Δέκα χρόνια από το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον: Χωρίζοντας τους μύθους από την αλήθεια

Ήταν χωρίς αμφιβολία ένα πολύ μεγάλο ταλέντο. Από παιδί. Εξωστρεφής και λαμπερός, ήταν η καρδιά των «Jackson 5», που μάλλον δεν θα είχαν δημιουργηθεί ποτέ εάν δεν υπήρχε εκείνος. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ένα φρέσκο πρόσωπο, ο έφηβος frontman ενός οικογενειακού μουσικού γκρουπ, το οποίο ανήκε στο δυναμικό της πανίσχυρης Motown, είχε δική του τηλεοπτική σειρά, δικό του σόου με κινούμενα σχέδια και σάρωνε τα τσαρτ με τραγούδια όπως το «I Want You Back» και το «I’ll Be There». Όλα έδειχναν τέλεια. Ήταν όμως;

Ένας άντρας που δεν ενηλικιώθηκε ποτέ

Πριν ακόμα πάει στο Γυμνάσιο, ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ένας φτασμένος σταρ με μια σπουδαία καριέρα. Αυτό, όμως, όσο καταπληκτικό κι αν ακούγεται, του κόστισε τα παιδικά του χρόνια. Κάτι που στην πορεία καταδείχθηκε με διάφορους τρόπους,

«Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να κάνω όλα αυτά που κάνουν τα παιδιά», είχε πει κάποτε ο ίδιος. Σαν ενήλικας πλέον, δημιούργησε το Neverland Ranch, το σπίτι του το οποίο έμοιαζε περισσότερο με Λούνα Παρκ και πήρε το όνομά του από τις περιπέτειες του Πίτερ Παν. Αυτό ήταν ο Μάικλ Τζάκσον, ένας κατά φαντασία Πίτερ Παν, που προσπαθούσε σε όλη του την ενήλικη ζωή να αναπαράξει την παιδικότητα που δεν έζησε ποτέ. Το είχε πει και ο ίδιος εξάλλου: «Ταυτίζομαι απόλυτα με τον Πίτερ Παν, το χαμένο αγόρι από τη χώρα του Ποτέ-Ποτέ». Η εμμονή του με το συγκεκριμένο χαρακτήρα, αλλά και με όλα τα πράγματα που παρέπεμπαν σε νεότητα, πολύ σύντομα έκαναν τους πάντες (και τον Τύπο φυσικά) να μιλάνε για «σύνδρομο του Πίτερ Παν», από το οποίο υποτίθεται ότι έπασχε ο Τζάκσον. Ένα από τα προβλήματα της συγκεκριμένης συλλογιστικής είναι ότι το συγκεκριμένο «σύνδρομο» δεν υφίσταται ως ιατρική κατάσταση, αλλά είναι απλώς ένα εφεύρημα των ΜΜΕ και της ποπ κουλτούρας για να περιγράψουν έναν ενήλικα -αναφέρεται σε άντρες κυρίως- που αρνείται να εμπλακεί με τη ζωή ως ενήλικας και προτιμά να παραμείνει φαντασιωσικά σε μια κατάσταση διαρκούς παιδικής αθωότητας.

AP Photo

«Στα χρόνια της Motown ιδιαίτερα, ο Μάικλ άρχισε να παρατηρεί αυτό για το οποίο μιλούσε πολύ συχνά στη μετέπειτα ζωή του», λέει ο Στιβ Νόπερ, συγγραφέας του βιογραφικού «MJ: The Genius of Michael Jackson». «Αυτό που έλεγε κατ' επανάληψη είναι ότι δούλευε σε ένα στούντιο ηχογράφησης και κοίταγε έξω από το παράθυρο και έβλεπε παιδιά να παίζουν και ήθελε πολύ να είναι μαζί τους, αντί να κάνει αυτό που έκανε. Ήταν κάτι που τον βασάνιζε, κάτι που μπήκε κάτω από το πετσί του, κάτι που τον στοίχειωσε για το υπόλοιπο της ζωής του»…

