Το 51% δεν πάει διακοπές αλλά ποιος μιλάει για αυτούς;

Το κλίμα στο δημόσιο διάλογο δεν ήταν ποτέ τόσο αισιόδοξο από τότε που άρχισε η κρίση.

Βέβαια, λέγεται ότι η διαφορά του αισιόδοξου από τον απαισιόδοξό είναι ότι ο απαισιόδοξος είναι καλύτερα πληροφορημένος. Τη ρήση φαίνεται να επιβεβαιώνουν τα στοιχεία για τις διακοπές των Ελλήνων που ανακοίνωσαν η Eurostat και η ΕΛΣΤΑΤ, στοιχεία που έρχονται να ανατρέψουν το καλλιεργούμενο κλίμα αισιοδοξίας.

Συγκεκριμένα:

• Το 51% των Ελλήνων και των Ελληνίδων αδυνατεί να πάει έστω και μια βδομάδα διακοπές. Στην ΕΕ οι μόνες χώρες χειρότερα στατιστικά είναι η Ρουμανία και η Κροατία.
• Το 60,9% των ταξιδιών των πολιτών της χώρας πραγματοποιήθηκε σε μη ενοικιαζόμενα καταλύματα, κυρίως ιδιόκτητες εξοχικές κατοικίες και καταλύματα που παρέχονται δωρεάν από συγγενείς και φίλους.

Η φτώχεια

Η πραγματικότητα που αναδεικνύεται από τα στατιστικά στοιχεία είναι αυτής μιας χώρας η οποία παραμένει βυθισμένη στη φτώχεια. Μιας χώρας της οποίας η πλειονότητα των πολιτών είναι αποκλεισμένη από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως οι διακοπές. Μόλις πριν λίγα χρόνια οι διακοπές θεωρούνταν αυτονόητο δικαίωμα για τους πολλούς και όχι «άπιαστο όνειρο», όπως τις χαρακτηρίζουν πλέον τα δημοσιεύματα.

Η πραγματικότητα είναι επίμονη και αποδεικνύεται πάντοτε πιο ισχυρή από την «επικοινωνία», που είναι ο σύγχρονος ευφημισμός της προπαγάνδας. Για την πλειονότητα των Ελλήνων και των Ελληνίδων ούτε το Μνημόνιο έχει τελειώσει, ούτε η σελίδα έχει αλλάξει.

Η σιωπή

Αυτό που έχει αλλάξει, είναι ο δημόσιος διάλογος. Πριν λίγα χρόνια η φτώχεια αποτελούσε το κύριο ζήτημα της πολιτικής ατζέντας. Σήμερα έχει εξοβελιστεί. Η φτώχεια δεν συζητιέται, ενώ οι φτωχοί, η μεγάλη πλειονότητα δηλαδή, απλώς δεν «υπάρχουν».

Στο προκείμενο ζήτημα των διακοπών, υπάρχει ορυμαγδός δημοσιευμάτων και δηλώσεων για το πόσοι ξένοι τουρίστες θα επισκεφτούν τη χώρα, πόσες διανυκτερεύσεις θα κάνουν, πόσα χρήματα θα αφήσουν. Ελάχιστα όμως λέγονται και γράφονται για την αδυναμία των ντόπιων να επισκεφτούν τη χώρα τους και να χαρούν έστω και λίγες μέρες χαλάρωσης. Τα δε social media κατακλύζονται από μαγευτικές φωτογραφίες διακοπών, ενώ αυτοί που μένουν πίσω απλώς σιωπούν. Η φτώχεια είναι κάτι για το οποίο δεν πρέπει να μιλάμε, κάτι που δεν πρέπει να δείχνουμε. Μια φυσική καταστροφή που κάπως κάποτε μας προέκυψε.

Η εθελοτυφλία δεν αλλάζει όμως την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν της ελληνικής κοινωνίας γεννάει απογοήτευση και θυμό που κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν. Ας μην υπάρχει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό.