήκε σε δοκιμασία και ποτέ δεν αμφέβαλε.

Πολλές φορές λόγω της θέσης του , ήταν αναγκασμένος να αντιμετωπίζει και να δέχεται πικρίες αλλά και άλλες τόσες χαρές. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, πάντα ήταν φειδωλός και ποτέ δεν έλεγε το παραμικρό κρίνοντας πρόσωπα ή καταστάσεις.

Πάντα με εκείνο το πλατύ χαμόγελο και τα καταγάλανα μάτια γεμάτα συμπόνια.

Βαθύτατα ευγενής άνθρωπος, ακόμη και όταν δεν ήθελε για δικούς του λόγους να μιλήσει για οτιδήποτε. Ποτέ δεν προσέβαλε κανέναν έστω και αν αρκετοί, ιδίως την εποχή που πολιτικά ήταν ισχυρός, μιλούσαν εξ ονόματός του.

Ο πολιτικός κόσμος «αποχαιρετά» τον Αντώνη Λιβάνη

Την εξουσία που είχε, δεν την καταχράστηκε πολιτικά ποτέ ούτε εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ήταν για χρόνια ο πιο στενός συνεργάτης του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Αν και είχαν λεχθεί αρκετά από τους πολιτικούς του αντιπάλους, πάντα ο κυρ Αντώνης είχε το σεβασμό όλων. Ουδείς τον κατηγόρησε στο δημόσιο βίο του για οτιδήποτε και ό,τι είχε, είχε να κάνει μόνο με πολιτικά παιχνίδια ή χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που δεχόταν κατά καιρούς.

Ακόμη και όταν αποστρατεύτηκε πολιτικά και δεν ήταν ενεργός στην πολιτική δράση, πάντα η σκέψη του μετρούσε σημαντικά και πάντα την ελάμβαναν υπόψη τους όσοι ήταν κοντά του. Τα παιδιά του, κυρίως ο Ηλίας και η Γιώτα, το πολιτικό του παιδί ο Λαλιώτης, θα βλέπουν τώρα άδειο το ξύλινο γραφείο του στον εκδοτικό οίκο τα τελευταία χρόνια που πήγαινε καθημερνά.

Δεν φοβόταν να συγκρουστεί αν είχε δίκιο, και δεν φοβόταν επίσης γιατί είχε το θάρρος αν έκανε λάθος να το αναγνωρίσει και να ζητήσει συγνώμη.

Διέθετε διορατικότητα, οξύτητα σκέψης, και βαθειά πολιτική ανάλυση. Ήταν σχεδόν σύμβολο ο Λιβάνης στο ΠΑΣΟΚ. Και επειδή συμβόλιζε μια εποχή ολόκληρη, ίσως και για αυτό ορισμένοι να ήθελαν να βρίσκονται κοντά του τελευταία, ευελπιστώντας να κερδίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη.

Έβλεπε σφαιρικά πάντα όλες τις απόψεις που εξέταζε με προσοχή και πολιτική μαεστρία. Αναμφίβολα ήταν ο άνθρωπος που για δεκαετίες ολόκληρες εμπιστευόταν ο Ανδρέας και ας περνούσαν μεταξύ τους κατά περιόδους στιγμές πολιτικής ξηρασίας. Πάντα ο Αντώνης ήταν δίπλα και πάντα το ίδιο έκανε και ο Ανδρέας για τον Αντώνη.

Στα χρόνια που ο Ανδρέας κυβερνούσε την Ελλάδα ο Λιβάνης στεκόταν δίπλα του. Ισχυρός άνδρας με γνώμη και γνώση που μοίραζε δίκαια. Προσπαθούσε να μην γίνεται αδιάκριτος ακόμη και αν είχε όλο το δίκιο με το μέρος του. Ήταν πάνω απ΄όλα άνθρωπος και σαν τέτοιον θα τον θυμούνται εκείνοι που τον έζησαν από κοντά και τον αγάπησαν.