Τα κακοποιητικά παιδικά χρόνια

Ο πατέρας του Μάικλ, ο Τζο Τζάκσον, αναγνώρισε το ταλέντο των παιδιών του και τα έσπρωξε -μάλλον υπερβολικά δυνατά- προς μια μουσική καριέρα. Ο ίδιος είχε πει στο περιοδικό ΤΙΜΕ, το 1984, ότι τους ανάγκαζε να κάνουν πρόβες «κάθε μέρα για τουλάχιστον δύο-τρεις ώρες». Και παραδέχτηκε ότι «στην αρχή τους πείραζε λίγο, επειδή τα άλλα παιδιά ήταν έξω και διασκέδαζαν». Ο Μάικλ αργότερα κατηγόρησε τον πατέρα του ότι ήταν κακοποιητικός: «Κάναμε πρόβες και μας έλεγε ότι δεν ήμασταν αρκετά καλοί», έγραψε ο Μάικλ στην αυτοβιογραφία του «Moonwalk», το 1988. «Αν κάναμε κάτι λάθος μάς χτυπούσε, κάποιες φορές με τη ζώνη του».

Απομονωμένος από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, ο Μάικλ πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια ή στη σκηνή, ή κάνοντας πρόβες, χωρίς χρόνο για άλλες παιδικές ή εφηβικές δραστηριότητες. Η επιτυχία ήλθε, όπως και τα χρήματα. Όλο και περισσότερα για την ακρίβεια. Το σόλο άλμπουμ του, «Off the Wall» έσπασε όλα τα ρεκόρ, όπως και το «Thriller», που έγινε το απόλυτο bestseller του 1983, και επιπλέον κέρδισε οκτώ βραβεία Grammy.

AP Photo

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Μάικλ είχε ήδη γίνει όμηρος της ίδιας του της φήμης και η ζωή του έξω από τη σκηνή είχε αρχίσει να τραβάει το ενδιαφέρον όλων, όσο και οι συναυλίες και τα τραγούδια του. Μετά το «Thriller», το κοινό άρχισε να παρατηρεί τις αλλαγές στην εξωτερική του εμφάνιση, ιδιαίτερα στη μύτη του. Ο βιογράφος του, Ράνταλ Σάλιβαν, έχει πει στο ABC News ότι ο τραγουδιστής έβλεπε πλέον τον εαυτό του σαν έναν αληθινό Πίτερ Παν, φτάνοντας σε σημείο να κάνει πλαστικές επεμβάσεις προκειμένου να μοιάσει στο συγκεκριμένο χαρακτήρα. «Τελικά έφτιαξε για τον εαυτό του τη μύτη ενός αγοριού, του νεαρού ηθοποιού Μπόμπι Ντρίσκολ, ο οποίος ήταν το μοντέλο για το ρόλο του Πίτερ Παν στην ομώνυμη ταινία του Ντίσνεϊ», είπε ο Σάλιβαν.

Το αστέρι της οικογένειας

Ο Τζάκσον γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1958 στο Γκάρι της Ιντιάνα. Ήταν ένα από τα εννέα παιδιά της οικογένειάς του. Η μητέρα του, Κάθριν Τζάκσον ήταν φανατική Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο πατέρας του, Τζο, ήταν κιθαρίστας αλλά είχε αφήσει στην άκρη τις μουσικές του φιλοδοξίες προκειμένου να ζήσει την οικογένειά του δουλεύοντας ως οδηγός γερανού. Ο Τζο πίεζε πολύ τους γιους του να πετύχουν εκείνοι αυτό που δεν κατάφερε ο ίδιος. Επίσης όλοι ήξεραν ότι γινόταν πολύ βίαιος μαζί τους. Πιστεύοντας ότι οι γιοί του είχαν ταλέντο, ο Τζο δημιούργησε ένα μουσικό γκρουπ στις αρχές της δεκαετίας του '60, το οποίο αργότερα θα γινόταν γνωστό ως Jackson 5. Αρχικά, σε αυτό μετείχαν τα μεγαλύτερα αδέλφια του Μάικλ, ο Τίτο, Ο Ζερμέν και ο Τζάκι. Ο ίδιος ο Μάικλ μπήκε στο γκρουπ όταν ήταν πέντε ετών. Αργότερα προστέθηκε και ο αδελφός του ο Μάρλον. Ο Μάικλ αμέσως έδειξε τις φωνητικές του ικανότητες και αναδείχθηκε ως η πρώτη φωνή του γκρουπ. Τα αδέλφια περνούσαν ατελείωτες ώρες κάνοντας πρόβες. Στην αρχή έπαιζαν σε τοπικές σκηνές, έως ότου ξεκίνησαν να ανοίγουν τις συναυλίες μεγάλων R&B καλλιτεχνών της εποχής, όπως η Γκλάντις Νάιτ και ο Τζέιμς Μπράουν. Πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες ήταν στο ρόστερ της θρυλικής εταιρείας Motown, της οποία εν τέλει τράβηξαν την προσοχή και οι Jackson 5, με αποτέλεσμα να υπογράψουν το 1969.

