Περί προεκλογικής ξενοφοβίας στην Ελλάδα

Οι διάφοροι εκπρόσωποι των κομμάτων αυτών με κεκαλυμμένη ακροδεξιά ρητορική και ενδεδυμένοι την προβειά του πολιτικού κέντρου της χώρας, διατείνονται ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες σε συνδυασμό με το δήθεν «φανατικό Ισλάμ», αποτελούν απειλή για το μέλλον της Ευρώπης και την κοινωνική σταθερότητα και συνοχή της Ελλάδας. Η ξενοφοβική ρητορική τους είναι, δίχως άλλο, επικίνδυνη για την δημοκρατία και την Ευρώπη.

Διαπνεόμενοι από λαϊκιστική και δογματική διάθεση, οι εν λόγω χαμαιλέοντες της μικροπολιτικής ρίχνουν την ευθύνη για όλα τα δεινά που έχει υποφέρει ο ελληνικός λαός την εποχή των μνημονίων στους μετανάστες και πρόσφυγες, και δη τους μουσουλμάνους.

Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι μετανάστες για την κρίση του καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομική ύφεση, την υπογεννητικότητα της Ελλάδας και την κακοδιαχείριση της χώρας. Δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι μετανάστες για το ότι τα ιμπεριαλιστικά παράκεντρα εξουσίας της Δύσης αποσταθεροποίησαν τις χώρες τους με πολέμους (Αφγανιστάν, Συρία, Ιράκ, Λιβύη κλπ.) για μικροπρεπή οικονομικά οφέλη και συνεχίζουν να αδιαφορούν ρατσιστικά μέχρι σήμερα για την ανάπτυξη του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι μετανάστες που έζησαν την πίκρα του ξεριζωμού, τον χαμό των δικών τους και την ισοπέδωση των σπιτιών τους προς τέρψιν άλλων που τα εποφθαλμιούν…

Είναι προφανές ότι η εν λόγω δαιμονοποίηση των μεταναστών και του Ισλάμ δεν συνάδει με τον πολιτισμό και της παράδοση της Ελλάδας. Σε χριστιανικό πλαίσιο η μισαλλόδοξη αντιμεταναστευτική στάση δεν συμφωνεί με την αγάπη για τον πλησίον.

Στο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, η εν λόγω δαιμονοποίηση παραβιάζει κάθε έννοια φιλοξενίας. Συνεπώς όσοι παριστάνουν τους δήθεν προστάτες των εθνικών συμφερόντων έναντι των μεταναστών απλώς δημαγωγούν για μικροπολιτικά οφέλη.

Ο ελληνικός λαός δεν παρασύρεται από τέτοια δημαγωγικά κελεύσματα μικροπολιτικού χαρακτήρα. Αντίθετα αναζητεί τις ευθύνες στην ελλειματική πολιτική ηγεσία του τόπου μας η οποία με την κακοδιαχείριση των τελευταίων τεσσάρων δεκαετίων οδήγησε την χώρα, εκτός των άλλων, στην δραματική μείωση του ελληνικού πληθυσμού μέσω της μετάλλαξης της ελληνικής κοινωνίας από κοινωνία ανάγκης σε κοινωνία ευμάρειας με την αλλόγιστη εισροή του πακτωλού χρημάτων και τη αποσάρθρωση του θεσμού της οικογένειας σε επίπεδο συχνότητας και σταθερότητας γάμων και τεκνοποιΐας.

Ωστόσο ακόμη και αν σήμερα η Ελλάδα είχε 20 εκατομύρια πληθυσμό, οι δημαγωγοί θα συνέχιζαν το διαλυτικό επικοινωνιακό τους έργο σε σχέση με τους μετανάστες και όχι μόνο. Η δημαγωγία δεν αλλάζει.

Πώς μπορεί κανείς να κατηγορεί τους κατατρεγμένους μετανάστες για δήθεν σκόπιμη προσπάθεια αποσταθεροποίησης της ελληνικής κοινωνίας, όταν τα πληθυσμιακά τους μεγέθη δεν συνηγορούν σε κάτι τέτοιο, και κυρίως όταν οι δημαγωγοί κουκουλώνουν υποκριτικά και με έντονο το σύνδρομο ένοχής μέσα τους το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, τις εκτρώσεις;

Η Ελλάδα είναι πρώτη σε εκτρώσεις στην Ευρώπη και τρίτη στον κόσμο. Όταν κάθε χρόνο εξοντώνεται μία πόλη σαν την Πάτρα και το Ηράκλειο μαζί (300.000) με εκτρώσεις, είναι προφανές ότι ο κίνδυνος είναι εγγενής και προέρχεται από την ίδια την ελληνική κοινωνία, η οποία είναι σε θεσμική κρίση. Επομένως η Ελλάδα δεν απειλείται από τους μετανάστες αλλά από την υπογεννητικότητά της, δηλ. τον ίδιο της τον εαυτό.

Ο ρόλος του πολιτικού, σε αντίθεση με αυτόν του δημαγωγού, είναι να διαχειρίζεται χρηστά τα κοινά και να οδηγεί την χώρα στο σωστό μονοπάτι. Ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης περιμένουν από τα πολιτικά κόμματα μεταρρυθμίσεις αφενός για να αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα και φορτία αξιοπιστίας αφετέρου που δυστυχώς δεν έχουν. Χρειάζονται νέα κόμματα με πραγματικά νέα στελέχη, όραμα και φορτία αξιοπιστίας.

Το διακύβευμα των ευρωεκλογών και των επερχόμενων εθνικών εκλογών δεν είναι η συνέχιση του φαύλου κύκλου του παλαιοκομματισμού αλλά το μπόλιασμά της πολιτικής σκηνής της χώρας με νέα κόμματα τα οποία να διαθέτουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις διαπνεόμενες από δημοκρατική ευθύνη.

Τότε μόνο οι δημαγωγοί θα τεθούν στο περιθώριο. Τότε μόνο θα δοθεί η ευκαιρία στην ελληνική κοινωνία να προβεί στην δική της αξιολογική ενδοσκόπηση, να κάνει την αυτοκριτική της για να ανασυνταχθεί. Τότε μόνο θα γίνει κατανοητό ότι οι μετανάστες δεν μπορούν να γίνονται αποδιοπομπαίος τράγος για προβλήματα που οι ίδιοι ουδέποτε δημιούργησαν και δεν ευθύνονται.

Ο Δρ. Ευάγγελος Βενέτης είναι ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής