Ζαχαρούλα Τσιριγώτη: Η ιστορία γράφτηκε και δεν ξεγράφεται

Ήταν η Ιωάννα Στεφανοπούλου. Η απόφαση για την εποχή ήταν ίσης σημασίας με το να έμπαιναν οι γυναίκες στο Άγιο Όρος. Ο τότε πρύτανης διαμαρτυρήθηκε στο υπουργείο «δια την ανάμειξιν των φύλων».

Η πρώτη φορά που οι Ελληνίδες άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα ήταν στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου του 1934. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας γράφτηκαν μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439.

Οτιδήποτε, λοιπόν, για την κοινωνία και το κόσμο ολόκληρο θεωρείται ως δεδομένο και αυτονόητο, για τις γυναίκες είναι αποτέλεσμα αγώνα, μετά γίνεται είδηση και στο τέλος κατάκτηση.

Από χθες, η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να φτάσει στη θέση του αντιστράτηγου και να αποτελεί μέλος της ηγετικής πυραμίδας της ΕΛ.ΑΣ. δεν βρίσκεται στην Κατεχάκη.

Η ιστορία, όμως, γράφτηκε και σίγουρα δεν ξεγράφει. Και τα κιτάπια της ΕΛ.ΑΣ. έχουν καταγράψει πεντακάθαρα ότι η Ζαχαρούλα Τσιριγώτη ήταν η πρώτη αντιστράτηγος της αστυνομίας.

Έσπασε ένα από τα πιο βαριά και σκληρά πρότυπα, αυτά που υπαγόρευαν στις γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. να μπουν σε καλούπια μικρά και κοντά. Η Ζαχαρούλα, όμως, δεν ήταν για αυτά. Αρνήθηκε κάθε «επιβολή» στερεότυπων για τις γυναίκες και ανέλαβε τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών σε μια εποχή που ήταν καυτή πατάτα και αρκετοί σιγοψιθύριζαν «απελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο». H αστυνομία ανέλαβε τότε ένα βάρος για τη διαχείριση του θέματος, που πολλές φορές δεν της αναλογούσε.

Η επιτυχία, όμως, δεν είναι ότι μια γυναίκα κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά. Επιτυχία είναι ότι κατάφερε να διοικήσει όπως επιτάσσουν η προσωπικότητα, το μυαλό και ο χαρακτήρας της. Χωρίς το τροχοπέδη της ανόητης φράση «διοικεί σαν άνδρας».

Η μάχη των δυο φύλων δεν ήταν ποτέ το θέμα. Είναι θέμα ικανοτήτων σε ένα περιβάλλον απόλυτο και συχνά αδυσώπητο. Το θέμα δεν ήταν ποτέ αν οι γυναίκες μπορούν καλύτερα εκεί που δεν μπορούν οι άνδρες. Το θέμα είναι να σπάνε χρόνια ταμπού και να γίνονται βήματα εξέλιξης για ίσες ευκαιρίες και ίσες προσβάσεις για τις γυναίκες σε θέσεις εξουσίας.

Μπορεί η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. να μην είχε πια μια γυναίκα ανάμεσά της, όμως, ευτυχώς, στο δρόμο θα δει κάποιος «αμαζόνες» της ΔΙ.ΑΣ. να κυνηγούν εγκληματίες, γυναίκες στις μονάδες των Υ.ΜΕ.Τ και άλλες πολλές να διοικούν αστυνομικά τμήματα και να συλλαμβάνουν δολοφόνους. Υπάρχουν γυναίκες που στέκονται δίπλα στον πολίτη, κάνοντας εξαντλητικά ωράρια, προσφέροντας ένα κομμάτι του εαυτού τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Κάποια μέρα μια από αυτές θα ακολουθήσει το δρόμο της Ζαχαρούλας και ίσως πάει και ακόμα πιο ψηλά.. Ο δρόμος άλλωστε άνοιξε. Τον άνοιξε η κυρία Τσιριγώτη.