Ο Μάικλ και τα αδέλφια του μετακόμισαν στο Λος Άντζελες όπου έμειναν μαζί με τη Νταϊάνα Ρος. Εκείνη ήταν που τους βοήθησε και στο πρώτο τους άλμπουμ, το οποίο είχε το όνομα «Diana Ross Presents the Jackson 5». Το σινγκλ «I Want You Back», έφτασε στο Νο 1 και ακολούθησαν και άλλα σινγκλ. Για πολλά χρόνια το πρόγραμμά τους ήταν ασφυκτικό, με τη μια περιοδεία να ακολουθεί την άλλη, χωρίς ανάσα. Έγιναν τόσο δημοφιλείς που απέκτησαν και το δικό τους σόου με καρτούν, το οποίο παιζόταν από τι 1971 έως το 1972.

Με τη Νταϊάνα Ρος @AP Photo

Παρά την τεράστια επιτυχία του γκρουπ, στα παρασκήνια τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς ρόδινα. Ο πατέρας τους τσακωνόταν διαρκώς με τον παραγωγό της δισκογραφικής εταιρίας, Μπέρι Γκόρντι, καυγάδες που είχαν ως επίκεντρο το μάνατζμεντ του γκρουπ. Τελικά, το 1976, το γκρουπ έφυγε από τη Motown και μόνο ο Ζερμέν έμεινε και ξεκίνησε σόλο καριέρα. Πλέον οι υπόλοιποι λέγονταν Jacksons και υπέγραψαν στην Epic Records. Παράλληλα, ξεκίνησε τη δική του σόλο καριέρα και ο Μάικλ, με το άλμπουμ «Off the Wall», του 1979, το οποίο βοήθησε και το γκρουπ. Το άλμπουμ τους «Triumph» του 1980, πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα και τα αδέλφια ξεκίνησαν μια τεράστια περιοδεία για να το προμοτάρουν. Το 1983, ο Μάικλ έκανε περιοδεία, με αφορμή την κυκλοφορία του άλμπουμ «Victory». Το μόνο σινγκλ που βγήκε από το δίσκο ήταν το ντουέτο του με το Μικ Τζάγγερ «State of Shock». Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το «Thriller» και πλέον ο Μάικλ ήταν κάτι παραπάνω από σούπερ σταρ.

Οι εκκεντρικότητες που γύρισαν μπούμερανγκ

Πέρα από την εμφάνισή του, ο Μάικλ Τζάκσον άρχισε να σχολιάζεται και για άλλες εκκεντρικότητές του, όπως το γεγονός ότι πάντα ταξίδευε με τον Bubbles, το χιμπατζή του, όταν ήταν σε περιοδεία. Γράφτηκε ότι ο Bubbles κοιμόταν σε μια κούνια, στην κρεβατοκάμαρα του Τζάκσον, στην ίδια κρεβατοκάμαρα που οι φήμες έλεγαν ότι ο τραγουδιστής κοιμόταν σε μια κάψουλα οξυγόνου, που έμοιαζε με φέρετρο. Την ίδια εποχή κυκλοφόρησε και η φήμη ότι ήθελε να αγοράσει τα κόκκαλα του Ανθρώπου-Ελέφαντα. Όλα αυτά ήταν «πληροφορίες» που φρόντιζε ο ίδιος ο Τζάκσον να διαρρεύσουν στα ΜΜΕ. «Ο Μάικλ ήταν μια προσωπικότητα που τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και έπαιξε πολύ αριστοτεχνικά το παιχνίδι τους, επειδή μεγάλωσε μέσα στη Motown και το μηχανισμό της και έμαθε πώς να χειρίζεται με συγκεκριμένο τρόπο τη δημοσιότητα», έχει πει ο Νόπερ. «Αντί να φανερώσεις τον αληθινό εαυτό σου, έφτιαχνες μια περσόνα και άφηνες το κοινό να πιστεύει σε αυτήν», εξηγεί για τη μέθοδο διαχείρισης της δημοσιότητας που διδάχθηκε ως παιδί ο Μάικλ και ακολούθησε στην πορεία.

Η περσόνα που δημιούργησε ο Μάικλ για τον εαυτό του ήταν αυτή ενός παιδιού-θαύματος το οποίο μεταμορφώθηκε σε έναν εκκεντρικό περφόρμερ που έμοιαζε με παιδί και τον οποίο τα ΜΜΕ συχνά ονόμαζαν Wacko Jacko: Ο τρελός Τζάκσον, δηλαδή. Όμως, το 1993, η εμμονή του κοινού με το πρόσωπό του και την περσόνα του, πήρε μια πολύ σκοτεινή στροφή, όταν ο Μάικλ κατηγορήθηκε ότι κακοποίησε σεξουαλικά ένα παιδί. «Είμαι αθώος», είπε τότε ο ίδιος ο καλλιτέχνης, προσθέτοντας ότι αγαπάει τα παιδιά όλων των ηλικιών και των φυλών και ότι μέσα από αυτά απολάμβανε «την παιδική ηλικία που έχασα ο ίδιος». Η υπόθεση τελικά επιλύθηκε με εξωδικαστικό συμβιβασμό. Όπως αποδείχθηκε, όως, δεν ήταν παρά μόνο η αρχή.

Η απομόνωση

Τότε ήταν που άρχισε να αποτραβιέται και έπαψε να είναι ένας κανονικός άνθρωπος που απλώς περπατάει στο δρόμο, μπλέκεται με το κοινό του, κάνει αστεία και παίζει με το χιμπατζή του. Ο Τζάκσον, που δεν ήθελε πλέον να παίζει το παιχνίδι των ΜΜΕ, μετατράπηκε σε ερημίτη. «Από τότε η σχέση του με τα ΜΜΕ έγινε μια σχέση δυσπιστίας και εχθρικότητας», λέει ο Νόπερ. Ο Τζάκσον αιφνιδιάστηκε και απογοητεύθηκε πολύ τόσο από τις κατηγορίες εναντίον του, όσο και από τον τρόπο που τις διαχειρίστηκαν τα ΜΜΕ αλλά κυρίως από τον τρόπο με τον οποίο το κοινό, που μέχρι πρότινος τον λάτρευε, τώρα του γύρισε την πλάτη. Το «μυστήριο» που είχε δημιουργήσει γύρω από την προσωπική του ζωή, του γύριζε μπούμεραγκ. Μέρος του προβλήματος ήταν το γεγονός ότι δεν βγήκε να ξεκαθαρίσει τη θέση του. Το κοινό εξέλαβε αυτή τη μυστικοπάθεια και τη σιωπή ως απόδειξη της ενοχής του.

Μέχρι τη στιγμή, που τελικά ο Τζάκσον αποφάσισε, το 1993, να μιλήσει στην Όπρα Ουίνφρεϊ για διάφορα πράγματα, όπως για παράδειγμα για το γεγονός ότι το χρώμα του δέρματός του άνοιγε με τον καιρό και αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας πάθησης, το κοινό είχε σχηματίσει τη δική του άποψη και αυτή η άποψη είχε γίνει μέρος της ποπ μυθολογίας και ήταν πολύ δύσκολο, έως αδύνατο να την αλλάξει κανείς, ακόμα και ο ίδιος.

AP Photo/Stephen Chernin

Το 1984, στα γυρίσματα ενός διαφημιστικού σποτ για την PepsiCo ο Μάικλ τραυματίστηκε πολύ σοβαρά και υπέστη καψίματα στο πρόσωπο και το κρανίο του. Την προηγούμενη χρονιά είχε υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία για 5 εκατομμύρια δολάρια. Ο τραγουδιστής έκανε πλαστικές επεμβάσεις για να διορθώσει τις ζημιές από τα καψίματα και φαίνεται ότι ήταν εκείνη η εποχή που άρχισε να πειραματίζεται με διάφορες πλαστικές επεμβάσεις. Το πρόσωπό του και ιδιαίτερα η μύτη του, θα άλλαζαν δραματικά τα επόμενα χρόνια. Την ίδια εποχή άρχισε να ανοίγει αισθητά και το χρώμα του δέρματός του. Γράφτηκε ότι το έκανε με χημικές ουσίες, όπως και ότι κοιμόταν σε έναν ειδικό θάλαμο για να ζήσει περισσότερο.

Το 2003 ο Μάικλ ήρθε ξανά αντιμέτωπος με κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου. Έδωσε, την ίδια χρονιά, μια τηλεοπτική συνέντευξη, στο δημοσιογράφο Μάρτιν Μπασίρ, η οποία είχε ως στόχο να βγάλει στο φως τη δική του πλευρά της ιστορίας. Όμως, οι απαντήσεις του Τζάκσον πιο πολύ μπέρδεψαν το κοινό, παρά έδωσαν απαντήσεις. Είπε, για παράδειγμα, ότι παρά τις κατηγορίες του παρελθόντος, εξακολουθούσε να προσκαλεί παιδιά στην κρεβατοκάμαρά του και δεν έβλεπε τίποτα το κακό σε αυτό. «Δεν είναι σεξουαλικό. Τους δίνω γάλα και μπισκότα», είχε πει ο Τζάκσον. «Είναι γοητευτικό, είναι πολύ γλυκό», συμπλήρωσε. Στην ίδια συνέντευξη είχε παραδεχτεί για πρώτη φορά ότι συχνά φοβόταν όταν δεν ήταν στη σκηνή και πάθαινε κρίσεις πανικού. «Δεν μου αρέσει που το παραδέχομαι, αλλά αισθάνομαι παράξενα όταν είμαι με άλλους ανθρώπους. Όλη μου η ζωή, βλέπετε, ήταν πάνω σε μια σκηνή και αυτό που ξέρω από τους ανθρώπους είναι το χειροκρότημά τους και ο θαυμασμός τους. Ανάμεσα στους ανθρώπους φοβάμαι. Στη σκηνή νοιώθω ασφαλής», είχε πει.

Παρότι απαλλάχθηκε απ' όλες τις κατηγορίες, αυτές ακολούθησαν τον Τζάκσον μέχρι το θάνατό του και πέρα απ' αυτόν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν πλέον ήταν εξαρτημένος από τα φάρμακα, εξαφανίστηκε κυριολεκτικά μέχρι που ανακοινώθηκε το σόου «This is it», το 2009. Ο Τζάκσον πέθανε τρεις εβδομάδες πριν την πρεμιέρα.

Τα παιδιά και η οικογενειακή διαμάχη

Ο Τζάκσον έκανε τρία δικά του παιδιά. Δύο με τη Ντέμπι Ρόου, με τεχνητή γονιμοποίηση, το γιο του Michael Joseph «Πρινς» Τζάκσον, που γεννήθηκε το 1997 και την κόρη του Πάρις Μάικλ Κάθριν Τζάκσον, που γεννήθηκε το 1998. Όταν ο Τζάκσον και η Ρόου πήραν διαζύγιο, ο Μάικλ πήρε πλήρη επιμέλεια και των δύο παιδιών. Λίγο αργότερα, θα έκανε και ένα τρίτο παιδί, τον Πρινς Μάικλ «Μπλάνκετ» Τζάκσον, με άγνωστη μητέρα. Μετά το θάνατο του Τζάκσον, το 2009, τα παιδιά του ανέλαβε η γιαγιά τους, Κάθριν Τζάκσον, όπως ο ίδιος υπαγόρευε στη διαθήκη του. Τα τρία παιδιά έμειναν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όπως επίσης ο ίδιος ήθελε.

Με τη σύζυγο και μητέρα των δύο από τα τρία παιδιά του, Ντέμπι Ρόου. AP Photo/Chris Pizzello

Οι μόνες φορές που μίλησαν ήταν το 2009 στην κηδεία του και το 2010 όταν παρέλαβαν, εκ μέρους του, ένα βραβείο Grammy για τα επιτεύγματα της ζωής του. Τον Ιούλιο του 2012, ένας δικαστής προσωρινά διέκοψε την επιμέλεια της Κάθριν Τζάκσον, όταν ένας συγγενής «κατά λάθος» ανέφερε στις Αρχές ότι η μητέρα του Μάικλ είχε εξαφανιστεί. Η υπόθεση έφερε στην επιφάνεια μια τεράστια διαμάχη ανάμεσα στην Κάθριν και άλλα μέλη της οικογένειάς, που αμφισβητούσαν τη διαθήκη του σταρ και ήθελαν να παραιτηθεί η μητέρα του από τη θέση του εκτελεστή της. Τον Αύγουστο η επιμέλεια των παιδιών της δόθηκε και πάλι, όταν αποδείχθηκε ότι η ίδια δεν είχε εξαφανιστεί, αλλά είχε απλώς πάει ένα ταξίδι στη Τζόρτζια.

Ένας όχι και πολύ τυχαίος θάνατος

Ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε στις 25 Ιουνίου 2009, σε ηλικία 50 ετών. Έπαθε καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στο Λος Άντζελες και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου η προσπάθεια ανάνηψης απέτυχε. Η ιατροδικαστική έκθεση αποκάλυψε ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από υπερβολική δόση ενός κοκτέιλ φαρμάκων που περιλάμβανε τρία διαφορετικά ηρεμιστικά. Τα φάρμακα είχε χορηγήσει στον Τζάκσον ο καρδιολόγος του, Κόνραντ Μάρεϊ, προκειμένου ο τραγουδιστής να μπορέσει να κοιμηθεί. Ο Μάρεϊ είπε στην αστυνομία ότι κατά τη γνώμη του ο Τζάκσον είχε αναπτύξει εθισμό σε ένα από τα ηρεμιστικά, την προποφόλη, στην οποία αναφερόταν ως «το γάλα μου». Ο Μάρεϊ φέρεται να του χορηγούσε κάθε βράδυ 50 μιλιγκράμ προποφόλης, αλλά την εποχή του θανάτου του τραγουδιστή προσπαθούσε να τον αποτοξινώσει από το φάρμακο. Η έρευνα της αστυνομίας έδειξε ότι ο Μάρεϊ δεν είχε άδεια για να χορηγεί τα περισσότερα από αυτά τα φάρμακα στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Αλλά και ο τρόπος που του χορηγούσε τα φάρμακα κρίθηκε μη ασφαλής, με συνέπεια ο θάνατος του Τζάκσον να θεωρηθεί φόνος. Ο Μάρεϊ βρέθηκε ένοχος για για φόνο εξ αμελείας και το 2011 καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης.

Οι φίλοι που παρέμειναν και εκείνοι που έγιναν εχθροί

Ένας από τους ανθρώπους που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην υπόθεση των κατηγοριών εναντίον του Τζάκσον, ήταν ο Μακόλεϊ Κάλκιν, ο οποίος έγινε διάσημος από το ρόλο του στις ταινίες «Μόνος στο σπίτι».

Ο Μακόλεϊ Κάλκιν φεύγει από το δικαστήριο στο οποίο κατέθεσε υπέρ του Τζάκσον. AP Photo/Eric Neitzel/Wireimage

Ο Κάλκιν γνώρισε τον Τζάκσον όταν ήταν παιδί. Όταν βγήκαν στο φως οι κατηγορίες κατά του Τζάκσον για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, ο Κάλκιν έσπευσε να τον υπερασπιστεί, εξηγώντας ότι οι δύο τους δεν υπήρξαν τίποτα παραπάνω από φίλοι: «Ήταν ο καλύτερός μου φίλος την εποχή που μεγάλωνα και για ένα μεγάλο διάστημα», είπε. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι είχε μια πολύ κακοποιητική σχέση με τον πατέρα του: «Μπορώ αν θέλετε να σας δείξω τα σημάδια», έχει πει. Μετά την επιτυχία του «Μόνος στο σπίτι», το 1990, ο Τζάκσον ήρθε σε επαφή με την οικογένεια του Κάλκιν και τους ρώτησε αν θα μπορούσε ο μικρός να έρθει στο σπίτι του. Ο Κάλκιν λέει ότι ο Τζάκσον «απολάμβανε τη νεότητά του». Τα κοινά του Τζάκσον με τον Κάλκιν ήταν πολλά: Και οι δύο έγιναν διάσημοι όταν ήταν πολύ νέοι, ενώ είχαν όχι και τόσο καλές σχέσεις με τον πατέρα τους. Σε κάθε περίπτωση ο Κάλκιν δεν δίστασε να καταθέσει στο δικαστήριο, όταν του ζητήθηκε, προκειμένου να καταπέσουν οι κατηγορίες κατά του Τζάκσον.

Το 2009, όταν πέθανε ο Τζάκσον, ο πρώην χορογράφος Γουέιντ Ρόμπσον, ο ένας από τους δύο άντρες στις καταγγελίες των οποίων βασίστηκε το ντοκιμαντέρ «Leaving Neverland» έγραψε για τον τραγουδιστή και έως τότε φίλο του φίλο του: «Ο Μάικλ Τζάκσον άλλαξε τον κόσμο και, πιο προσωπικά, τη ζωή μου για πάντα. Είναι ο λόγος που χορεύω, ο λόγος που φτιάχνω μουσική και ένας από τους λόγους που πιστεύω στην καλοσύνη του ανθρώπινου είδους. Ήταν στενός μου φίλος για πάνω από 20 χρόνια. Η μουσική του, οι κινήσεις του, η έμπνευσή του και η ανιδιοτελής αγάπη του θα μείνουν μέσα μου για πάντα. Θα μου λείψει απίστευτα, αλλά ξέρω ότι τώρα αναπαύεται εν ειρήνη και γοητεύει τον παράδεισο με μια μελωδία και ένα moonwalk».

Ο Ρόμπσον ήταν τότε 27 ετών. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε καταθέσει στη δίκη του Τζάκσον και είχε πει ότι τίποτα σεξουαλικό δεν είχε συμβεί ανάμεσά τους. Πριν από τη δίκη, ο Ρόμπσον δεν είχε δει τον Τζάκσον για χρόνια, δεν ήταν υποχρεωμένος να καταθέσει, κατανοούσε απόλυτα τα περί ψευδορκίας, κι όμως, ισχυρίστηκε ότι τίποτα σεξουαλικό δεν συνέβη ποτέ ανάμεσα στον ίδιο και τον καλλιτέχνη.

Τι άλλαξε από τότε μέχρι τώρα;

Το 2011, ο Ρόμπσον πλησίασε τον Τζον Μπράνκα, και ζήτησε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της παραγωγής «Michael Jackson / Cirque du Soleil, ONE». Ο Ρόμπσον παραδέχτηκε ότι ήθελε τη δουλειά «πάρα πολύ», αλλά τελικά η παραγωγή επέλεξε κάποιον άλλο για τη θέση. Το 2012, με την καριέρα του Ρόμπσον, τα οικονομικά και τον γάμο του να είναι όλα χάλια, ο ίδιος άρχισε να μιλάει για σεξουαλική κακοποίηση από το Μάικλ Τζάκσον και μάλιστα πλησίασε πολλούς εκδοτικούς οίκους προκειμένου να γράψει ένα σχετικό βιβλίο. Κανείς δεν δέχτηκε να το εκδώσει.

Το 2013, ο Ρόμπσον κατέθεσε αγωγή ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μαζί με τον Τζέιμς Σέιφμπακ, ο οποίος πέρασε επίσης χρόνο με τον Τζάκσον στα τέλη της δεκαετίας του '80. Ο Σέιφμπακ ισχυρίστηκε ότι συνειδητοποίησε ότι μπορεί να είχε υποστεί κακοποίηση από τον Τζάκσον όταν ο Ρόμπσον κατέθεσε την αγωγή του. Τελικά η υπόθεση κατέληξε σε συμβιβασμό. Το 2019, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ βασισμένο εξ ολοκλήρου στις μαρτυρίες των δύο αντρών.

Η προβολή του ντικυμαντέρ προκάλεσε υστερία. Ο Τζάκσον αυτόματα θεωρήθηκε ένοχος για πολλά περισσότερα απ' όσα τον είχαν ήδη κατηγορήσει. Ραδιοφωνικοί σταθμοί σταμάτησαν να παίζουν τα τραγούδια του. Έγινε συνώνυμο του παιδεραστή.

Κι όμως, δεν υπήρξε ποτέ κάποια καταδικαστική απόφαση εναντίον του...

Μια υπόθεση που «πουλάει» πολύ

Είναι αναμφίβολα δελεαστικό για τα ΜΜΕ να συνδέουν τον Τζάκσον με μια ευρύτερη αφήγηση σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση. Κοινώς «πουλάει». Ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις για τον Ρ. Κέλι αλλά και πολλά άλλα υψηλού προφίλ άτομα για τον ίδιο λόγο, η λογική λέει ότι και ο Μάικλ Τζάκσον, δεν μπορεί, θα είναι κι αυτός ένοχος. Ωστόσο, αυτό είναι ένα επικίνδυνο λογικό άλμα και θα ήταν συνετό να εξετάσει κανείς πιο προσεκτικά την υπόθεση πριν καταδικάσει τον καλλιτέχνη.

Υπό το φως των αποκαλύψεων του «Leaving Neverland», τα ΜΜΕ πολύ βολικά ξεχνάνε το σημαντικότερο: οι κατηγορίες κατά του Τζάκσον έχουν μπει στο μικροσκόπιο των Αρχών στο παρελθόν και μάλιστα σε δύο περιπτώσεις. Μια στα μέσα της δεκαετίας του '90 και στη συνέχεια πάλι στα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν ο Τζάκσον βρέθηκε και στο κέντρο μιας εξαντλητικής δίκης. Στα σπίτια του έγιναν δύο αιφνιδιαστικές επιδρομές από τις Αρχές και παρ' όλα αυτά δεν βρέθηκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Ο Τζάκσον απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες το 2005. Επίσης, το FBI διεξήγαγε μια διεξοδικότατη έρευνα που είχε ως αποτέλεσμα την κατάρτιση μιας αναφοράς τριακοσίων σελίδων, στην οποία δεν διαπιστώνεται καμία παρανομία εκ μέρους του.

AP Photo/Cliff Schiappa

Εν τω μεταξύ, δεκάδες άτομα που πέρασαν χρόνο με τον Τζάκσον ως παιδιά εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι τίποτα σεξουαλικό δεν συνέβη ποτέ ανάμεσα σε εκείνα και τον τραγουδιστή. Ανάμεσά τους και πολλά άρρωστα και τερματικά άρρωστα παιδιά, όπως ο Μπέλα Φάρκας (στην περίπτωση του οποίου ο Τζάκσον πλήρωσε για μια σωτήρια μεταμόσχευση ήπατος) και ο Ράιαν Γουάιτ (τον οποίο ο Τζάκσον στήριξε πολύ τα τελευταία χρόνια που εκείνος πάλευε με το AIDS). Η λίστα περιλαμβάνει πολύ γνωστούς ανθρώπους όπως ο Μακόλεϊ Κάλκιν, ο Σον Λένον, ο Αλφόνσο Ριμπέιρο και ο Κόρεϊ Φέλντμαν. Περιλαμβάνει τις ανιψιές του Τζάκσον και τους ανηψιούς του. Και περιλαμβάνει βέβαια και τα δικά του τρία παιδιά.

Αντίθετα με την περίπτωση του Ρ. Κέλι και του Μπιλ Κόσμπι, όσο πιο πολύ εξετάστηκε η υπόθεση του Τζάκσον, τόσο πιο απενοχοποιητικά ήταν τα στοιχεία.

Αυτό που γνωρίζουν ελάχιστοι είναι ότι ο Μάικλ Τζάκσον έχει βρεθεί στο στόχαστρο πολλών ανθρώπων που θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να βγάλουν χρήματα κατηγορώντας τον. Στις δεκαετίες του '80 και του '90 δεκάδες γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι είναι ο πατέρας του παιδιού τους. Αντιμετώπισε δεκάδες καταγγελίες και μηνύσεις για κλοπή τραγουδιών. Το 2010 μια γυναίκα που ονομάζεται Billie Jean, του έκανε ασφαλιστικά μέτρα ύψους 600 εκατομμυρίων δολαρίων...

Ο Τζάκσον πέθανε ακριβώς πριν από 10 χρόνια.

Μαζί του πήρε αναμφίβολα πολλά μυστικά, αλλά κανείς δεν γνωρίζει αν κάποια από αυτά ήταν ενοχοποιητικά.

Πιθανώς κανείς δεν θα μάθει ποτέ με βεβαιότητα -παρά μόνο με εικασίες- εάν ήταν θύτης. Σε πολύ μεγάλο βαθμό φαίνεται ότι ήταν και ο ίδιος θύμα μιας κακοποιητικής παιδικής ηλικίας.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι υπήρξε ένα σπουδαίο μουσικό ταλέντο.

PHOTO 1 / 6

Photo 1/6

Photo 2/6

Photo 3/6

Photo 4/6

Photo 5/6

Photo 6/6